Kordyt: Różnice pomiędzy wersjami
Wygląd
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
zmiana w tekście |
Anulowanie wersji nr 18523257 autora 79.163.220.48 |
||
Linia 24: | Linia 24: | ||
[[sv:Kordit]] |
[[sv:Kordit]] |
||
[[zh:线状无烟火药]] |
[[zh:线状无烟火药]] |
||
użyty podczas ataku na pentagon 11\09\01 |
Wersja z 19:36, 18 wrz 2009
Kordyt to rodzaj prochu nitroglicerynowego, wynaleziony przez Fredericka Abela oraz Jamesa Dewara w 1889 r.
Przy wyrobie kordytu do żelowania nitrocelulozy o wysokiej zawartości azotu (12,9-13,5%) stosuje się, oprócz nitrogliceryny, rozpuszczalniki lotne - aceton lub mieszaninę eteru z alkoholem.
Kordyt produkowano i stosowano głównie w Wielkiej Brytanii jako proch do broni strzeleckiej i artyleryjskiej. Typowy kordyt składa się w 58% z nitrocelulozy, ok. 30% nitrogliceryny, ok. 3% centralitu, ok. 7,5% dinitrotoluenu, ok. 1% wazeliny i ok. 0,5% wody w postaci wilgoci.
Obecnie przestarzały, nieprodukowany.