Bazylika San Lorenzo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Uzupełniono opis. |
Uzupełniono opis. |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
'''Bazylika San Lorenzo''' - [[bazylika]] we [[Florencja|Florencji]] budowana od roku [[1419]] do lat 80. XV wieku. Zaprojektował ją florencki architekt [[Filippo Brunelleschi]]. Bazylika powstała na miejscu świątyni z okresu romańskiego. |
'''Bazylika San Lorenzo''' - [[bazylika]] we [[Florencja|Florencji]] budowana od roku [[1419]] do lat 80. XV wieku. Zaprojektował ją florencki architekt [[Filippo Brunelleschi]]. Bazylika powstała na miejscu świątyni z okresu romańskiego. |
||
Bazylika jest [[Nawa|trójnawowa]], została założona na planie [[Krzyż łaciński|krzyża łacińskiego]]. Nawa główna przekryta jest drewnianym stropem kasetonowym, nawy boczne sklepione są żaglasto. Na skrzyżowaniu naw umiejscowiona jest [[Kopuła (architektura)|kopuła]] bez [[Bęben (architektura)|bębna]]. Po lewej stronie do jednego z ramion krzyża przylega ''stara [[zakrystia]]'' (1) sklepiona charakterystycznym sklepieniem (kopuła podzielona na 16 korytek, poprzez żebrowanie). Drugą zakrystię przylegającą z prawej strony do nawy poprzecznej ([[transept]]u), tzw. ''nową'' (2) projektował [[Michał Anioł]]. Oddzielenie poszczególnych naw następuje za pomocą dwóch rzędów [[Porządek koryncki|korynckich]] [[Kolumna (architektura)|kolumn]], na których spoczywa [[belkowanie]], a później [[Archiwolta|archiwolty]]. Na osi bazyliki dobudowano ośmioboczną kaplicę książęcą Medyceuszy (3) (Cappella dei Principi) o bogatym wystroju [[Pietra dura]]. Kopuła tej kaplicy dominuje nad |
Bazylika jest [[Nawa|trójnawowa]], została założona na planie [[Krzyż łaciński|krzyża łacińskiego]]. Nawa główna przekryta jest drewnianym stropem kasetonowym, nawy boczne sklepione są żaglasto. Na skrzyżowaniu naw umiejscowiona jest [[Kopuła (architektura)|kopuła]] bez [[Bęben (architektura)|bębna]]. Po lewej stronie do jednego z ramion krzyża przylega ''stara [[zakrystia]]'' (1) sklepiona charakterystycznym sklepieniem (kopuła podzielona na 16 korytek, poprzez żebrowanie). Drugą zakrystię przylegającą z prawej strony do nawy poprzecznej ([[transept]]u), tzw. ''nową'' (2) projektował [[Michał Anioł]]. Oddzielenie poszczególnych naw następuje za pomocą dwóch rzędów [[Porządek koryncki|korynckich]] [[Kolumna (architektura)|kolumn]], na których spoczywa [[belkowanie]], a później [[Archiwolta|archiwolty]]. Na osi bazyliki dobudowano ośmioboczną kaplicę książęcą Medyceuszy (3) (Cappella dei Principi) o bogatym wystroju [[Pietra dura]]. Kopuła tej kaplicy dominuje nad bryłą bazyliki. Po lewej stronie znajduje się też biblioteka (6) oraz dwa dziedzińce arkadowe (4 i 5). [[Fasada]] frontowa jest surowa, pozbawiona [[Okno|okien]], z trzema [[Portal|portalami]] wejściowymi. Zachował się drewniany model nie zrealizowanej fasady bazyliki projektu Michała Anioła. Artysta zerwał podpisany już kontrakt na budowę fasady, bo władze Florencji nie zgodziły się na użycie marmuru z Carrary. |
||
==Literatura== |
==Literatura== |
||
Wersja z 18:07, 24 mar 2009
Bazylika San Lorenzo - bazylika we Florencji budowana od roku 1419 do lat 80. XV wieku. Zaprojektował ją florencki architekt Filippo Brunelleschi. Bazylika powstała na miejscu świątyni z okresu romańskiego.
Bazylika jest trójnawowa, została założona na planie krzyża łacińskiego. Nawa główna przekryta jest drewnianym stropem kasetonowym, nawy boczne sklepione są żaglasto. Na skrzyżowaniu naw umiejscowiona jest kopuła bez bębna. Po lewej stronie do jednego z ramion krzyża przylega stara zakrystia (1) sklepiona charakterystycznym sklepieniem (kopuła podzielona na 16 korytek, poprzez żebrowanie). Drugą zakrystię przylegającą z prawej strony do nawy poprzecznej (transeptu), tzw. nową (2) projektował Michał Anioł. Oddzielenie poszczególnych naw następuje za pomocą dwóch rzędów korynckich kolumn, na których spoczywa belkowanie, a później archiwolty. Na osi bazyliki dobudowano ośmioboczną kaplicę książęcą Medyceuszy (3) (Cappella dei Principi) o bogatym wystroju Pietra dura. Kopuła tej kaplicy dominuje nad bryłą bazyliki. Po lewej stronie znajduje się też biblioteka (6) oraz dwa dziedzińce arkadowe (4 i 5). Fasada frontowa jest surowa, pozbawiona okien, z trzema portalami wejściowymi. Zachował się drewniany model nie zrealizowanej fasady bazyliki projektu Michała Anioła. Artysta zerwał podpisany już kontrakt na budowę fasady, bo władze Florencji nie zgodziły się na użycie marmuru z Carrary.
Literatura
- Rolf C. Wirtz: Sztuka i architektura - Florencja, Könemann, Köln 1999, ISBN 3-8290-8142-1
