Bhagawatapurana: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Odnośniki nie wiadomo do czego (w Indiach w 1987 roku wydali te tomy po polsku??). + jakieś dziwactwa: canto? status quo? summum bonum? Co to ma wspólnego z filozofią indyjską? To pojęcia sanskryckie?! |
odnośnik nie wiadomo do czego |
||
Linia 17: | Linia 17: | ||
W przeciągu 500 lat wielu naukowych erudytów i ''acaryów'', takich jak [[Dźiwa Goswamin|Dżiwa Goswami]], [[Sanatana Goswamin|Sanatana Goswami]], Viśvanatha Cakravarti, Vallabhacarya i wielu innych (nawet po [[Ćajtanja Mahaprabhu]]) pisało gruntowne komentarze do Bhagavatam. |
W przeciągu 500 lat wielu naukowych erudytów i ''acaryów'', takich jak [[Dźiwa Goswamin|Dżiwa Goswami]], [[Sanatana Goswamin|Sanatana Goswami]], Viśvanatha Cakravarti, Vallabhacarya i wielu innych (nawet po [[Ćajtanja Mahaprabhu]]) pisało gruntowne komentarze do Bhagavatam. |
||
[[Ćajtanja Mahaprabhu]] stwierdził, że Śrimad-Bhagavatam jest nieskazitelną dźwiękową reprezentacją całej wedyjskiej wiedzy i historii |
[[Ćajtanja Mahaprabhu]] stwierdził, że Śrimad-Bhagavatam jest nieskazitelną dźwiękową reprezentacją całej wedyjskiej wiedzy i historii. |
||
[[Plik:Bhagavatapurana.jpg|thumb|300px|Strona z Bhagawatapurany: [[Awatara|awatar]] [[Waraha]]]] |
[[Plik:Bhagavatapurana.jpg|thumb|300px|Strona z Bhagawatapurany: [[Awatara|awatar]] [[Waraha]]]] |
Wersja z 17:40, 19 kwi 2024
Bhagawatapurana – piąta purana według tradycyjnego spisu, zwana „Śrimad-Bhagavatam”, czy też bhagavata. Śrimad-Bhagawatam jest osobistym komentarzem do Wedantasutry, napisanym przez Śri Wjasadewę[1]. Zostało ono napisane w dojrzałym okresie jego duchowego życia.
Treść
Śrimad-Bhagavatam zostało po raz pierwszy wypowiedziane przez Śrila Śukadewę Goswamiego. Po raz drugi zostało powtórzone w lesie Naimisaranya gdzie wielcy mędrcy, którym przewodził Śaunaka i inni, zebrali się z zamiarem spełnienia szeregu wielkich i nieprzerwanych ceremonii ofiarnych.
Śrimad-Bhagavatam zostało przyniesione ze świata duchowego przez Naradę Muniego, i przekazane jego uczniowi Śrila Vyasadeve. Z kolei później Śrila Vyasadeva przekazał je swemu synowi, Śrila Śukadevie Gosvamiemu, a ten z kolei wygłosił bhagavatę przed Maharadżą Pariksitem w przeciągu jego ostatnich siedmiu dni życia.
Bhagavata została napisana w sanskrycie i ukończona w dwunastu Cantach – pieśniach, które zawierają 18 000 ślok. Jest jedną z najbardziej znanych i najczęściej studiowanych puran. Znajdujemy w nim nauki o Krysznie, Absolutnej Osobie Boga, o którym wstępne informacje znajdujemy w tekście Bhagawadgity.
Historia
Odniesienia do Bhagavatam istnieją w wielu najstarszych Puranach. W Padma Puranie, w rozmowie między Gautamą i Maharają Ambarisa. Poradzono tam Królowi, aby regularnie czytał Bhagavatam, jeśli chce uzyskać wyzwolenie z materialnej niewoli.
W przeciągu 500 lat wielu naukowych erudytów i acaryów, takich jak Dżiwa Goswami, Sanatana Goswami, Viśvanatha Cakravarti, Vallabhacarya i wielu innych (nawet po Ćajtanja Mahaprabhu) pisało gruntowne komentarze do Bhagavatam.
Ćajtanja Mahaprabhu stwierdził, że Śrimad-Bhagavatam jest nieskazitelną dźwiękową reprezentacją całej wedyjskiej wiedzy i historii.
Przypisy
- ↑ Gavin Flood: Hinduizm. Wprowadzenie. Małgorzata Ruchel(tłum.). Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 147, seria: Ex Oriente. ISBN 978-83-233-2517-8.