Geogaddi

Geogaddi

Wykonawca albumu studyjnego
Boards of Canada
Wydany	13 lutego 2002 (Japonia), 18 lutego 2002 (Wielka Brytania
Nagrywany	1999–2001
Gatunek	IDM, ambient
Długość	1:05:55
Wydawnictwo	Warp, music70
Producent	Marcus Eoin, Michael Sandison
Oceny
Przejdź do sekcji „Odbiór”
Album po albumie
In a Beautiful Place Out in the Country (2000) Geogaddi (2002) The Campfire Headphase (2005)

Geogaddi – drugi album studyjny szkockiego duetu elektronicznego Boards of Canada, wydany w 2002 roku.

Historia albumu

Proces twórczy

Definiując proces twórczy, towarzyszący nagrywaniu albumu Michael Sandison odpowiedział w wywiadzie udzielonym Koenowi Poolmanowi z magazynu OOR, iż obaj z bratem (Marcusem) dla Geogaddi nagrali ponad 90 utworów, z których tylko 22 (oraz bezgłośny Magic Window) znalazły się na płycie. Według zamierzeń album miał przypominać ścieżkę dźwiękową do „jakiegoś dziwnego musicalu, albo wyimaginowanego filmu” z pewnego rodzaju dezorientacją jako motywem przewodnim. Dodał, iż obaj starają się za każdym razem tworzyć brzmienie ponadczasowe.

Zawsze uwielbialiśmy brzmienie rzeczy, które są trochę smutne i połamane. Myślę, że ponieważ staramy się uchwycić zniszczony, niesamowity efekt w naszej muzyce, dla niektórych słuchaczy brzmi ona nostalgicznie.

Michael Sandison, wywiad dla OOR

Porównując Geogaddi z poprzednim albumem stwierdził, iż „Music Has the Right... jest płytą na zewnątrz domu, w zimny, błękitny dzień”, podczas gdy Geogaddi to „pewnego rodzaju próba ognia, klaustrofobiczna, kręta podróż, która zabiera cię w dość mroczne doświadczenia, zanim znów znajdziesz się na otwartej przestrzeni”. Jeśli chodzi o dyskretne wykorzystanie w muzyce albumu akustycznego instrumentarium, wskazał na zainteresowanie duetu twórczością takich artystów jak Joni Mitchell i The Incredible Stringband.

Tytuł

Na pytanie Poolmana co oznacza tytuł „Geogaddi”, Michael Sandison odpowiedział:

To kombinacja różnych słów, jest kilka różnych znaczeń, które możesz z niej odczytać. My mamy swoje własne znaczenie i chcemy, żeby słuchacz wymyślił swoje własne. W ten sposób jest to bardziej osobiste.

Michael Sandison, wywiad dla OOR

Wydania

Album został wydany 13 lutego 2002 roku jako CD w Japonii przez miejscową wytwórnię Beat Records oraz 18 lutego 2002 roku jako CD i potrójny LP. Równocześnie wydanych zostało kilka EP-ek z różnym zestawem utworów.

W lutym 2007 roku został wznowiony w Wielkiej Brytanii, Europie i Stanach Zjednoczonych jako digital download (23 pliki MP3).

Lista utworów

LP

Lista według Discogs:

Side A:

1.	Ready Lets Go
2.	Music Is Math
3.	Beware The Friendly Stranger
4.	Gyroscope
5.	Dandelion

Side B:

1.	Sunshine Recorder
2.	In The Annexe
3.	Julie And Candy
4.	The Smallest Weird Number

Side C:

1.	1969
2.	Energy Warning
3.	The Beach At Redpoint
4.	Opening The Mouth

Side D:

1.	Alpha And Omega
2.	I Saw Drones
3.	The Devil Is In The Details
4.	A Is To B As B Is To C
5.	Over The Horizon Radar

Side E:

1.	Dawn Chorus
2.	Diving Station
3.	You Could Feel The Sky
4.	Corsair

Side F:

