Napoleon Baniewicz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 11:02, 10 lip 2016

Napoleon Baniewicz (ur. 4 stycznia 1904 w Kownie, zm. 1979) – polski lekarz neurolog i psychiatra. Jako pierwszy opisał objaw, znany obecnie jako objaw Baniewicza.

Urodził się w rodzinie szlacheckiej, jako syn Napoleona i Marii z Citowiczów. Jego ojciec był administratorem dóbr Tyszkiewiczów. Ukończył szkołę powszechną w Kownie i tamtejsze polskie gimnazjum (1922). Studiował medycynę na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie jego nauczycielami byli m.in. Otto Pötzl, Emil Redlich, Arnold Pick, Erwin Stransky, Otto Marburg, Eduard Pernkopf i Josef Schaffer. Od 1929 wolontariusz w klinice neurologicznej. 18 lipca 1930 roku otrzymał tytuł doktora wszechnak lekarskich. Od 1930 do 1935 asystent w Klinice i Katedrze Chorób Nerwowych i Umysłowych Uniwersytetu Stefana Batorego, kierowanej wówczas przez Stanisława Władyczkę. Po reorganizacji wydziału i odejściu Władyczki z Uniwersytetu, stanął do konkursu na ordynatora Oddziału Neurologicznego Szpitala PKP w Wilnie, na stanowisku tym pracował od 1935 do 1940 roku. Po II wojnie światowej osiadł w Bydgoszczy, w 1945 roku mianowany ordynatorem neurologii Szpitala Miejskiego. Oddziałem kierował przez następne 25 lat. W ostatnich latach życia odsunięty od pracy w klinice, pracował w Wojewódzkiej Przychodni Neurologicznej. Chorował na szpiczaka, zmarł w 1979 roku.

Należał do Bydgoskiego Towarzystwa Lekarskiego, Polskiego Towarzystwa Neurologicznego.

Żonaty z Walentyną Lachowicz. Mieli troje dzieci: Olgierda (1933), Witolda (1937) i Kazimierza (1944).

W dorobku naukowym Baniewicza znajdują się prace poświęcone neurologii, psychiatrii i neuropatologii. Był autorem monografii poświęconej chorobom zakaźnym układu nerwowego, wydanej jako IV tom podręcznika chorób zakaźnych pod redakcją Stanisława Wszelakiego. Rozprawę habilitacyjną poświęcił tzw. odruchom osiowym.

Wybrane prace

Die Achsenreflexe (Mittelflächenreflexe). Psychiat Neurol 149, ss. 49-59 (1965)Szablon:Doi
A New Sternal Reflex in Cases of Severe Cerebral Damage. Br Med J. 2(5268), ss. 1675-1678 (1961)

Bibliografia

Cichosz A. Wybitny neurolog bydgoski Napoleon Baniewicz (1904-1979). Promocje Pomorskie 11, ss. 14-15 (2000)

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 '''Napoleon Baniewicz''' (ur. [[4 stycznia]] [[1904]] w [[Kowno|Kownie]], zm. [[1979]]) – polski lekarz [[neurologia|neurolog]] i [[psychiatria|psychiatra]]. Jako pierwszy opisał objaw, znany obecnie jako [[objaw Baniewicza]].
-Urodził się w rodzinie szlacheckiej, jako syn Napoleona i Marii z Citowiczów. Jego ojciec był administratorem dóbr [[Tyszkiewiczowie|Tyszkiewiczów]]. Ukończył szkołę powszechną w Kownie i tamtejsze polskie gimnazjum (1922). Studiował medycynę na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie jego nauczycielami byli m.in. [[Otto Pötzl]], [[Emil Redlich]], [[Arnold Pick]], [[Erwin Stransky]], [[Otto Marburg]], [[Eduard Pernkopf]] i [[Josef Schaffer]]. Od 1929 wolontariusz w klinice neurologicznej. 18 lipca 1930 roku otrzymał tytuł doktora wszechnak lekarskich. Od 1930 do 1935 asystent w Klinice i Katedrze Chorób Nerwowych i Umysłowych Uniwersytetu Stefana Batorego, kierowanej wówczas przez [[Stanisław Karol Władyczko|Stanisława Władyczkę]]. Po reorganizacji wydziału i odejściu Władyczki z Uniwersytetu, stanął do konkursu na ordynatora Oddziału Neurologicznego Szpitala PKP w Wilnie, na stanowisku tym pracował od 1935 do 1940 roku. Po II wojnie światowej osiadł w Bydgoszczy, w 1945 roku mianowany ordynatorem neurologii Szpitala Miejskiego. Oddziałem kierował przez następne 25 lat. W ostatnich latach życia odsunięty od pracy w klinice, pracował w Wojewódzkiej Przychodni Neurologicznej. Chorował na [[szpiczak mnogi|szpiczaka]], zmarł w 1979 roku.
+Urodził się w rodzinie szlacheckiej, jako syn Napoleona i Marii z Citowiczów. Jego ojciec był administratorem dóbr [[Tyszkiewiczowie herbu Leliwa|Tyszkiewiczów]]. Ukończył szkołę powszechną w Kownie i tamtejsze polskie gimnazjum (1922). Studiował medycynę na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie jego nauczycielami byli m.in. [[Otto Pötzl]], [[Emil Redlich]], [[Arnold Pick]], [[Erwin Stransky]], [[Otto Marburg]], [[Eduard Pernkopf]] i [[Josef Schaffer]]. Od 1929 wolontariusz w klinice neurologicznej. 18 lipca 1930 roku otrzymał tytuł doktora wszechnak lekarskich. Od 1930 do 1935 asystent w Klinice i Katedrze Chorób Nerwowych i Umysłowych Uniwersytetu Stefana Batorego, kierowanej wówczas przez [[Stanisław Karol Władyczko|Stanisława Władyczkę]]. Po reorganizacji wydziału i odejściu Władyczki z Uniwersytetu, stanął do konkursu na ordynatora Oddziału Neurologicznego Szpitala PKP w Wilnie, na stanowisku tym pracował od 1935 do 1940 roku. Po II wojnie światowej osiadł w Bydgoszczy, w 1945 roku mianowany ordynatorem neurologii Szpitala Miejskiego. Oddziałem kierował przez następne 25 lat. W ostatnich latach życia odsunięty od pracy w klinice, pracował w Wojewódzkiej Przychodni Neurologicznej. Chorował na [[szpiczak mnogi|szpiczaka]], zmarł w 1979 roku.
 Należał do Bydgoskiego Towarzystwa Lekarskiego, Polskiego Towarzystwa Neurologicznego.
@@ Linia 16: / Linia 16: @@
 * Cichosz A. ''[http://kpbc.umk.pl/dlibra/doccontent?id=16703&dirids=1 Wybitny neurolog bydgoski Napoleon Baniewicz (1904-1979)]''. Promocje Pomorskie 11, ss. 14-15 (2000)
-{{DEFAULTSORT:Baniewicz, Napoleon}}
+{{SORTUJ:Baniewicz, Napoleon}}
 [[Kategoria:Polscy neurolodzy]]
 [[Kategoria:Urodzeni w 1904]]
 [[Kategoria:Zmarli w 1979]]
-[[Kategoria:Ludzie związani z Kownem]]
+[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Kownie]]