Wilhelm II Dobry: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
kat. |
m WP:SK, lit., int. |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:WilliamIIOfSicily.JPG|thumb|Wilhelm II ofiaruje Madonnie model katedry w Monreale]] |
[[Grafika:WilliamIIOfSicily.JPG|thumb|Wilhelm II ofiaruje Madonnie model katedry w Monreale]] |
||
'''Wilhelm II Dobry''' (ur. [[1155]] |
'''Wilhelm II Dobry''' (ur. [[1155]], zm. [[11 listopada]] [[1189]] w [[Palermo]]) – król Sycylii w latach 1166–1189. |
||
Wilhelm II był synem króla [[Wilhelm I Zły|Wilhelma I]] i Małgorzaty z Nawarry. W chwili śmierci ojca był małoletni i do [[1171]] funkcję regentki sprawowała jego matka. |
Wilhelm II był synem króla [[Wilhelm I Zły|Wilhelma I]] i Małgorzaty z Nawarry. W chwili śmierci ojca był małoletni i do [[1171]] funkcję regentki sprawowała jego matka. |
||
Wilhelm rzadko opuszczał swój pałac w Palermo. Mimo to jego panowanie to okres intensywnych działań politycznych. Wspierał papiestwo i [[Liga Lombardzka|Ligę Lombardzką]] przeciw cesarzowi [[Fryderyk I Barbarossa| |
Wilhelm rzadko opuszczał swój pałac w Palermo. Mimo to jego panowanie to okres intensywnych działań politycznych. Wspierał papiestwo i [[Liga Lombardzka|Ligę Lombardzką]] przeciw cesarzowi [[Fryderyk I Barbarossa|Fryderykowi Barbarossie]]. W lutym [[1177]] poślubił [[Joanna Plantagenet (królowa Sycylii)|Joannę]], córkę króla Anglii [[Henryk II Plantagenet|Henryka II Plantageneta]], co ugruntowało jego znaczenie w polityce. Kilka miesięcy później doprowadził do podpisania pokoju w Wenecji z cesarzem. Trakt został umocniony poprzez małżeństwo jego ciotki [[Konstancja Sycylijska|Konstancji]] z [[Henryk VI Hohenstauf|Henrykiem]], synem Barbarossy, co umożliwiło później Hohenstaufom objęcie tronu sycylijskiego. |
||
W lipcu [[1174]] wojska Wilhelma II zaatakowały [[Aleksandria|Aleksandrię]] jednak szybka odsiecz ze strony [[Saladyn]]a zmusiła je do wycofania się. Lepsze perspektywy stwarzało wmieszanie się w sprawy Bizancjum po śmierci [[Manuel I Komnen|Manuela I]] w [[1180]]. [[11 czerwca]] [[1185]] wojska sycylijskie zdobyły [[Durrës|Durazzo]]. Następnie armia licząca 80 |
W lipcu [[1174]] wojska Wilhelma II zaatakowały [[Aleksandria|Aleksandrię]], jednak szybka odsiecz ze strony [[Saladyn]]a zmusiła je do wycofania się. Lepsze perspektywy stwarzało wmieszanie się w sprawy Bizancjum po śmierci [[Manuel I Komnen|Manuela I]] w [[1180]]. [[11 czerwca]] [[1185]] wojska sycylijskie zdobyły [[Durrës|Durazzo]]. Następnie armia licząca 80 tys. żołnierzy (w tym 5000 rycerzy) pomaszerowała do [[Saloniki|Salonik]], natomiast flota składająca się z 200 okrętów zaatakowała [[Wyspy Jońskie]]. W sierpniu Saloniki zostały zdobyte. Jednak cesarz [[Izaak II Angelos]] pokonał najeźdźców nad Strymonem ([[7 września]] [[1185]]). Normanowie natychmiast opuścili Saloniki. W [[1189]] Wilhelm II zawarł pokój z Izaakiem zwracając mu zajęte tereny. |
||
Siły Wilhelma II odegrały znaczącą rolę w trzeciej wyprawie krzyżowej. Jego admirał Margarito zmusił Saladyna do wycofania się spod Trypolisu wiosną [[1188]]. |
Siły Wilhelma II odegrały znaczącą rolę w trzeciej wyprawie krzyżowej. Jego admirał Margarito zmusił Saladyna do wycofania się spod Trypolisu wiosną [[1188]]. |
||
Wilhelm II i jego żona Joanna mieli tylko młodo zmarłego syna Boemunda, księcia Apulii (wzmiankowany w [[1181]]). Po śmierci króla tron sycylijski przeszedł |
