Ulica św. Gertrudy w Krakowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków
Birczanin (dyskusja | edycje)
m lit.
Linia 1: Linia 1:
''' Ulica św. Gertrudy ''' - prowadzi wzdłuż [[Planty_krakowskie|Plant]], od Poczty Głównej do [[Wawel|Wawelu]]. Została wytyczona w latach 70. [[XIX wiek]]u w miejscu drogi, która niegdyś prowadziła wzdłuż murów miejskich.
''' Ulica św. Gertrudy ''' - prowadzi wzdłuż [[Planty_krakowskie|Plant]], od Poczty Głównej do [[Wawel|Wawelu]]. Została wytyczona w latach 70. [[XIX wiek]]u w miejscu drogi, która niegdyś prowadziła wzdłuż murów miejskich.


Tutaj na obecnych Plantach, w pobliżu ul. Siennej, znajdował się [[Kościół św. Gertrudy w Krakowie|kościół św Gertrudy]] zwany także kościołem Złoczyńców. Na otaczającym kościół cmentarzu chowano osoby skazane na karę śmierci i ściete mieczem kataowskim. Cmentarz zamknięto po [[1796]]. Światynię zamknięto w [[1810]], [[1820]] władze miejskie sprzedały na licytacji ruinę kościółka (który ostatecznie rozebrano w [[1822]]) i nie pozwoliły na zabudowę powstałego placu, gdyż już dojrzewała myśl założenia [[Planty_krakowskie|Plant]].
Tutaj na obecnych Plantach, w pobliżu ul. Siennej, znajdował się [[Kościół św. Gertrudy w Krakowie|kościół św Gertrudy]] zwany także kościołem Złoczyńców. Na otaczającym kościół cmentarzu chowano osoby skazane na karę śmierci i ściete mieczem katowskim. Cmentarz zamknięto po [[1796]]. Światynię zamknięto w [[1810]], [[1820]] władze miejskie sprzedały na licytacji ruinę kościółka (który ostatecznie rozebrano w [[1822]]) i nie pozwoliły na zabudowę powstałego placu, gdyż już dojrzewała myśl założenia [[Planty_krakowskie|Plant]].


Ulicę po II wojnie światowej w [[1950]] nazwano im. [[Ludwik Waryński|Ludwika Waryńskiego]] - działacza ruchu robotniczego a w [[1990]] przywrócono starą nazwę - św. Gertrudy.
Ulicę po II wojnie światowej w [[1950]] nazwano im. [[Ludwik Waryński|Ludwika Waryńskiego]] - działacza ruchu robotniczego a w [[1990]] przywrócono starą nazwę - św. Gertrudy.

Wersja z 15:04, 17 cze 2007

Ulica św. Gertrudy - prowadzi wzdłuż Plant, od Poczty Głównej do Wawelu. Została wytyczona w latach 70. XIX wieku w miejscu drogi, która niegdyś prowadziła wzdłuż murów miejskich.

Tutaj na obecnych Plantach, w pobliżu ul. Siennej, znajdował się kościół św Gertrudy zwany także kościołem Złoczyńców. Na otaczającym kościół cmentarzu chowano osoby skazane na karę śmierci i ściete mieczem katowskim. Cmentarz zamknięto po 1796. Światynię zamknięto w 1810, 1820 władze miejskie sprzedały na licytacji ruinę kościółka (który ostatecznie rozebrano w 1822) i nie pozwoliły na zabudowę powstałego placu, gdyż już dojrzewała myśl założenia Plant.

Ulicę po II wojnie światowej w 1950 nazwano im. Ludwika Waryńskiego - działacza ruchu robotniczego a w 1990 przywrócono starą nazwę - św. Gertrudy.

Pod nr. 2 znajduje się ciekawa kamienica wzniesiona w duchu historyzmu wg. projektu Karola Zaremby w 1889.

Nr 5 to specjalnie zaprojektowany budynek kina "Wanda" (dziś delikatesy spożywcze) otwarty uroczyście w 1912. Fasada zachowała secesyjną dekorację z efektowną mozaiką.

Nr 6 - pod tym adresem znajduje się hotel Monopol zaprojektowany przez Filipa Pokutyńskiego w 1876 z fasadą w stylu eklektycznym i mocno nieudaną lustrzaną nadbudową z ostatnich lat.

Budynek nr 12 pochodzący z 1886 zachował wystrój z ostatniej modernizacji w 1938. Na klatce schodowej znajdują się witraże ze scenami alegorycznymi.

Na kamienicy nr 16 wmurowano pamiatkową tablicę poświęconą Narcyzowi Wiatrowi "Zawojnie".

Kamienice 23-24 zostały zbudowane przez zakon księży Misjonarzy, stanowią własność kościelną. W latach II wojny światowej znajdowała się w nich siedziba Abwechry - niemieckiego wywiadu wojskowego.

Kompleks budynków 26-29 to hotel "Royal", przed II wojną były to 4 hotele - Royal, Union, City i Garnizonowy. W okresie II wojny zamieszkiwali tutaj zołnierze niemieccy, po wojnie do 1954 mieściło się Dowództwo Krakowskiego Okręgu Wojskowego, następnie kasyno i hotel garnizonowy. Ostatecznie po generalnym remoncie w 1987 roku, obiekt połączono w jeden kompleks hotelowy pod nazwą Hotel "Royal" z 220 miejscami noclegowymi.