Wilhelm II Dobry: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Bonio (dyskusja | edycje)
kat.
m WP:SK, lit., int.
Linia 1: Linia 1:
[[Grafika:WilliamIIOfSicily.JPG|thumb|Wilhelm II ofiaruje Madonnie model katedry w Monreale]]
[[Grafika:WilliamIIOfSicily.JPG|thumb|Wilhelm II ofiaruje Madonnie model katedry w Monreale]]
'''Wilhelm II Dobry''' (ur. [[1155]]; zm. [[11 listopada]] [[1189]] w [[Palermo]]) – król Sycylii w latach 1166-1189.
'''Wilhelm II Dobry''' (ur. [[1155]], zm. [[11 listopada]] [[1189]] w [[Palermo]]) – król Sycylii w latach 1166–1189.


Wilhelm II był synem króla [[Wilhelm I Zły|Wilhelma I]] i Małgorzaty z Nawarry. W chwili śmierci ojca był małoletni i do [[1171]] funkcję regentki sprawowała jego matka.
Wilhelm II był synem króla [[Wilhelm I Zły|Wilhelma I]] i Małgorzaty z Nawarry. W chwili śmierci ojca był małoletni i do [[1171]] funkcję regentki sprawowała jego matka.


Wilhelm rzadko opuszczał swój pałac w Palermo. Mimo to jego panowanie to okres intensywnych działań politycznych. Wspierał papiestwo i [[Liga Lombardzka|Ligę Lombardzką]] przeciw cesarzowi [[Fryderyk I Barbarossa|Fryderykow Barbarossie]]. W lutym [[1177]] poślubił [[Joanna Plantagenet (królowa Sycylii)|Joannę]], córkę króla Anglii [[Henryk II Plantagenet|Henryka II Plantageneta]] co ugruntowało jego znaczenie w polityce. Kilka miesięcy później doprowadził do podpisania pokoju w Wenecji z cesarzem. Trakt został umocniony poprzez małżeństwo jego ciotki [[Konstancja Sycylijska|Konstancji]] z [[Henryk VI Hohenstauf|Henrykiem]] synem Barbarossy co umożliwiło później Hohenstaufom objęcie tronu sycylijskiego.
Wilhelm rzadko opuszczał swój pałac w Palermo. Mimo to jego panowanie to okres intensywnych działań politycznych. Wspierał papiestwo i [[Liga Lombardzka|Ligę Lombardzką]] przeciw cesarzowi [[Fryderyk I Barbarossa|Fryderykowi Barbarossie]]. W lutym [[1177]] poślubił [[Joanna Plantagenet (królowa Sycylii)|Joannę]], córkę króla Anglii [[Henryk II Plantagenet|Henryka II Plantageneta]], co ugruntowało jego znaczenie w polityce. Kilka miesięcy później doprowadził do podpisania pokoju w Wenecji z cesarzem. Trakt został umocniony poprzez małżeństwo jego ciotki [[Konstancja Sycylijska|Konstancji]] z [[Henryk VI Hohenstauf|Henrykiem]], synem Barbarossy, co umożliwiło później Hohenstaufom objęcie tronu sycylijskiego.


W lipcu [[1174]] wojska Wilhelma II zaatakowały [[Aleksandria|Aleksandrię]] jednak szybka odsiecz ze strony [[Saladyn]]a zmusiła je do wycofania się. Lepsze perspektywy stwarzało wmieszanie się w sprawy Bizancjum po śmierci [[Manuel I Komnen|Manuela I]] w [[1180]]. [[11 czerwca]] [[1185]] wojska sycylijskie zdobyły [[Durrës|Durazzo]]. Następnie armia licząca 80 000 żołnierzy (w tym 5000 rycerzy) pomaszerowała do [[Saloniki|Salonik]] natomiast flota składająca się z 200 okrętów zaatakowała [[Wyspy Jońskie]]. W sierpniu Saloniki zostały zdobyte. Jednak cesarz [[Izaak II Angelos]] pokonał najeźdźców nad Strymonem ([[7 września]] [[1185]]). Normanowie natychmiast opuścili Saloniki. W [[1189]] Wilhelm II zawarł pokój z Izaakiem zwracając mu zajęte tereny.
W lipcu [[1174]] wojska Wilhelma II zaatakowały [[Aleksandria|Aleksandrię]], jednak szybka odsiecz ze strony [[Saladyn]]a zmusiła je do wycofania się. Lepsze perspektywy stwarzało wmieszanie się w sprawy Bizancjum po śmierci [[Manuel I Komnen|Manuela I]] w [[1180]]. [[11 czerwca]] [[1185]] wojska sycylijskie zdobyły [[Durrës|Durazzo]]. Następnie armia licząca 80 tys. żołnierzy (w tym 5000 rycerzy) pomaszerowała do [[Saloniki|Salonik]], natomiast flota składająca się z 200 okrętów zaatakowała [[Wyspy Jońskie]]. W sierpniu Saloniki zostały zdobyte. Jednak cesarz [[Izaak II Angelos]] pokonał najeźdźców nad Strymonem ([[7 września]] [[1185]]). Normanowie natychmiast opuścili Saloniki. W [[1189]] Wilhelm II zawarł pokój z Izaakiem zwracając mu zajęte tereny.


