Karol Walezjusz (hrabia Maine): Różnice pomiędzy wersjami

Karol Walezjusz
	hrabia Mortain
Okres	od 1425; do 10 kwietnia 1472
Następca	Karol IV Andegaweński
	hrabia Maine
Okres	od 1441; do 10 kwietnia 1472
Poprzednik	Rene Andegaweński
Następca	Karol IV Andegaweński
	Dane biograficzne
Dynastia	Walezjusze andegaweńscy
Data i miejsce urodzenia	14 października 1414 ; Zamek Montils-lez-Tours
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 1472 ; Neufvy-en-Touraine
Ojciec	Ludwik II Andegaweński
Matka	Jolanta Aragońska
Rodzeństwo	Ludwik III Andegaweński; Rene Andegaweński

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 19:01, 8 gru 2019

Karol Walezjusz (ur. 14 października 1414 w Château de Montils-lez-Tours, zm. 10 kwietnia 1472 w Neufvy-en-Touraine) – hrabia Maine, Mortain, Guise i Gien, młodszy syn księcia Andegawenii Ludwika II i Jolanty, córki króla Aragonii Jana I Myśliwego. Młodszy brat Ludwika III Andegaweńskiego i Rene Andegaweńskiego.

W 1425 został hrabią Mortain. Po 1432 otrzymał tytuł hrabiego Gien. W 1441 został hrabią Maine, a w 1444 Guise. Był ponadto wicehrabią Chatellerault, Martigne, panem La Ferte-Bernard, parem Francji, gubernatorem i kapitanem de la ville de Paris (1435) a od 1441 gubernatorem Langwedocji i Gujenny. Stronnik króla Karola VII. Brał udział w oblężeniach Montereau (1437) i Pontoise (1441); kampaniach w Normandii (1450) i Gujennie (1453). Po śmierci Karola VII w 1461 został stronnikiem jego syna, króla Ludwika XI. Nie przystąpił do możnowładczej "Ligi Dobra Publicznego". W 1465 w bitwie pod Montlhéry dowodził tylną strażą wojsk królewskich.

W 1434 poślubił Cobellę Ruffo (zm. 1442), córkę Carla Ruffa, hrabiego Montaldo, i Ceccarelli Sanseverino. Miał z nią jednego syna:

Karola (1436 - 11 grudnia 1481), księcia Andegawenii

9 stycznia 1443 poślubił Izabelę z Saint-Pol, hrabinę Guise (zm. 1472), córkę Piotra, hrabiego Saint-Pol i Małgorzaty z Baux, córki Franciszka z Baux, księcia Apulii. Karol i Izabela mieli razem córkę Ludwikę (1445 - 1477 w Carlat), żonę Jakuba Armagnac, księcia Nemours.

Karol miał również kilkoro nieślubnych dzieci:

Jana (zm. 1497), pana na Charroux
Marię, żonę nieznanego z imienia pana d'Auricher
Ludwika (zm. 1489), barona Mezieres, pan na Sainte-Neomaye, Pree i Seneche, szeneszala i gubernatora Maine, szambelana królewskiego, legitymizowanego w 1468, który ożenił się z Anną z Tremoille i miał z nią dzieci

Bibliografia

JeanJ. Favier JeanJ., La guerre de Cent Ans, Paris: Fayard, 1980, ISBN 2-213-00898-1, OCLC 7115834 .
Philippe Erlanger, Charles VII et son mystère, Paryż, Gallimard, 1945, Perrin, 2001, ISBN 2-262-01762-X
Paul Murray Kendall, Louis XI, l’universelle araigne, [Fayard, 1974 (ISBN 2-213-00038-7) ;

