Stała Rydberga: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
LunVulp (dyskusja | edycje)
m drobne techniczne
poprawienie wzoru na stałą rydberga
Linia 6: Linia 6:
Stała Rydberga w [[układ SI|układzie SI]] dla nieruchomych nieskończenie ciężkich jąder przy założeniu nieskończonej masy jądra jest równa:
Stała Rydberga w [[układ SI|układzie SI]] dla nieruchomych nieskończenie ciężkich jąder przy założeniu nieskończonej masy jądra jest równa:


:<math>R_\infty = \frac{m_e e^4}{(4 \pi \epsilon_0)^2 \hbar^3 4 \pi c} = 1,097 373 156 8525(73) \cdot 10^7 \,\mathrm{m}^{-1}</math>
:<math>R_\infty = \frac{m_e e^4}{8 \epsilon_0^2 \hbar^3 c} = 1,097 373 156 8525(73) \cdot 10^7 \,\mathrm{m}^{-1}</math>


gdzie: m, e - [[Masa spoczynkowa elektronu|masa]] i [[Ładunek elektryczny elementarny|ładunek elektronu]], c - [[prędkość światła]], <math>\hbar </math> - [[stała Plancka]], '''&epsilon;<sub>0</sub>''' - [[Przenikalność_elektryczna#Przenikalno.C5.9B.C4.87_elektryczna_pr.C3.B3.C5.BCni.|przenikalność elektryczna próżni]].
gdzie: m, e - [[Masa spoczynkowa elektronu|masa]] i [[Ładunek elektryczny elementarny|ładunek elektronu]], c - [[prędkość światła]], <math>\hbar </math> - [[stała Plancka]], '''&epsilon;<sub>0</sub>''' - [[Przenikalność_elektryczna#Przenikalno.C5.9B.C4.87_elektryczna_pr.C3.B3.C5.BCni.|przenikalność elektryczna próżni]].

Wersja z 18:32, 4 lut 2008

Stała Rydberga (oznaczana przez R) jest stałą fizyczną.


Występuje we wzorze Rydberga i innych wzorach opisujących promieniowanie elektromagnetyczne atomów serie widmowe atomów wynikające z poziomów energetycznych.

Stała Rydberga w układzie SI dla nieruchomych nieskończenie ciężkich jąder przy założeniu nieskończonej masy jądra jest równa:

gdzie: m, e - masa i ładunek elektronu, c - prędkość światła, - stała Plancka, ε0 - przenikalność elektryczna próżni.

Dla atomu wodoru wynosi

Dla skończonych mas jądra stała Rydberga (dla danego nuklidu o masie jądra M) równa jest .

Wartość liczbową występującą we wzorze Balmera wyznaczył na podstawie danych spektroskopowych J. R. Rydberg w 1889 a N. H. Bohr w 1913 określił wzór wiążący ją z wartościami ogólniejszych stałych na podstawie własnej zwanej obecnie modelem atomu Bohra.

Zobacz też: Johannes Robert Rydberg, stałe fizyczne, przegląd zagadnień z zakresu fizyki.