Zimowa opowieść

Antigonus, Leontes, Perdita. mal John Opie

Zimowa opowieść (ang. The Winter's Tale) – jeden z ostatnich utworów Wiliama Szekspira powstały w latach 1609-1610. Została opublikowana w Pierwszym Folio w 1623.

Jest określana jako jedna z tzw. sztuk problemowych, gdyż nie da się jednoznacznie określić jej gatunku. Zazwyczaj przyjmuje się, że jest to romans z licznymi cechami tragedii.

Utwór ten jest trawestacją romansu pasterskiego autorstwa Roberta Greene'a z 1590, który wplata wątki dramatyczne z historii księcia mazowieckiego Siemowita III i jego rzekomo niewiernej żony Ludmiły. Wypadki te opisał Janko z Czarnkowa, według niego Siemowit podejrzewając żonę o niewierność uwięził ją w zamku w Rawie Mazowieckiej, po czym bestialsko udusił w 1366. Szekspir zmienił tożsamość dramatis personae, bohaterami czyniąc Czechów, a akcję przenosząc na Sycylię.

Z tłumaczeniem tytułu tego utworu jako Opowieść zimowa nie zgodził się Leon Ulrich, który przełożył go jako Zimowa powieść.

Bibliografia

• Leslie Dunton-Downer, Alan Riding: Szekspir. Warszawa: Hachette Livre, 2005. ISBN 83-7184-496-4.brak strony w książce

Zobacz też

• ekranizacje dzieł Szekspira
• chronologia powstawania dzieł Szekspira

Linki zewnętrzne

• tekst utworu (ang.)