Szablon:Władca

@@ Linia 44: / Linia 44: @@
 '''Karol Walezjusz ''' (ur. [[14 października]] [[1414]] w Château de Montils-lez-Tours, zm. [[10 kwietnia]] [[1472]] w Neufvy-en-Touraine) – hrabia Maine, Mortain, Guise i Gien, młodszy syn [[Andegawenowie|księcia Andegawenii]] [[Ludwik II Andegaweński|Ludwika II]] i [[Jolanta Aragońska|Jolanty]], córki [[Władcy Aragonii|króla Aragonii]] [[Jan I Myśliwy|Jana I Myśliwego]]. Młodszy brat [[Ludwik III Andegaweński|Ludwika III Andegaweńskiego]] i [[Rene Andegaweński]]ego.
-W [[1425]] został hrabią Mortain. Po [[1432]] otrzymał tytuł hrabiego Gien. W [[1441]] został [[władcy Maine|hrabią Maine]], a w [[1444]] Guise. Był ponadto wicehrabią Chatellerault, Martigne, panem La Ferte-Bernard, parem Francji, gubernatorem i kapitanem ''de la ville de Paris'' ([[1435]]) a od [[1441]] gubernatorem Langwedocji i Gujenny. Stronnik [[Władcy Francji|króla]] [[Karol VII Walezjusz|Karola VII]]. Brał udział w oblężeniach [[Montereau]] ([[1437]]) i [[Pontoise]] ([[1441]]); kampaniach w [[Normandia|Normandii]] ([[1450]]) i Gujennie ([[1453]]). Po śmierci Karola VII w [[1461]] został stronnikiem jego syna, króla [[Ludwik XI|Ludwika XI]]. Nie przystąpił do możnowładczej "Ligi Dobra Publicznego". W [[1465]] w [[Bitwa pod Montlhéry|bitwie pod Montlhéry]] dowodził tylną strażą wojsk królewskich.
+W [[1425]] został hrabią Mortain. Po [[1432]] otrzymał tytuł hrabiego Gien. W [[1441]] został [[władcy Maine|hrabią Maine]], a w [[1444]] Guise. Był ponadto wicehrabią Chatellerault, Martigne, panem La Ferte-Bernard, parem Francji, gubernatorem i kapitanem ''de la ville de Paris'' ([[1435]]) a od [[1441]] gubernatorem Langwedocji i Gujenny. Stronnik [[Władcy Francji|króla]] [[Karol VII Walezjusz|Karola VII]]. Brał udział w oblężeniach [[Montereau]] ([[1437]]) i [[Pontoise]] ([[1441]]); kampaniach w [[Normandia (kraina historyczna)|Normandii]] ([[1450]]) i Gujennie ([[1453]]). Po śmierci Karola VII w [[1461]] został stronnikiem jego syna, króla [[Ludwik XI|Ludwika XI]]. Nie przystąpił do możnowładczej "Ligi Dobra Publicznego". W [[1465]] w [[Bitwa pod Montlhéry|bitwie pod Montlhéry]] dowodził tylną strażą wojsk królewskich.
 W [[1434]] poślubił Cobellę Ruffo (zm. [[1442]]), córkę Carla Ruffa, hrabiego Montaldo, i Ceccarelli Sanseverino. Miał z nią jednego syna:
@@ Linia 57: / Linia 57: @@
 == Bibliografia ==
-* {{Cytuj|autor = Jean Favier |tytuł = La guerre de Cent Ans |data = 1980 |isbn = 2-213-00898-1 |miejsce = Paris |wydawca = Fayard |oclc = 7115834 }}
+* {{Cytuj|autor = Jean Favier |tytuł = La guerre de Cent Ans |data = 1980 |isbn = 2-213-00898-1 |miejsce = Paris |wydawca = Fayard |oclc = 7115834}}
 * Philippe Erlanger, ''Charles VII et son mystère'', Paryż, Gallimard, 1945, Perrin, [[2001]], {{ISBN|2-262-01762-X}}
 * Paul Murray Kendall, ''Louis XI, l’universelle araigne'', [Fayard, 1974 <small>({{ISBN|2-213-00038-7}})</small> ;

Pierwsi hrabiowie	Roger (710–724) Herve (724–748)
Rorgonidesi	Rorgon I (820–839) Gauzbert (839–849) Rorgon II (849–865) Gosfrid (865–878) Ragenold (878–885)
Okres sprzeczny	Roger I (886–893) Gauzlin II (893–895) Roger I (895–900)
Druga dynastia w Maine	Hugon I (900–950) Hugon II (950–992) Hugon III (992–1015) Herbert I (1015–1036) Hugon IV (1036–1051) Herbert II (1051–1062)
Walki o sukcesję	Walter III de Vexin (1062–1063) Robert I Krótkoudy (1063–1069) Hugon V d'Este (1069–1093) Eliasz I (1093–1110) Ermengarda (1110–1126)
Andegawenowie	Fulko Młodszy (1110–1126) Gotfryd I Piękny (1126–1151) Eliasz II (1151) Henryk I (1151–1189) z koregentami: Gotfryd II (1156–1158) i Henryk II Młodszy (1169–1183) Ryszard I Lwie Serce (1189–1199) Jan bez Ziemi (1199–1204)
Linia andegaweńska Kapetyngów	Jan (1219–1232) Karol I Andegaweński (1246–1285) Karol II Kulawy (1285–1290) Małgorzata Andegaweńska (1290–1299)
Walezjusze	Karol III (1290–1325) Filip (1325–1328)
Linia andegaweńska Walezjuszów	(1356–1384) Ludwik I Ludwik II (1384–1417) Ludwik III (1417–1434) Karol IV (1434–1472) Karol V (1472–1481)
Dynastia Guise	(do 1611) Karol VI Henryk III (1611–1621)
Gonzagowie	Karol II Gonzaga(1621–1631) Ferdynand Gonzaga (1631–1632) Karol III Gonzaga (1632–1654)
Burbonowie	Ludwik August Burbon (1673–1736)