Bogumił i Beniamin Krusche: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
m źródła/przypisy, drobne redakcyjne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| ⚫ | '''Bogumił i Beniamin Krusche''' – twórcy największej fabryki włókienniczej w [[Pabianice|Pabianicach]]. Założycielem przedsiębiorstwa był tkacz Gottlieb Krusche, urodzony w 1769 r. w [[Reichenau (Hartmannsdorf-Reichenau)|Reichenau]] w [[Saksonia|Saksonii]], który osiadł w Pabianicach we wrześniu 1825 r. i rok później założył tu ręczną [[Manufaktura (zakład przemysłowy)|manufakturę]] tkacką liczącą początkowo zaledwie 9 warsztatów do wyrobów bawełnianych<ref name="Pabianice"></ref>. Był członkiem zboru herrnhutów mającego [[Świątynia braci morawskich w Pabianicach|kaplicę w Pabianicach]]. |
||
{{dopracować|źródła=2008-09}} |
|||
| ⚫ | '''Bogumił i Beniamin Krusche''' – twórcy największej fabryki włókienniczej w [[Pabianice|Pabianicach]]. Założycielem przedsiębiorstwa był tkacz Gottlieb Krusche, urodzony w 1769 r. w [[Reichenau (Hartmannsdorf-Reichenau)|Reichenau]] w [[Saksonia|Saksonii]], który osiadł w Pabianicach we wrześniu 1825 r. i rok później założył tu ręczną [[Manufaktura (zakład przemysłowy)|manufakturę]] tkacką liczącą początkowo zaledwie 9 warsztatów do wyrobów bawełnianych. Był członkiem zboru herrnhutów mającego [[Świątynia braci morawskich w Pabianicach|kaplicę w Pabianicach]]. |
||
Jego dzieło kontynuował syn – Beniamin i spadkobiercy. Dzięki talentom tych przedsiębiorców, zyskom z produkcji i sprzedaży własnych produktów, pożyczkom rządowym i kredytom bankowym |
Jego dzieło kontynuował syn – Beniamin i spadkobiercy. Dzięki talentom tych przedsiębiorców, zyskom z produkcji i sprzedaży własnych produktów, pożyczkom rządowym i kredytom bankowym, niezwykle korzystnej koniunkturze, oraz przychylnemu ustosunkowaniu się władz miasta, ich niewielka manufaktura stała się w szybkim czasie wielkim i nowoczesnym zakładem przemysłowym, która w końcu XIX wieku zatrudniała 4000 - 4400 robotników<ref name="Niemieckimi">Niemieckimi śladami po "Ziemi Obiecanej". Praca zbiorowa pod redakcją Krystyny Radziszewskiej, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Literatura, 1997, s-175-176, ISBN 83-87080-43-8</ref><ref name="Pabianice"></ref>. Sprowadzono mechaniczne warsztaty tkackie i inne maszyny, a do ich napędu zastosowano już od 1850 r. maszyny parowe, zaś od 1896 r. – silniki elektryczne. |
||
Przedsiębiorstwo Kruschego przejęło też pabianicką przędzalnię bawełny i z czasem opanowało cały cykl produkcyjny tkanin bawełnianych. Kiedy w zarządzanie przedsiębiorstwem włączył się zięć Beniamina Krusche – [[Karol Ender]], spółka zmieniła firmę na „Krusche i Ender”. Jej wyroby słynęły z bardzo dobrej jakości, wielokrotnie nagradzanej na różnych wystawach od Petersburga po Wiedeń i Paryż. Po II wojnie światowej zakłady „Krusche i Ender” zostały upaństwowione i otrzymały nazwę: Pabianickie Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Rewolucji 1905 r. |
Przedsiębiorstwo Kruschego przejęło też pabianicką przędzalnię bawełny i z czasem opanowało cały cykl produkcyjny tkanin bawełnianych. Kiedy w zarządzanie przedsiębiorstwem włączył się zięć Beniamina Krusche – [[Karol Ender]], spółka zmieniła firmę na „Krusche i Ender”. Jej wyroby słynęły z bardzo dobrej jakości, wielokrotnie nagradzanej na różnych wystawach od Petersburga po Wiedeń i Paryż <ref name="Pabianice">https://um.pabianice.pl/artykul/110/189/krusche-i-ender | data dostępu 2021.01.24, język polski</ref>. Po II wojnie światowej zakłady „Krusche i Ender” zostały upaństwowione i otrzymały nazwę: Pabianickie Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Rewolucji 1905 r. |
||
Do dzisiaj zachował się szpital przy ul. Rocha 8, który został ufundowanz przez firmę Krusche&Ender<ref name="Niemieckimi"></ref>. |
|||
Zobacz też: [[Niemcy w Pabianicach]] |
Zobacz też: [[Niemcy w Pabianicach]] |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Krusche, Bogumił i Beniamin}} |
{{DEFAULTSORT:Krusche, Bogumił i Beniamin}} |
||
Wersja z 17:34, 24 sty 2021
Bogumił i Beniamin Krusche – twórcy największej fabryki włókienniczej w Pabianicach. Założycielem przedsiębiorstwa był tkacz Gottlieb Krusche, urodzony w 1769 r. w Reichenau w Saksonii, który osiadł w Pabianicach we wrześniu 1825 r. i rok później założył tu ręczną manufakturę tkacką liczącą początkowo zaledwie 9 warsztatów do wyrobów bawełnianych[1]. Był członkiem zboru herrnhutów mającego kaplicę w Pabianicach.
Jego dzieło kontynuował syn – Beniamin i spadkobiercy. Dzięki talentom tych przedsiębiorców, zyskom z produkcji i sprzedaży własnych produktów, pożyczkom rządowym i kredytom bankowym, niezwykle korzystnej koniunkturze, oraz przychylnemu ustosunkowaniu się władz miasta, ich niewielka manufaktura stała się w szybkim czasie wielkim i nowoczesnym zakładem przemysłowym, która w końcu XIX wieku zatrudniała 4000 - 4400 robotników[2][1]. Sprowadzono mechaniczne warsztaty tkackie i inne maszyny, a do ich napędu zastosowano już od 1850 r. maszyny parowe, zaś od 1896 r. – silniki elektryczne.
Przedsiębiorstwo Kruschego przejęło też pabianicką przędzalnię bawełny i z czasem opanowało cały cykl produkcyjny tkanin bawełnianych. Kiedy w zarządzanie przedsiębiorstwem włączył się zięć Beniamina Krusche – Karol Ender, spółka zmieniła firmę na „Krusche i Ender”. Jej wyroby słynęły z bardzo dobrej jakości, wielokrotnie nagradzanej na różnych wystawach od Petersburga po Wiedeń i Paryż [1]. Po II wojnie światowej zakłady „Krusche i Ender” zostały upaństwowione i otrzymały nazwę: Pabianickie Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Rewolucji 1905 r.
Do dzisiaj zachował się szpital przy ul. Rocha 8, który został ufundowanz przez firmę Krusche&Ender[2].
Zobacz też: Niemcy w Pabianicach
Przypisy
- ↑ a b c https://um.pabianice.pl/artykul/110/189/krusche-i-ender | data dostępu 2021.01.24, język polski
- ↑ a b Niemieckimi śladami po "Ziemi Obiecanej". Praca zbiorowa pod redakcją Krystyny Radziszewskiej, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Literatura, 1997, s-175-176, ISBN 83-87080-43-8