Elektrofony elektroniczne: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Thijs!bot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: pt usuwa: eo, nl poprawia: es
WP:SK, drobne techniczne
Linia 1: Linia 1:
'''Elektroniczne instrumenty muzyczne''' - grupa [[instrument muzyczny|instrumentów muzycznych]] należąca do [[Elektryczne instrumenty muzyczne|elektrofonów]], w których [[dźwięk]] tworzony jest przez układ elektroniczny (w pełni elektryczny, bez pośrednictwa mechanicznego).
'''Elektroniczne instrumenty muzyczne''' - grupa [[instrument muzyczny|instrumentów muzycznych]] należąca do [[Elektryczne instrumenty muzyczne|elektrofonów]], w których [[dźwięk]] tworzony jest przez układ elektroniczny (w pełni elektryczny, bez pośrednictwa mechanicznego).


Choć matematyczne modele syntezy dźwięków przez łączenie składowych harmonicznych znane były od dawna, ich techniczna realizacja nastręczała wielkich problemów. Do początku lat sześćdziesiątych jedynym znanym sposobem generowania [[sinusoida]]lnych przebiegów prądowych było wykorzystanie lampowych [[układ RLC|oscylatorów RLC]]. Ich rozmiary, zużycie energii, emisja ciepła i pola elektromagnetycznego uniemożliwiały techniczną realizację elektronicznej syntezy dźwięków na większą skalę. Dopiero odkrycie [[półprzewodnik|półprzewodników]] i proces miniaturyzacji elementów wykonanych na ich bazie, z [[układ scalony|układami scalonymi]] włącznie, dało takie możliwości. Od początku lat sześćdziesiątych na rynku zaczęły pojawiać się coraz mniejsze, sprawniejsze i tańsze instrumenty dające olbrzymie możliwości kształtowania dźwięków. Pod koniec lat siedemdziesiątych wraz z rozwojem techniki cyfrowej analogowa synteza dźwięku została wyparta przez cyfrową. Od tego czasu instrumenty elektroniczne stały się jeszcze bardziej dostępne. Wśród nowoczesnych elektronicznych instrumentów muzycznych wyróżnia się trzy grupy:
Choć matematyczne modele syntezy dźwięków przez łączenie [[Składowa harmoniczna|składowych harmonicznych]] znane były od dawna, ich techniczna realizacja nastręczała wielkich problemów. Do początku lat 60. jedynym znanym sposobem generowania [[sinusoida]]lnych przebiegów prądowych było wykorzystanie lampowych [[układ RLC|oscylatorów RLC]]. Ich rozmiary, zużycie energii, emisja ciepła i pola elektromagnetycznego uniemożliwiały techniczną realizację elektronicznej syntezy dźwięków na większą skalę. Dopiero odkrycie [[półprzewodnik]]ów i proces miniaturyzacji elementów wykonanych na ich bazie, z [[układ scalony|układami scalonymi]] włącznie, dało takie możliwości. Od początku lat 60. na rynku zaczęły pojawiać się coraz mniejsze, sprawniejsze i tańsze instrumenty dające olbrzymie możliwości kształtowania dźwięków. Pod koniec lat 70. wraz z rozwojem techniki cyfrowej, analogowa synteza dźwięku została wyparta przez cyfrową. Od tego czasu instrumenty elektroniczne stały się jeszcze łatwiej dostępne. Wśród nowoczesnych elektronicznych instrumentów muzycznych wyróżnia się trzy grupy:


*[[syntezator]]y
* [[syntezator]]y
*[[sekwencer (muzyka)|sekwencer]]y
* [[sekwencer (muzyka)|sekwencery]]
*[[sampler (muzyka)|sampler]]y
* [[sampler (muzyka)|samplery]]


== Zobacz też ==
'''Zobacz też''': [[Elektryczne instrumenty muzyczne|elektrofony]], [[elektromechaniczne instrumenty muzyczne]], [[instrument muzyczny]], [[muzyka elektroniczna]].
* [[Elektryczne instrumenty muzyczne|elektrofony]]
* [[elektromechaniczne instrumenty muzyczne]]
* [[muzyka elektroniczna]]


[[kategoria:Elektrofony elektroniczne]]
[[Kategoria:Elektrofony elektroniczne]]


[[da:Elektroniske musikinstrumenter]]
[[da:Elektroniske musikinstrumenter]]

Wersja z 06:25, 23 lis 2008

Elektroniczne instrumenty muzyczne - grupa instrumentów muzycznych należąca do elektrofonów, w których dźwięk tworzony jest przez układ elektroniczny (w pełni elektryczny, bez pośrednictwa mechanicznego).

Choć matematyczne modele syntezy dźwięków przez łączenie składowych harmonicznych znane były od dawna, ich techniczna realizacja nastręczała wielkich problemów. Do początku lat 60. jedynym znanym sposobem generowania sinusoidalnych przebiegów prądowych było wykorzystanie lampowych oscylatorów RLC. Ich rozmiary, zużycie energii, emisja ciepła i pola elektromagnetycznego uniemożliwiały techniczną realizację elektronicznej syntezy dźwięków na większą skalę. Dopiero odkrycie półprzewodników i proces miniaturyzacji elementów wykonanych na ich bazie, z układami scalonymi włącznie, dało takie możliwości. Od początku lat 60. na rynku zaczęły pojawiać się coraz mniejsze, sprawniejsze i tańsze instrumenty dające olbrzymie możliwości kształtowania dźwięków. Pod koniec lat 70. wraz z rozwojem techniki cyfrowej, analogowa synteza dźwięku została wyparta przez cyfrową. Od tego czasu instrumenty elektroniczne stały się jeszcze łatwiej dostępne. Wśród nowoczesnych elektronicznych instrumentów muzycznych wyróżnia się trzy grupy:

Zobacz też