1.	Magic Window

CD

Lista według Discogs:

1.	Ready Lets Go	0:57
2.	Music Is Math	5:21
3.	Beware The Friendly Stranger	0:40
4.	Gyroscope	3:32
5.	Dandelion	1:14
6.	Sunshine Recorder	6:12
7.	In The Annexe	1:22
8.	Julie And Candy	5:34
9.	The Smallest Weird Number	1:13
10.	1969	4:20
11.	Energy Warning	0:35
12.	The Beach At Redpoint	4:18
13.	Opening The Mouth	1:11
14.	Alpha And Omega	7:02
15.	I Saw Drones	0:27
16.	The Devil Is In The Details	3:56
17.	A Is To B As B Is To C	1:37
18.	Over The Horizon Radar	1:08
19.	Dawn Chorus	3:56
20.	Diving Station	1:25
21.	You Could Feel The Sky	5:15
22.	Corsair	2:48
23.	Magic Window	1:52
		1:05:55

Dodatkowy utwór na wersji japońskiej: „From One Source All Things Depend” 2:10

Wszystkie utwory napisali, zrealizowali i wyprodukowali: Marcus Eoin i Michael Sandison.

Odbiór

Opinie krytyków

Recenzje
Publikacja	Ocena
AllMusic
EW	B+
Drowned in Sound	9/10
The Guardian
Metacritic	84/100
Porcys	8.0/10
Pitchfork	8.6/10
RYM	3.96/5
Rolling Stone
The New Rolling Stone Album Guide
Spin	8/10
Sputnikmusic	4.5/5

Album zyskał powszechne uznanie.

Geogaddi wysoko ocenił John Bush z AllMusic (4 i pół gwiazdki na 5). Wydawnictwo przypomina jego zdaniem debiutancki album zespołu, Music Has the Right to Children. Projekt graficzny okładki zawiera „artystyczne, wybielone zdjęcia bawiących się dzieci, a długa lista utworów balansuje pomiędzy krótkimi szkicami a dłuższymi utworami”. Boards of Canada, według recenzenta, „specjalizuje się w sugestywnej, żałobnej, pełnej sampli muzyce downtempo, często brzmiącej jakby została wyprodukowana na niesprawnym sprzęcie wydobytym z ruin laboratorium komputerowego z początku lat 70. Geogaddi ma nieco mniej melodyjności i w rezultacie brzmi trochę mniej jak trip-hop do bajek, a bardziej jak lekko eksperymentalna, ale wyraziście zrealizowana muzyka elektroniczna, którą jest”.

Równie wysoko ocenia Gegaddi Mark Richardson z magazynu Pitchfork dając mu 8.6 punktu na 10. Recenzent skupia się na tym, co różni ten album od wcześniejszych wydawnictw zespołu. Zauważa zmianę jego nastroju. Wprawdzie tematyka albumu to dzieciństwo i nostalgia, ale klimat albumu jest „o ton mroczniejszy niż na poprzednich wydawnictwach, i stosunkowo napięty, z zauważalnym wątkiem paranoi”. Na Geogaddi Boards of Canada „zastąpili ciszę dronem, a wzorcowe taśmy nasycone są maszynowymi dźwiękami zrealizowanymi przez duet”. Przykładem różnic w stosunku do wcześniejszych wydawnictw są według recenzenta takie utwory jak: 'Julie and Candy' („wirujące klaustrofobiczne wiatry”), 'Dawn Chorus' („groźne fale sprzężenia zwrotnego hamujące rytm [utworu]”), 'The Devil Is in the Details' („samotne, odizolowane Nuno Cannavarro-izmy”). Przykładem nowego, mroczniejszego nurtu są według niego takie utwory jak: 'Gyroscope' (z „miażdżącym, zmechanizowanym loopem perkusyjnym”) oraz 'Alpha and Omega' (w którym „dźwięki tabli mieszają się z wielowarstwową perkusją, nadając [utworowi] intrygujące wrażenie żywego zespołu”). „Boards of Canada zastosowali na Geogaddi swoje charakterystyczne narzędzia, ale w służbie nieco bardziej mrocznej wizji” – podsumowuje.

