Patrycjat (średniowiecze i nowożytność): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
dr |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
* [[patrycjusze|patrycjusze w starożytnym Rzymie]] |
* [[patrycjusze|patrycjusze w starożytnym Rzymie]] |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 23:38, 15 sty 2018
Patrycjat (z łac.) – najbogatsza warstwa mieszczan w okresie od XII do XVIII wieku, sprawująca w miastach władzę ekonomiczną i polityczną, członkowie rady miejskiej, najbogatsi kupcy, bogaci rzemieślnicy, bankierzy, właściciele gruntów miejskich[1].
Historia
Patrycjat jako kategorię społeczną wyodrębnia się poczynając od XII, aż do XVIII wieku[1]. Sama nazwa została wprowadzona w historiografii w XVIII wieku.
W średniowieczu patrycjat największych polskich miast był często pochodzenia niemieckiego, lecz w zjednoczonym państwie ulegał polonizacji[2]. W Polsce rozwój patrycjatu łączy się z przywilejami monarszymi i prawem niemieckim. Szczególny rozwój polskiego patrycjatu nastąpił w XIV wieku[3].
Członkowie patrycjatu chcieli dorównać szlachcie i dołączyć do jej grona. Prowadzili wystawny tryb życia i często starali się uzyskać nobilitację[potrzebny przypis]. Jeśli było to niemożliwe drogą oficjalną, bogaci mieszczanie chwytali się różnych nielegalnych sposobów[potrzebny przypis]. Na przykład, przekupstwem pozyskiwali fałszywych świadków, chcąc dowieść przynależności swoich przodków do rodów szlacheckich[potrzebny przypis]. Kryzys miast i mieszczaństwa w okresie XVII i XVIII wieku doprowadził do stopniowego zaniku tej warstwy społecznej[2].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Marek Czapliński, Zbigniew Fras, Stanisław Rosik, Jacek Piotrowski, Jerzy Maroń: Słownik encyklopedyczny: Historia. Wrocław: Wydawnictwo Europa, 1998, s. 287. ISBN 83-85336-69-9.