Walijski kuc górski

Walijski kuc górski maści siwej jabłkowitej

Walijski kuc górski maści kremowej w Brecon Beacons

Kuc walijski (welsh pony)

Sekcja A - Walijski kuc górski (welsh mountain pony)

Walijski kuc górski sekcja A maści siwej jabłkowitej

To mały kuc o zgrabnej, suchej głowie z szerokim czołem. Duże oczy, uszy małe. Silne, muskularne ciało. Wszystkie rodzaje maści podstawowych, często siwa.

Wysokość: 110 - 122 cm w kłębie

Walijski kuc górski żył w Walii ponad 1000 lat dzięki dużej odporności i małym wymaganiom. Inne zalety tego konia, to łagodny charakter i typowy, energiczny i efektowny ruch. Czyni to z kuca walijskiego wierzchowca dla małych dzieci. Błędem byłoby jednak traktowanie go jak zabawki. Również te kuce wymagają solidnego wychowania i wyszkolenia.

Sekcja B

Wysokość: do 134 cm w kłębie
Umaszczenie: każde z wyjątkiem srokatego
Pochodzenie: Walia

Rasa wywodząca się od górskiego kuca walijskiego. Niegdyś używane przez pasterzy kuce są obecnie ulubionymi wierzchowcami dzieci. Są inteligentne i dzielne, dlatego ze wszystkich ras walijskich właśnie ta jest najbardziej popularna.

Sekcja C - kuc walijski w typie wierzchowym

Gniady kuc walijski sekcja C w kłusie

Wysokość: do 134 cm
Umaszczenie: każde z wyjątkiem srokatego
Pochodzenie: Walia

Wywodzi się od górskiego kuca walijskiego. Używany był głównie do pracy na farmie. Dobry koń zaprzęgowy.

Gniady cob walijski sekcja D w uprzęży

Kary cob walijski sekcja D pod siodłem

Sekcja D - walijski cob (welsh cob)

Wysokość: do 152 cm
Umaszczenie: dopuszczalna każda z wyjątkiem tarantowatej i srokatej
Pochodzenie: Walia

Jego budowa powinna być zwarta, zrównoważona i silna. To prawdziwy koń pod siodło i pociągowy, wystarczająco silny do lżejszych prac rolniczych, odpowiednio szybki i wytrzymały w zaprzęgu, ale również dość efektywny i chętny do jazdy wierzchem. Ma długi, sprężysty krok, przednie nogi wysuwa znacznie przed łopatki. Ma wyraźną akcję nadgarstków, a tylne nogi sprężyste w kłusie. Opiera się nimi silnie i wypycha ciało do przodu. Głowa o prostym profilu i nozdrzach szerokich i głębokich. Silna szczęka. Szeroka i głęboka klatka piersiowa. Kłąb wyraźnie zaznaczony. Szyja długa, muskularna, ale nie robi wrażenia ciężkiej, dumnie wygięta, wysoko osadzona na opadających łopatkach. Nogi bardzo mocne, doskonale umięśnione w górnej części. Dopuszczalna niewielka ilość włosów pęcinowych (szczotki pęcinowe). Kopyta zaokrąglone i twarde. Zad zaokrąglony, długi, wypukły. Ogon wysoko osadzony, noszony dumnie. Grzbiet krótki i prosty. Lędźwia długie i mocne. Uszy ładnie ukształtowane, dość krótkie, spiczaste, czujne.