Suwerenność ludu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
początek rozbudowy |
interwiki |
||
Linia 14: | Linia 14: | ||
[[Kategoria:Filozofia społeczna i polityczna]] |
[[Kategoria:Filozofia społeczna i polityczna]] |
||
[[Kategoria:Teoria polityki]] |
[[Kategoria:Teoria polityki]] |
||
[[als:Volkssouveränität]] |
|||
[[ar:سيادة شعبية]] |
|||
[[ca:Sobirania popular]] |
|||
[[de:Volkssouveränität]] |
|||
[[en:Popular sovereignty]] |
|||
[[es:Soberanía popular]] |
|||
[[fr:Souveraineté populaire]] |
|||
[[ko:국민주권]] |
|||
[[hu:Népszuverenitás]] |
|||
[[ja:国民主権]] |
|||
[[no:Folkesuverenitetsprinsippet]] |
|||
[[pt:Soberania popular]] |
|||
[[fi:Kansansuvereniteetti]] |
|||
[[sv:Folksuveränitetsprincipen]] |
Wersja z 20:39, 5 sie 2010
Suwerenność ludu lub suwerenność narodu - doktryna, zgodnie z którą władza i polityczna legitymizacja wywodzi się z ludu, rozumianego jako polityczna wspólnota obywateli.
Zasada suwerenności ludu ukształtowała się w opozycji do doktryn legitymistycznych wywodzących władzę od Boga. Spór o uzasadnienie i pochodzenie władzy był jedną z zasadniczych osi europejskiej nowożytnej filozofii politycznej.
Sposób sprawowania suwerenności przez lud jest przedmiotem sporu teoretyków i filozofów politycznych. Suwerenność ludu może być sprawowana bezpośrednio (różne formy demokracji bezpośredniej) lub pośrednio, poprzez reprezentację.
Przyjęcie zasady suwerenności ludu niekoniecznie musi się też wiązać z demokratyzacją. Niektórzy filozofowie (np. Thomas Hobbes) wskazywali, że chociaż władza wywodzi się od ludu, to zawsze musi być sprawowana przez reprezentantów. Reprezentowane jednostki nie mają wpływu na politykę i poza skrajnymi przypadkami nie mogą się jej sprzeciwiać. Ta idea absolutnej reprezentacji mogła więc stanowić podstawę legitymizacji monarchi czy władzy autorytarnej[1].
W doktrynach demokratycznych wymaga się, aby suwerenność ludu była sprawowana bądź bezpośrednio, bądź przez wybieranych okresowo reprezentantów.
- ↑ Margaret Canovan: Lud. Warszawa: Sic!, 2008, s. 129.