Bogumił i Beniamin Krusche: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m źródła/przypisy, drobne redakcyjne |
m zamieniam magiczny ISBN na szablon |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Bogumił (Gottlieb)(1769-1851) i Beniamin (1807-1882) Krusche''' – twórcy największej fabryki włókienniczej w [[Pabianice|Pabianicach]]. Założycielem przedsiębiorstwa był tkacz Gottlieb Krusche, urodzony w 1769 r. w [[Reichenau (Hartmannsdorf-Reichenau)|Reichenau]] w [[Saksonia|Saksonii]], który osiadł w Pabianicach we wrześniu 1825 r. i rok później założył tu ręczną [[Manufaktura (zakład przemysłowy)|manufakturę]] tkacką liczącą początkowo zaledwie 9 warsztatów do wyrobów bawełnianych<ref name="Pabianice"></ref>. Był członkiem zboru herrnhutów mającego [[Świątynia braci morawskich w Pabianicach|kaplicę w Pabianicach]]. |
'''Bogumił (Gottlieb)(1769-1851) i Beniamin (1807-1882) Krusche''' – twórcy największej fabryki włókienniczej w [[Pabianice|Pabianicach]]. Założycielem przedsiębiorstwa był tkacz Gottlieb Krusche, urodzony w 1769 r. w [[Reichenau (Hartmannsdorf-Reichenau)|Reichenau]] w [[Saksonia|Saksonii]], który osiadł w Pabianicach we wrześniu 1825 r. i rok później założył tu ręczną [[Manufaktura (zakład przemysłowy)|manufakturę]] tkacką liczącą początkowo zaledwie 9 warsztatów do wyrobów bawełnianych<ref name="Pabianice"></ref>. Był członkiem zboru herrnhutów mającego [[Świątynia braci morawskich w Pabianicach|kaplicę w Pabianicach]]. |
||
Jego dzieło kontynuował syn – Beniamin i spadkobiercy. Dzięki talentom tych przedsiębiorców, zyskom z produkcji i sprzedaży własnych produktów, pożyczkom rządowym i kredytom bankowym, niezwykle korzystnej koniunkturze, oraz przychylnemu ustosunkowaniu się władz miasta, ich niewielka manufaktura stała się w szybkim czasie wielkim i nowoczesnym zakładem przemysłowym, która w końcu XIX wieku zatrudniała 4000 - 4400 robotników<ref name="Niemieckimi">Niemieckimi śladami po "Ziemi Obiecanej". Praca zbiorowa pod redakcją Krystyny Radziszewskiej, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Literatura, 1997, s-175-176, ISBN |
Jego dzieło kontynuował syn – Beniamin i spadkobiercy. Dzięki talentom tych przedsiębiorców, zyskom z produkcji i sprzedaży własnych produktów, pożyczkom rządowym i kredytom bankowym, niezwykle korzystnej koniunkturze, oraz przychylnemu ustosunkowaniu się władz miasta, ich niewielka manufaktura stała się w szybkim czasie wielkim i nowoczesnym zakładem przemysłowym, która w końcu XIX wieku zatrudniała 4000 - 4400 robotników<ref name="Niemieckimi">Niemieckimi śladami po "Ziemi Obiecanej". Praca zbiorowa pod redakcją Krystyny Radziszewskiej, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Literatura, 1997, s-175-176, {{ISBN|83-87080-43-8}}</ref><ref name="Pabianice"></ref>. Sprowadzono mechaniczne warsztaty tkackie i inne maszyny, a do ich napędu zastosowano już od 1850 r. maszyny parowe, zaś od 1896 r. – silniki elektryczne <ref name="pabianiciana.pl"></ref>. |
||
Przedsiębiorstwo Kruschego przejęło też pabianicką przędzalnię bawełny i z czasem opanowało cały cykl produkcyjny tkanin bawełnianych. Kiedy w zarządzanie przedsiębiorstwem włączył się w 1872 zięć Beniamina Krusche – [[Karol Ender]], po dwóch latach w 1874 fabryka zmieniła nazwę na „Krusche i Ender” <ref name="pabianiciana.pl">http://www.pabianiciana.pl/pabianice-duze/pd_fabrykanci.php | data dostępu 2021.01.24, język polski</ref>. Jej wyroby słynęły z bardzo dobrej jakości, wielokrotnie nagradzanej na różnych wystawach od Petersburga po Wiedeń i Paryż <ref name="Pabianice">https://um.pabianice.pl/artykul/110/189/krusche-i-ender | data dostępu 2021.01.24, język polski</ref>. Po II wojnie światowej zakłady „Krusche i Ender” zostały upaństwowione i otrzymały nazwę: Pabianickie Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Rewolucji 1905 r. |
