Kolegium Pijarów w Podolińcu

Kolegium Pijarów w Podolińcu – kolegium założone i prowadzone przez zakon pijarów w Podolińcu w latach 1642-1919.

Założone zostało przez starostę spiskiego i wojewodę krakowskiego Stanisława Lubomirskiego w 1642, przy miejscowym klasztorze pijarów (pierwszym w środkowej Europie). Należało do najlepszych szkół w całej Polsce. Kształciła się w nim młodzież z całej Polski, nie tylko z dużych miast jak Warszawy i Krakowa, ale i z małych miasteczek, a także wsi. Uczyli się w nim też chłopcu z terenów dzisiejszej Słowacji i Węgier.

Przez 7 lat (1715-1722) z kolegium tym związany był Stanisław Konarski, który specjalizował się tu w naukach humanistycznych, był nauczycielem składni i poezji, a także zajmował się pracą katechetyczną i filozofią. W nowicjacie byli tu też jego bracia: Stanisław (Antoni) i Władysław (Ignacy).

Budynek klasztoru wybudowany został w latach 1642-1648 po zewnętrznej stronie murów miejskich, przez wiedeńskiego budowniczego. Przy klasztorze wystawiono kościół pod wezwaniem św. Stanisława, krakowskiego biskupa i męczennika.

Klasztor pijarów został rozwiązany w 1923, a w 1950 w jego budynku czechosłowackie władze komunistyczne zorganizowały obóz koncentracyjny dla prywatnych rolników.