1794
edycje
(→Późniejsza kariera: dr) |
(→Wojna domowa: +) |
||
Jako krewny [[Wespazjan]]a, Cerialus został zakładnikiem [[Witeliusz]]a w 69 roku, podczas wojny domowej zwanej [[rok czterech cesarzy|rokiem czterech cesarzy]]. Cerialisowi udało się uciec w przebraniu wieśniaka i dołączyć do armii Flawiusza. W armii Wespazjana został jednym z dowódców kawalerii, która brała udział w zdobyciu Rzymu. Jego zadaniem było wejście do Rzymu przez terytorium via Sabian wzdłuż Via Salaria.
== Powstanie Cywilisa ==
Ten sukces oraz zaufanie jego szwagra dało Cerialisowi dowództwo nad [[Legio XIV Gemina]], który stacjonował w trudnej do utrzymania prowincji [[Germania Inferior]]. Na ziemiach tych w 69 roku wybuchło [[powstanie Batawów]], germańskiego plemienia, które miało na celu obalenie rzymskiej władzy wykorzystując chaos jaki zapanował w państwie rzymskim podczas wojny domowej między Witeliuszem a Wespazjanem. Na czele powstańczej armii stanął [[Juliusz Cywilis]], wyszkolony w rzymskich oddziałach pomocniczych (auxilla). Armia buntowników odniosła
Sytuacja w Galli stała się właściwie krytyczna. Pokonani żołnierze rzymscy składali broń przysięgając "wierność Galli". Prawie wszystkie obozy rzymskie zostały zdobyte przez powstańców. W 70 roku, po ustabilizowaniu sytuacji w Rzymie, nowy cesarz Wespazjan zwrócił swoje oczy ku północy. Jego wierny zastępca, Mucianus wysłał do Galli Kwintusa Petyliusza Cerialisa z potężną armią w sile 4 legionów. Wódz ten w pierwszej kolejności spacyfikował kraj Trewerów, zdołał zdobyć stopniowo najważniejsza miasta Galli takie jak [[Trewir|Colonia Augusta Treverorum]], Colonia Agrippinensis czy Vetera. Wkrótce zdołał też zająć ziemie Batawów, które długo się broniło wykorzystując bagnistość swojego terenu. Dalsze losy Cerialisa w tej kampanii nie są do końca znane. Prawdopodobnie opuścił kraj Batawów i udał się za Ren.
Cerialis został odznaczony honorami przez samego cesarza Wespazjana za swoje zwycięstwa w Galli.
== Późniejsza kariera ==
|