Przedsiębiorstwo Kruschego przejęło też pabianicką przędzalnię bawełny i z czasem opanowało cały cykl produkcyjny tkanin bawełnianych. Kiedy w zarządzanie przedsiębiorstwem włączył się w 1872 zięć Beniamina Krusche – [[Karol Ender]], po dwóch latach w 1874 fabryka zmieniła nazwę na „Krusche i Ender” <ref name="pabianiciana.pl">http://www.pabianiciana.pl/pabianice-duze/pd_fabrykanci.php | data dostępu 2021.01.24, język polski</ref>. Jej wyroby słynęły z bardzo dobrej jakości, wielokrotnie nagradzanej na różnych wystawach od Petersburga po Wiedeń i Paryż <ref name="Pabianice">https://um.pabianice.pl/artykul/110/189/krusche-i-ender | data dostępu 2021.01.24, język polski</ref>. Po II wojnie światowej zakłady „Krusche i Ender” zostały upaństwowione i otrzymały nazwę: Pabianickie Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Rewolucji 1905 r. |
Wersja z 21:14, 10 lip 2021
Bogumił (Gottlieb)(1769-1851) i Beniamin (1807-1882) Krusche – twórcy największej fabryki włókienniczej w Pabianicach. Założycielem przedsiębiorstwa był tkacz Gottlieb Krusche, urodzony w 1769 r. w Reichenau w Saksonii, który osiadł w Pabianicach we wrześniu 1825 r. i rok później założył tu ręczną manufakturę tkacką liczącą początkowo zaledwie 9 warsztatów do wyrobów bawełnianych[1]. Był członkiem zboru herrnhutów mającego kaplicę w Pabianicach.
Jego dzieło kontynuował syn – Beniamin i spadkobiercy. Dzięki talentom tych przedsiębiorców, zyskom z produkcji i sprzedaży własnych produktów, pożyczkom rządowym i kredytom bankowym, niezwykle korzystnej koniunkturze, oraz przychylnemu ustosunkowaniu się władz miasta, ich niewielka manufaktura stała się w szybkim czasie wielkim i nowoczesnym zakładem przemysłowym, która w końcu XIX wieku zatrudniała 4000 - 4400 robotników[2][1]. Sprowadzono mechaniczne warsztaty tkackie i inne maszyny, a do ich napędu zastosowano już od 1850 r. maszyny parowe, zaś od 1896 r. – silniki elektryczne [3].
Przedsiębiorstwo Kruschego przejęło też pabianicką przędzalnię bawełny i z czasem opanowało cały cykl produkcyjny tkanin bawełnianych. Kiedy w zarządzanie przedsiębiorstwem włączył się w 1872 zięć Beniamina Krusche – Karol Ender, po dwóch latach w 1874 fabryka zmieniła nazwę na „Krusche i Ender” [3]. Jej wyroby słynęły z bardzo dobrej jakości, wielokrotnie nagradzanej na różnych wystawach od Petersburga po Wiedeń i Paryż [1]. Po II wojnie światowej zakłady „Krusche i Ender” zostały upaństwowione i otrzymały nazwę: Pabianickie Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Rewolucji 1905 r.
Do dzisiaj zachował się szpital przy ul. Rocha 8, który został ufundowanz przez firmę Krusche&Ender[2].
Zobacz też: Niemcy w Pabianicach
Przypisy
- ↑ a b c https://um.pabianice.pl/artykul/110/189/krusche-i-ender | data dostępu 2021.01.24, język polski
- ↑ a b Niemieckimi śladami po "Ziemi Obiecanej". Praca zbiorowa pod redakcją Krystyny Radziszewskiej, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Literatura, 1997, s-175-176, ISBN 83-87080-43-8
- ↑ a b http://www.pabianiciana.pl/pabianice-duze/pd_fabrykanci.php | data dostępu 2021.01.24, język polski