„Geogaddi, składający się z 23 przejrzystych, instrumentalnych utworów w stylu Briana Eno to w większości przyjemna przejażdżka” – uważa redakcja The Independent dodając: „pętle, sample i syntezatorowe drony dryfują na stonowanych ścieżkach rytmicznych, a w tym dryfie od czasu do czasu pojawia się na wpół zrozumiała fraza wokalna”. Wyróżnia kilka utworów: 'Diving Station' („partia fortepianu zmącona przez wiatr elektronicznego hałasu”, 'Music is Math' („brzmiący jak skrzyżowanie Bacha z breakbeatem) i 'The Beach at Redpoint' („uroczy przykład 'krajobrazowego' stylu ambientowej elektroniki). Liczne utwory albumu zostały określone jako „dużej mierze niezamieszkałe krajobrazy”, w których głosy „nawet jeśli się pojawiają, to są to tylko na wpół zasłyszane fragmenty mowy”, lub, jak w innych „brzmią po prostu jakby uwięzione, jak dodatkowa warstwa niesamowitości dodana do ogólnego niepokoju”.

„Boards of Canada na swoim nowym albumie, Geogaddi ponownie przywołali rodzinę muzycznych duchów” – zauważa redakcja magazynu PopMatters]] precyzując: „bogate, unoszące się w powietrzu dźwiękowe eksploracje wyrastają z binarnej gleby zer i jedynek, [podczas] gdy cienkie jak papier bity splatają i rozdzielają (…) swoje kolorowe melodie w spirale, niczym wirujący w powietrzu dym. W niektórych utworach melancholijny uśmiech muzyki wydaje się tak niemożliwie naturalny, że w miarę jak odgłosy tego, co wydaje się być wiatrem i zwierzętami zanikają, trudno jest odróżnić kompozycję od organicznego rozwoju. Z bezbłędnie zszytej progresji 23 utworów rodzi się doskonała istota, z której nie sposób wyodrębnić pojedyncze piosenki”. „Na Geogaddi Boards of Canada tworzą świat z muzyki łącząc w unikalnym stylu [swoich] kompozycji psychodelię z elektroniką” – podsumowuje redakcja.

„Geogaddi jest przepysznie nasycony powtarzającymi się motywami, które od razu wyróżniły ich [Boards of Canada] jako indywidualny głos w muzyce elektronicznej – twierdzi Kitty Empire z NME określając muzykę albumu jako „odgłosy dzieciństwa” i „zrelaksowane wiejskie idylle, nagle zakłócane przez ostre breakbeaty. W sumie jest to spotkanie tego, co Naturalne z tym co cyfrowe, tu jeszcze bardziej mroczne niż kiedykolwiek wcześniej”.

Muzyka Gegaddi to „głównie własna, powściągliwa mieszanka elektronicznej melancholii zespołu, zawsze organiczna i pięknie wykonana. Zależy tylko, czy chcesz się zagłębiać w tak wiele szczegółów” – konkluduje Pascal Wyse z dziennika The Guardian.

Listy tygodniowe

2002

Kraj	Lista	Pozycja
Francja	SNEP	78
Irlandia	IRMA	28
Stany Zjednoczone	Heatseekers Albums	19
Stany Zjednoczone	Independent Albums	10
Stany Zjednoczone	Top Dance/Electronic Albums	3
Stany Zjednoczone	Vinyl Albums	5
Szkocja	Scottish Albums Chart	12
Wielka Brytania	UK Albums Chart	21
Wielka Brytania	UK Independent Albums	3

Certyfikaty sprzedaży

• UK: Srebrna Płyta

Bibliografia

• (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).