Francesco Accorso: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 12:55, 23 paź 2010

Franciscus Accursius, wł. Francesco Accorso, Accorso di Bagnolo (1182 – 1260) – włoski prawnik, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli szkoły glosatorów i średniowiecznych komentatorów Kodeksu Justyniana – Corpus Iuris Civilis.

Accorso urodził się we Impruencie pod Florencją około 1182. Był uczniem Azona, studiował prawo w rodzinnym mieście, wkrótce potem mianowany na profesora w Bolonii, gdzie odnosił sukcesy jako wykładowca. Zebrał i uporządkował wiele glos do Kodeksu Justyniana. Dzieło to nazywano Glossa ordinaria (1228) lub magistralis (Wielka Glosa czy Glossa Accursiana).

Istnieje legenda, według której Accorso w trakcie swych prac usłyszał o podobnej działalności innego prawnika bolońskiego, Odofreda. Upozorował więc niedyspozycję, przerwał uniwersytecką działalność i odizolował się do czasu, aż w największym pośpiechu nie dokończył dzieła.

W drugiej połowie XIII wieku, Glossa ordinaria stała się wstępem do każdej egzegezy Corpus Iuris Civilis i w niektórych jurysdykcjach zyskała moc prawną. "Znaczenie Glossa ordinaria polega na gruntownym omówieniu prawa cywilnego, w którym Accorso nie tylko wypunktował problematyczne zagadnienia, lecz także – w odróżnieniu od poprzedników – zaproponował dla nich rozwiązania^[1]. W dodatku najnowsze badania dowodzą, że Accorso w swoim dziele opracował blisko 100 tysięcy glos. Najlepsze wydanie glos Accorso w opracowaniu Denisa Godefroy (1540 – 1621), opublikowane w Lyonie w 1589 roku, składało się aż z sześciu tomów.

Glossa ordinaria zyskała tak wielki autorytet, że Accorso został rychło obwołany największym glosatorem i bożyszczem jurystów; jednak następne pokolenia zwracały mniej uwagi jego zasługom. Ostatecznie szesnastowieczni humaniści, m.in. Rabelais w Gargantui i Pantagruelu krytycznie polemizowali z glosami Accorso.

Poza działalnością glosatorską, Accorso był zaangażowany w doradztwo prawne.

Glossa ordinaria Accursiusa zdobyła uznanie w sądownictwie, czego wyrazem było związane z jego dziełem powiedzenie: "Quidquid non agnoscit Glossa, non agnoscit curia", ("Czego nie zna glosa, tego nie zna sąd").

Zmarł w Bolonii około 1260.

Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa miał syna Francesca, z drugiego Cervotta, Guglielma i Corsina^[2]. Francesco, Cervott i Guilelmo także byli jurystami.

↑ Weimar Peter, "Accursius", W: Michael Stolleis, Juristen: ein biographisches Lexikon; von der Antike bis zum 20. Jahrhundert, wyd. Beck, Monachium 2001, s. 18. (ISBN 3406 45957 9).
↑ Medieval Italy: An Encyclopedia, t. 1, red. Christopher Kleinhenz, New York 2004, s. 2.

Bibliografia

Katarzyna Sójka-Zielińska, Historia prawa, Warszawa 1993 (ISBN 83-01-11165-8).

[1] Weimar Peter, "Accursius", W: Michael Stolleis, Juristen: ein biographisches Lexikon; von der Antike bis zum 20. Jahrhundert, wyd. Beck, Monachium 2001, s. 18. (ISBN 3406 45957 9).

[2] Medieval Italy: An Encyclopedia, t. 1, red. Christopher Kleinhenz, New York 2004, s. 2.

[1]

