Stała Plancka
Stała Plancka, kwant działania[1] (oznaczana przez h) – jedna z podstawowych stałych fizycznych. Ma wymiar działania, pojawia się w większości równań mechaniki kwantowej.
Historycznie stała Plancka pojawiła się w pracy Maxa Plancka na temat wyjaśnienia przyczyn tzw. katastrofy w nadfiolecie w prawie promieniowania ciała doskonale czarnego. Planck stwierdził, że energia nie może być wypromieniowywana w dowolnych ciągłych ilościach, a jedynie w postaci „paczek” (kwantów) o wartości hν, gdzie ν jest częstotliwością.
Do 20 maja 2019 roku stała Plancka w układzie SI była równa[2]:
20 maja 2019 roku weszły w życie nowe definicje jednostek podstawowych układu SI. Kilogram został tak zdefiniowany, aby wartość stałej Plancka była równa dokładnie:
Stała Diraca[edytuj | edytuj kod]
O wiele częściej niż stałej Plancka używa się wielkości nazywanej h kreślone (zredukowana stała Plancka albo stała Diraca):
jest kwantem momentu pędu, a więc tym samym i spinu. Z tego też powodu przez wielu uważana za stałą bardziej podstawową niż sama stała Plancka. Oznaczenie to wprowadził brytyjski fizyk Paul A.M. Dirac.
Kod symbolu ℏ to 0x210F
(zobacz Unicode).
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Plancka stała, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-10-15] .
- ↑ Peter J. Mohr , David B. Newell , Barry N. Taylor , CODATA recommended values of the fundamental physical constants: 2014, „Reviews of Modern Physics”, 88 (3), 2016, DOI: 10.1103/RevModPhys.88.035009, ISSN 1539-0756 0034-6861, 1539-0756, arXiv:1507.07956 [dostęp 2018-06-13] .
- ↑ BIPM – measurement units, www.bipm.org [dostęp 2019-05-23] .