Krzysztof Niemirycz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Witia (dyskusja | edycje)
Utworzone hasło
 
Witia (dyskusja | edycje)
m drobne merytoryczne
Linia 1: Linia 1:
'''Krzysztof Niemirycz''' (zm. 1665) – polski poeta [[Literatura polska – barok|barokowy]] i tłumacz, [[Bracia polscy|arianin]].
'''Krzysztof Niemirycz''' – polski poeta [[Literatura polska – barok|barokowy]] i tłumacz, [[Bracia polscy|arianin]].


Po wygnaniu arian z Polski w 1658 Niemirycz, jeszcze jako chłopiec, osiadł z rodziną w Neudorf pod [[Frankfurt nad Odrą|Frankfurtem nad Odrą]]. Znane jest jedno dzieło Niemirycza – ''Bajki Ezopowe wierszem wolnym'' wydane w [[1699 w literaturze|1699]] w [[Krosno Odrzańskie|Krośnie Odrzańskim]]. Zbiór ten zawiera 40 tekstów, będących swobodnym tłumaczeniem I tomu ''Bajek'' [[Jean de La Fontaine|La Fontaine'a]].
Po wygnaniu arian z Polski w 1658 Niemirycz, jeszcze jako chłopiec, osiadł z rodziną w Neudorf pod [[Frankfurt nad Odrą|Frankfurtem nad Odrą]]. Znane jest jedno dzieło Niemirycza – ''Bajki Ezopowe wierszem wolnym'' wydane w [[1699 w literaturze|1699]] w [[Krosno Odrzańskie|Krośnie Odrzańskim]]. Zbiór ten zawiera 40 tekstów, będących swobodnym tłumaczeniem I tomu ''Bajek'' [[Jean de La Fontaine|La Fontaine'a]].

Wersja z 09:46, 13 lip 2015

Krzysztof Niemirycz – polski poeta barokowy i tłumacz, arianin.

Po wygnaniu arian z Polski w 1658 Niemirycz, jeszcze jako chłopiec, osiadł z rodziną w Neudorf pod Frankfurtem nad Odrą. Znane jest jedno dzieło Niemirycza – Bajki Ezopowe wierszem wolnym wydane w 1699 w Krośnie Odrzańskim. Zbiór ten zawiera 40 tekstów, będących swobodnym tłumaczeniem I tomu Bajek La Fontaine'a.

Niemirycz wprowadził do poezji polskiej wiersz wolny, której to technice wersyfikacyjnej poświęcił utwór Obserwacja na wiersz wolny, umieszczony na początku Bajek. Wprowadził także asonanse, nieobecne wcześniej w poezji polskiej, ale wykorzystywane w polskiej twórczości ludowej. Polszczyzna Niemirycza wolna była od typowych dla baroku latynizmów, inwersji i alegorii. Z francuskiego pierwowzoru bajek przejął nowy typ moralistyki – powściągliwej, ukrytej za fabułą, odróżniającej się do barokowej ekspresyjności.

Bibliografia

  • Czesław Hernas: Barok. Wyd. VIII - 2 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 537-539, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13846-2.