Stanisław Lubomirski (wojewoda krakowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Stanisław Lubomirski
Ilustracja
Herb
Szreniawa bez Krzyża
Rodzina Lubomirscy
Data urodzenia 1583
Data śmierci 17 czerwca 1649
Ojciec Sebastian Lubomirski
Matka Anna Branicka
Żona

Zofia Ostrogska
Dzieci

Jerzy Sebastian Lubomirski
Konstanty Jacek Lubomirski
Aleksander Michał Lubomirski
Konstancja Lubomirska
Anna Krystyna Lubomirska
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Zamek w Nowym Wiśniczu

Stanisław Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 1583 roku – zm. 17 czerwca 1649 roku) – wojewoda krakowski od 1638 roku, ruski w latach 1629-1638, marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1625 roku[1], podczaszy wielki koronny w 1620 roku, krajczy wielki koronny w 1619 roku, starosta generalny krakowski w latach 1638-1646, starosta spiski w 1605 roku, starosta sandomierski w 1613 roku, starosta lelowski w 1620 roku, starosta białocerkiewski w 1620 roku, starosta zatorski w 1633 roku, starosta krzepicki w 1634 roku, starosta niepołomicki w 1635 roku, starosta grybowski w 1638 roku[2], oraz starosta sądecki[3].

Obrońca Chocimia przed Turkami (1621), uważany za jednego z najbardziej wpływowych ludzi w Polsce. Właściciel 18 miast, 313 wsi i 163 folwarków.

Pochodzenie i rodzina[edytuj]

Syn Sebastiana i Anny z Branickich. W wieku jedenastu lat został wysłany na naukę do Monachium, by uczyć się w tamtejszym kolegium jezuitów. Towarzyszyli mu znajomi ojca, wyznaczeni na preceptorów Józef Kępiński i Jan Gębczyński. Po dwóch latach nauki opuścił Monachium by kontynuować studia w Padwie.

Mąż Zofii Ostrogskiej[4]. Ojciec Jerzego Sebastiana (1616-1667), (marszałka wielkiego koronnego i hetmana polnego), Konstantego Jacka (1620-1663) – krajczego i podczaszego koronnego oraz Aleksandra Michała (ok. 1614-1677) – wojewody krakowskiego.

Jego córkami były: Konstancja i Anna Krystyna Lubomirska, którą poślubił Albrycht Stanisław Radziwiłł.

Działalność wojskowa i polityczna[edytuj]

Dowodził jako regimentarz w 1621 wojskami koronnymi i litewskimi w bitwie pod Chocimiem po śmierci Jana Karola Chodkiewicza. W 1625 został wojewodą ruskim, w 1638 krakowskim, a w 1647 r. otrzymał od cesarza Ferdynanda III tytuł książęcy.
Był najpotężniejszym magnatem w Małopolsce, pomnożył majątek swego rodu. Cieszył się wielką popularnością wśród szlachty, był też szczodrym dobrodziejem kościołów.

Był elektorem Władysława IV Wazy z województwa ruskiego w 1632 roku[5].

W 1633 roku wszedł w skład komisji do wojny z Moskwą i organizacji wojska[6].

Fundacje[edytuj]

Bibliografia[edytuj]

Przypisy

  1. ↑ Herbarz polski, t. I, Lipsk 1839-1846, s. 379.
  2. ↑ Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Stanisław Cynarski i Alicja Falniowska-Gradowska. Kórnik 1990, s. 238.
  3. ↑ Jerzy Leśniak (red.), Nowy Sącz, Nowy Sącz: SIGNUM, 2007, ISBN 978-83-917371-5-6.
  4. ↑ Jerzy Antoni Kostka, Kostkowie herbu Dąbrowa . Wyd. Z.P. POLIMER  Koszalin 2010, ​ISBN 978-83-89976-40-6​ , s. 254
  5. ↑ Suffragia Woiewodztw y Ziem Koronnych, y W. X. Litewskiego, Zgodnie ná Naiásnieyssego Władisława Zygmunta ... roku 1632 ... Woiewodztwo Krákowskie., [b.n.s.]
  6. ↑ Andrzej Korytko, Sejm koronacyjny Władysława IV Wazy wobec problemów na Ukrainiew: Echa Przeszłości t. XVI, Olsztyn 2015, s. 74.


Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów Stanisława Lubomirskiego


Poprzednik
Jan Daniłowicz		 POL województwo ruskie IRP COA.svg wojewoda ruski
1628 - 1638		 POL województwo ruskie IRP COA.svg Następca
Konstanty Wiśniowiecki
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Lubomirski_(wojewoda_krakowski)&oldid=49806448”