Zawrat Kasprowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m koordynaty |
ilustracja |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Dolina Sucha Kasprowa.jpg|thumb|250px|Dolina Sucha Kasprowa, w tyle Zawrat Kasprowy]] |
[[Plik:Dolina Sucha Kasprowa.jpg|thumb|250px|Dolina Sucha Kasprowa, w tyle Zawrat Kasprowy]] |
||
[[Plik:Zawrat Kasprowy T.15.jpg|thumb|250px|Zawrat Kasprowy, Kopa Magury i Stare Szałasiska]] |
[[Plik:Zawrat Kasprowy T.15.jpg|thumb|250px|Zawrat Kasprowy, Kopa Magury i Stare Szałasiska]] |
||
[[Plik:Zawrat Kasprowy T73.jpg|thumb|250px|Widok na Zawrat Kasprowy z [[Kalatówki|Kalatówek]]]] |
|||
{{commonscat|Zawrat Kasprowy}} |
{{commonscat|Zawrat Kasprowy}} |
||
Wersja z 08:48, 29 kwi 2013
Zawrat Kasprowy lub Jaworzyńskie Turnie – fragment północno-zachodniej grani Kopy Magury w polskich Tatrach Zachodnich.
Nazewnictwo
Wielka encyklopedia tatrzańska używa nazwy Jaworzyńskie Turnie, zaś nazwy Zawrat Kasprowy tylko do określenia części stoków: pionowego muru skalnego nad Doliną Kasprową[1]. Według Władysława Cywińskiego obydwie nazwy są ludowego pochodzenia, na różnych mapach używane są zamiennie i oznaczają to samo: fragment grani. W praktyce przez taterników, ratowników i turystów dużo częściej używana jest nazwa Zawrat Kasprowy[2].
Opis
Zawrat Kasprowy oddziela dolinę Jaworzynkę od Doliny Kasprowej, a dokładniej jej odnogi – Starych Szałasisk. Obejmuje odcinek grani od Jaworzyńskiej Przełęczy (1605 m) po Rówienki (1491 m)[1][2]. Jego najwyższy wierzchołek to Jaworzyńska Czuba (ok. 1625 m). Ma długość około 800 m. Zbudowany jest całkowicie ze skał wapiennych. Mniej więcej w środku długości znajduje się szerokie i płytkie wcięcie zwane Szerokim Siodłem (ok. 1575 m). Do doliny Jaworzynki opada spod niego żleb Szerokie. Stok opadający do Jaworzynki jest stromy (średnie nachylenie ok. 45%), ale całkowicie porośnięty lasem. Natomiast do Starych Szałasisk grań opada murem skalnym[2]. Ciekawa flora. M.in. stwierdzono występowanie goryczuszki lodnikowej – bardzo rzadkiej rośliny, w Polsce występującej tylko w Tatrach i to w nielicznych tylko miejscach (ok. 10 w całych polskich Tatrach)[3].
Taternictwo
Opadający do Starych Szałasisk mur skalny ma wysokość 35–110 m, jest jednolity i nie ma w nim żadnych „słabych punktów”. Ściany są pionowe, miejscami występują nawet przewieszki. Poprowadzono tutaj około 30 dróg wspinaczkowych o dużych trudnościach, większość w stopniu VI–VII skali trudności dróg skalnych, ale jedna ma stopień VIII. Opisuje je szczegółowo Władysław Cywiński w szczegółowym przewodniku Tatry (tom 13)[2]. Wspinaczka tutaj jest jednak przez Tatrzański Park Narodowy zabroniona.
- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b c d Władysław Cywiński: Tatry. Przewodnik szczegółowy. Tom 13. Kasprowy Wierch. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008. ISBN 83-7104-011-3.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
<ref> o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.Nieprawidłowe parametry: {49|15|0|N|19|59|23|E|region:PL}