Siły Wilhelma II odegrały znaczącą rolę w trzeciej wyprawie krzyżowej. Jego admirał Margarito zmusił Saladyna do wycofania się spod Trypolisu wiosną [[1188]].
Siły Wilhelma II odegrały znaczącą rolę w trzeciej wyprawie krzyżowej. Jego admirał Margarito zmusił Saladyna do wycofania się spod Trypolisu wiosną [[1188]].


Wilhelm II i jego żona Joanna mieli tylko młodo zmarłego syna Boemunda, księcia Apulii (wzmiankowany w [[1181]]). Po śmierci króla tron sycylijski przeszedł na w ręce Konstacji i jej męża Henryka VI.
Wilhelm II i jego żona Joanna mieli tylko młodo zmarłego syna Boemunda, księcia Apulii (wzmiankowany w [[1181]]). Po śmierci króla tron sycylijski przeszedł w ręce Konstancji i jej męża Henryka VI.


Wilhelm II ufundował [[Katedra w Monreale|katedrę w Monreale]] Dante w [[Boska Komedia|Boskiej Komedii]] umieścił króla w raju.
Wilhelm II ufundował [[Katedra w Monreale|katedrę w Monreale]]. Dante w [[Boska komedia|Boskiej komedii]] umieścił króla w raju.


==Literatura==
== Literatura ==
*Matthew, Donald, ''The Norman Kingdom of Sicily'', Cambridge University Press 1992.
* Matthew, Donald, ''The Norman Kingdom of Sicily'', Cambridge University Press 1992.


[[Kategoria:Dynastia Hauteville]]
[[Kategoria:Dynastia Hauteville]]
[[Kategoria:Władcy Sycylii]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1155]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1155]]
[[Kategoria:Władcy Sycylii]]
[[Kategoria:Zmarli w 1189]]
[[Kategoria:Zmarli w 1189]]


Linia 26: Linia 26:
[[es:Guillermo II de Sicilia]]
[[es:Guillermo II de Sicilia]]
[[fr:Guillaume II de Sicile]]
[[fr:Guillaume II de Sicile]]
[[ko:굴리엘모 2세]]
[[it:Guglielmo II di Sicilia]]
[[it:Guglielmo II di Sicilia]]
[[nl:Willem II van Sicilië]]
[[nl:Willem II van Sicilië]]
[[ko:굴리엘모 2세]]
[[ja:グリエルモ2世]]
[[ja:グリエルモ2世]]
[[scn:Gugghiermu II di Sicilia]]
[[ru:Вильгельм II Добрый]]
[[ru:Вильгельм II Добрый]]
[[scn:Gugghiermu II di Sicilia]]

Wersja z 18:15, 14 lis 2008

Wilhelm II ofiaruje Madonnie model katedry w Monreale

Wilhelm II Dobry (ur. 1155, zm. 11 listopada 1189 w Palermo) – król Sycylii w latach 1166–1189.

Wilhelm II był synem króla Wilhelma I i Małgorzaty z Nawarry. W chwili śmierci ojca był małoletni i do 1171 funkcję regentki sprawowała jego matka.

Wilhelm rzadko opuszczał swój pałac w Palermo. Mimo to jego panowanie to okres intensywnych działań politycznych. Wspierał papiestwo i Ligę Lombardzką przeciw cesarzowi Fryderykowi Barbarossie. W lutym 1177 poślubił Joannę, córkę króla Anglii Henryka II Plantageneta, co ugruntowało jego znaczenie w polityce. Kilka miesięcy później doprowadził do podpisania pokoju w Wenecji z cesarzem. Trakt został umocniony poprzez małżeństwo jego ciotki Konstancji z Henrykiem, synem Barbarossy, co umożliwiło później Hohenstaufom objęcie tronu sycylijskiego.

W lipcu 1174 wojska Wilhelma II zaatakowały Aleksandrię, jednak szybka odsiecz ze strony Saladyna zmusiła je do wycofania się. Lepsze perspektywy stwarzało wmieszanie się w sprawy Bizancjum po śmierci Manuela I w 1180. 11 czerwca 1185 wojska sycylijskie zdobyły Durazzo. Następnie armia licząca 80 tys. żołnierzy (w tym 5000 rycerzy) pomaszerowała do Salonik, natomiast flota składająca się z 200 okrętów zaatakowała Wyspy Jońskie. W sierpniu Saloniki zostały zdobyte. Jednak cesarz Izaak II Angelos pokonał najeźdźców nad Strymonem (7 września 1185). Normanowie natychmiast opuścili Saloniki. W 1189 Wilhelm II zawarł pokój z Izaakiem zwracając mu zajęte tereny.

Siły Wilhelma II odegrały znaczącą rolę w trzeciej wyprawie krzyżowej. Jego admirał Margarito zmusił Saladyna do wycofania się spod Trypolisu wiosną 1188.

Wilhelm II i jego żona Joanna mieli tylko młodo zmarłego syna Boemunda, księcia Apulii (wzmiankowany w 1181). Po śmierci króla tron sycylijski przeszedł w ręce Konstancji i jej męża Henryka VI.

Wilhelm II ufundował katedrę w Monreale. Dante w Boskiej komedii umieścił króla w raju.

Literatura

  • Matthew, Donald, The Norman Kingdom of Sicily, Cambridge University Press 1992.