Wilhelm II i jego żona Joanna mieli tylko młodo zmarłego syna Boemunda, księcia Apulii (wzmiankowany w [[1181]]). Po śmierci króla tron sycylijski przeszedł w ręce Konstancji i jej męża Henryka VI. |
||
Wilhelm II ufundował [[Katedra w Monreale|katedrę w Monreale]] Dante w [[Boska |
Wilhelm II ufundował [[Katedra w Monreale|katedrę w Monreale]]. Dante w [[Boska komedia|Boskiej komedii]] umieścił króla w raju. |
||
==Literatura== |
== Literatura == |
||
*Matthew, Donald, ''The Norman Kingdom of Sicily'', Cambridge University Press 1992. |
* Matthew, Donald, ''The Norman Kingdom of Sicily'', Cambridge University Press 1992. |
||
[[Kategoria:Dynastia Hauteville]] |
[[Kategoria:Dynastia Hauteville]] |
||
⚫ | |||
[[Kategoria:Urodzeni w 1155]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1155]] |
||
⚫ | |||
[[Kategoria:Zmarli w 1189]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1189]] |
||
Linia 26: | Linia 26: | ||
[[es:Guillermo II de Sicilia]] |
[[es:Guillermo II de Sicilia]] |
||
[[fr:Guillaume II de Sicile]] |
[[fr:Guillaume II de Sicile]] |
||
⚫ | |||
[[it:Guglielmo II di Sicilia]] |
[[it:Guglielmo II di Sicilia]] |
||
[[nl:Willem II van Sicilië]] |
[[nl:Willem II van Sicilië]] |
||
⚫ | |||
[[ja:グリエルモ2世]] |
[[ja:グリエルモ2世]] |
||
⚫ | |||
[[ru:Вильгельм II Добрый]] |
[[ru:Вильгельм II Добрый]] |
||
⚫ |
Wersja z 18:15, 14 lis 2008
Wilhelm II Dobry (ur. 1155, zm. 11 listopada 1189 w Palermo) – król Sycylii w latach 1166–1189.
Wilhelm II był synem króla Wilhelma I i Małgorzaty z Nawarry. W chwili śmierci ojca był małoletni i do 1171 funkcję regentki sprawowała jego matka.
Wilhelm rzadko opuszczał swój pałac w Palermo. Mimo to jego panowanie to okres intensywnych działań politycznych. Wspierał papiestwo i Ligę Lombardzką przeciw cesarzowi Fryderykowi Barbarossie. W lutym 1177 poślubił Joannę, córkę króla Anglii Henryka II Plantageneta, co ugruntowało jego znaczenie w polityce. Kilka miesięcy później doprowadził do podpisania pokoju w Wenecji z cesarzem. Trakt został umocniony poprzez małżeństwo jego ciotki Konstancji z Henrykiem, synem Barbarossy, co umożliwiło później Hohenstaufom objęcie tronu sycylijskiego.
W lipcu 1174 wojska Wilhelma II zaatakowały Aleksandrię, jednak szybka odsiecz ze strony Saladyna zmusiła je do wycofania się. Lepsze perspektywy stwarzało wmieszanie się w sprawy Bizancjum po śmierci Manuela I w 1180. 11 czerwca 1185 wojska sycylijskie zdobyły Durazzo. Następnie armia licząca 80 tys. żołnierzy (w tym 5000 rycerzy) pomaszerowała do Salonik, natomiast flota składająca się z 200 okrętów zaatakowała Wyspy Jońskie. W sierpniu Saloniki zostały zdobyte. Jednak cesarz Izaak II Angelos pokonał najeźdźców nad Strymonem (7 września 1185). Normanowie natychmiast opuścili Saloniki. W 1189 Wilhelm II zawarł pokój z Izaakiem zwracając mu zajęte tereny.
Siły Wilhelma II odegrały znaczącą rolę w trzeciej wyprawie krzyżowej. Jego admirał Margarito zmusił Saladyna do wycofania się spod Trypolisu wiosną 1188.
Wilhelm II i jego żona Joanna mieli tylko młodo zmarłego syna Boemunda, księcia Apulii (wzmiankowany w 1181). Po śmierci króla tron sycylijski przeszedł w ręce Konstancji i jej męża Henryka VI.
Wilhelm II ufundował katedrę w Monreale. Dante w Boskiej komedii umieścił króla w raju.
Literatura
- Matthew, Donald, The Norman Kingdom of Sicily, Cambridge University Press 1992.