[2]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 [[Plik:Uffizi 26, Accorso.JPG|right|thumb|250px|<center>Rzeźba Francesco Accorso w [[Galeria Uffizi|galerii Uffizi]] we Florencji]]
-'''Franciscus Accursius''', [[język włoski|wł.]] '''Francesco Accorso''' ([[1182]] – [[1260]]) – [[Włochy|włoski]] [[prawnik]], jeden z najwybitniejszych przedstawicieli [[Glosator|szkoły glosatorów]] i średniowiecznych komentatorów [[Kodeks Justyniana|Kodeksu Justyniana]] – ''Corpus Iuris Civilis''.
+'''Franciscus Accursius''', [[język włoski|wł.]] '''Francesco Accorso''', '''Accorso di Bagnolo''' ([[1182]] – [[1260]]) – [[Włochy|włoski]] [[prawnik]], jeden z najwybitniejszych przedstawicieli [[Glosator|szkoły glosatorów]] i średniowiecznych komentatorów [[Kodeks Justyniana|Kodeksu Justyniana]] – ''Corpus Iuris Civilis''.
+Accorso urodził się we [[Impruneta|Impruencie]] pod [[Florencja|Florencją]] około [[1182]]. Był uczniem [[Azon]]a, studiował [[prawo]] w rodzinnym mieście, wkrótce potem mianowany na profesora w [[Bolonia|Bolonii]], gdzie odnosił sukcesy jako wykładowca. Zebrał i uporządkował wiele [[glosa|glos]] do [[Kodeks Justyniana|Kodeksu Justyniana]]. Dzieło to nazywano ''Glossa ordinaria'' [[1228|(1228)]] lub ''magistralis'' (''Wielka Glosa'' czy ''Glossa Accursiana'').
+Istnieje legenda, według której Accorso w trakcie swych prac usłyszał o podobnej działalności innego prawnika bolońskiego, [[Odofred]]a. Upozorował więc niedyspozycję, przerwał uniwersytecką działalność i odizolował się do czasu, aż w największym pośpiechu nie dokończył dzieła.
+W drugiej połowie [[XIII wiek]]u, ''Glossa ordinaria'' stała się wstępem do każdej egzegezy ''Corpus Iuris Civilis'' i w niektórych [[jurysdykcja]]ch zyskała moc prawną. ''"Znaczenie ''Glossa ordinaria'' polega na gruntownym omówieniu [[prawo cywilne|prawa cywilnego]], w którym Accorso nie tylko wypunktował problematyczne zagadnienia, lecz także – w odróżnieniu od poprzedników – zaproponował dla nich rozwiązania''<ref>Weimar Peter, ''"Accursius"'', W: Michael Stolleis, ''Juristen: ein biographisches Lexikon; von der Antike bis zum 20. Jahrhundert'', wyd. Beck, Monachium 2001, s. 18. (ISBN 3406 45957 9).</ref>. W dodatku najnowsze badania dowodzą, że Accorso w swoim dziele opracował blisko 100 tysięcy glos. Najlepsze wydanie glos Accorso w opracowaniu [[Denis Godefroy|Denisa Godefroy]] ([[1540]] – [[1621]]), opublikowane w [[Lyon]]ie w [[1589]] roku, składało się aż z sześciu tomów.
+''Glossa ordinaria'' zyskała tak wielki autorytet, że Accorso został rychło obwołany największym glosatorem i bożyszczem jurystów; jednak następne pokolenia zwracały mniej uwagi jego zasługom. Ostatecznie szesnastowieczni humaniści, m.in. [[François Rabelais|Rabelais]] w [[Gargantua i Pantagruel|Gargantui i Pantagruelu]] krytycznie polemizowali z glosami Accorso.
+Poza działalnością glosatorską, Accorso był zaangażowany w doradztwo prawne.
-Accursius urodził się we [[Florencja|Florencji]] około [[1182]]. Był uczniem [[Azon]]a, studiował [[prawo]] w rodzinnym mieście, wkrótce potem mianowany na profesora w [[Bolonia|Bolonii]], gdzie odnosił sukcesy jako wykładowca. Zebrał i uporządkował wiele [[glosa|glos]] do [[Kodeks Justyniana|Kodeksu Justyniana]]. Dzieło to nazywano ''Glossa ordinaria'' [[1228|(1228)]] lub ''magistralis'' (''Wielka Glosa'' czy ''Glossa Accursiana''). Wydanie glos Accursiusa w opracowaniu [[Denis Godefroy|Denisa Godefroy]] (1540-1621), opublikowane w [[Lyon]]ie w [[1589]], składało się aż z sześciu tomów.
 ''Glossa ordinaria'' Accursiusa zdobyła uznanie w sądownictwie, czego wyrazem było związane z jego dziełem powiedzenie: "Quidquid non agnoscit Glossa, non agnoscit curia", ("Czego nie zna glosa, tego nie zna sąd").
 Zmarł w Bolonii około [[1260]].
-Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa miał syna Francesca, z drugiego synów Cervotta, Guglielma i Corsina<ref>''Medieval Italy: An Encyclopedia'', t. 1, red. [[Christopher Kleinhenz]], New York 2004, s. 2.</ref>.
+Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa miał syna Francesca, z drugiego Cervotta, Guglielma i Corsina<ref>''Medieval Italy: An Encyclopedia'', t. 1, red. [[Christopher Kleinhenz]], New York 2004, s. 2.</ref>. Francesco, Cervott i Guilelmo także byli jurystami.
 {{Przypisy}}