Bździochowa Grań: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m ort. |
|||
Linia 15: | Linia 15: | ||
* [[Niżnia Bździochowa Brama]] (''Nižná Brána'') |
* [[Niżnia Bździochowa Brama]] (''Nižná Brána'') |
||
* [[Żółta Czuba]] (''Žltá kopa'', 1941 m) |
* [[Żółta Czuba]] (''Žltá kopa'', 1941 m) |
||
* [[Przełączka pod Żółtą Czubą]] (''Sedlo pod Žltou |
* [[Przełączka pod Żółtą Czubą]] (''Sedlo pod Žltou kopou'', ok. 1800 m) |
||
* Samojedna Skałka |
* Samojedna Skałka |
||
* [[Czarnogórska Przełączka]] |
* [[Czarnogórska Przełączka]] |
Wersja z 14:50, 27 paź 2012
Bździochowa Grań (słow. hrebeň Sviniek, niem. Svinka-Grat, węg. Svinka-gerinc) – długa tatrzańska grań boczna odchodząca na północny zachód od Kołowego Szczytu w grani głównej słowackich Tatr Wysokich. Oddziela ona Dolinę Kołową od Doliny Czarnej Jaworowej, a na odcinku od Żółtej Czuby Dolinę Kołową i Dolinę Jaworową (od wierzchołka Żółtej Czuby grań ta zmienia kierunek i biegnie na północ). Na żaden z obiektów w Bździochowej Grani nie prowadzą szlaki turystyczne.
Nazwa Bździochowej Grani pochodzi od nazwy Bździochowej Kotliny znajdującej się w Dolinie Kołowej. Nazwa Bździochowej Kotliny pochodzi od góralskiego przezwiska Bździoch – prawdopodobnie pasterza lub koziarza.
Obiekty w Bździochowej Grani począwszy od wierzchołka Kołowego Szczytu:
- Zadnia Świnkowa Szczerbina (Štrbina za Bránou, ok. 2160 m n.p.m.)
- Wyżnia Bździochowa Brama (Vyšná Brána, 2150 m)
- Skrajna Świnkowa Szczerbina (Štrbina za Svinkou)
- Świnka (Svinka, 2162 m)
- Pośrednia Bździochowa Brama (Prostredná Brána, 1981 m)
- Bździochowa Kopa (Kopa Brán, 2025 m)
- Niżnia Bździochowa Brama (Nižná Brána)
- Żółta Czuba (Žltá kopa, 1941 m)
- Przełączka pod Żółtą Czubą (Sedlo pod Žltou kopou, ok. 1800 m)
- Samojedna Skałka
- Czarnogórska Przełączka
- Czarnogórska Czuba (Vrch nad Úplazom, ok. 1784 m).
Najwyższy punkt Bździochowej Grani znajduje się pomiędzy Zadnią Świnkową Szczerbiną a Wyżnią Bździochową Bramą – wznosi się na wysokość ok. 2182 m i jest nienazwany.
Bibliografia
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 193–194. ISBN 83-217-2472-8.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.