Mszał kijowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Mszał kijowski''' (skrót:'''Kij''') |
'''Mszał kijowski''' (skrót:'''Kij''') – [[głagolica|głagolicki]] [[kanon języka staro-cerkiewno-słowiańskiego|zabytek kanoniczny]] [[język staro-cerkiewno-słowiański|języka staro-cerkiewno-słowiańskiego]] datowany na X wiek. Liczy 7 kart zawierających słowiańskie tłumaczenie łacińskiego mszału archidiecezji salzburskiej, będące przypuszczalnie odpisem oryginału sporządzonego przez Cyryla lub/i Metodego w IX wieku<ref>Leszek Moszyński, Wstep do filologii słowiańskiej, Warszawa 2006 s. 165</ref>. Zabytek jest jedynym reprezentantem odmianki morawsko-panońskiej języka staro-cerkiewno-słowiańskiego. Jego cechami charakterystycznymi są: |
||
* z w miejsce žd np. dazь zamiast daždь |
* z w miejsce žd np. dazь zamiast daždь |
||
* c w miejsce št np. oběcělъ zamiast oběštalъ |
* c w miejsce št np. oběcělъ zamiast oběštalъ |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
* miekkie C i spółgłoski szumiące |
* miekkie C i spółgłoski szumiące |
||
* grupa šč |
* grupa šč |
||
* l wstawne |
* l wstawne<ref>Leszek Moszyński, Wstęp do filologii słowiańskiej, Warszawa 2006 s. 353</ref> |
||
* znaczki nadliterowe interpretowane jako muzyczne bądź akcentowe (w związku z występującym wówczas u Słowian akcentem ruchomym)<ref>L. Moszyński, Wstęp do filologii słowiańskiej, Warszawa 2006 s. 165</ref> |
* znaczki nadliterowe interpretowane jako muzyczne bądź akcentowe (w związku z występującym wówczas u Słowian akcentem ruchomym)<ref>L. Moszyński, Wstęp do filologii słowiańskiej, Warszawa 2006 s. 165</ref> |
||
Mszał został odkryty w 1874 roku w Jerozolimie przez archimandryte Antonina i przekazany Kijowskiej Akademii Duchownej. Obecnie znajduje się w Ukraińskiej Bibliotece Narodowej w Kijowie. Przez Josipa Hamma uważany za XIX - wieczny falsyfikat<ref> |
Mszał został odkryty w 1874 roku w Jerozolimie przez archimandryte Antonina i przekazany Kijowskiej Akademii Duchownej. Obecnie znajduje się w Ukraińskiej Bibliotece Narodowej w Kijowie. Przez Josipa Hamma uważany za XIX - wieczny falsyfikat<ref>Leszek Moszyński, Wstęp do filologii słowiańskiej, Warszawa 2006 s. 165</ref> |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Manuskrypty z X wieku]] |
||
Wersja z 10:12, 8 lis 2012
Mszał kijowski (skrót:Kij) – głagolicki zabytek kanoniczny języka staro-cerkiewno-słowiańskiego datowany na X wiek. Liczy 7 kart zawierających słowiańskie tłumaczenie łacińskiego mszału archidiecezji salzburskiej, będące przypuszczalnie odpisem oryginału sporządzonego przez Cyryla lub/i Metodego w IX wieku[1]. Zabytek jest jedynym reprezentantem odmianki morawsko-panońskiej języka staro-cerkiewno-słowiańskiego. Jego cechami charakterystycznymi są:
- z w miejsce žd np. dazь zamiast daždь
- c w miejsce št np. oběcělъ zamiast oběštalъ
- palatalne sonanty
- miekkie C i spółgłoski szumiące
- grupa šč
- l wstawne[2]
- znaczki nadliterowe interpretowane jako muzyczne bądź akcentowe (w związku z występującym wówczas u Słowian akcentem ruchomym)[3]
Mszał został odkryty w 1874 roku w Jerozolimie przez archimandryte Antonina i przekazany Kijowskiej Akademii Duchownej. Obecnie znajduje się w Ukraińskiej Bibliotece Narodowej w Kijowie. Przez Josipa Hamma uważany za XIX - wieczny falsyfikat[4]