System hippodamejski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m szablon |
m dodanie daty do szablonu |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Źródła}} |
{{Źródła|data=2011-01}} |
||
'''System hippodamejski''' to jeden ze sposobów racjonalnego rozplanowania miasta. Jego autorstwo przypisuje się [[Hippodamos z Miletu|Hippodamosowi z Miletu]] – greckiemu urbaniście działającemu w [[V wiek p.n.e.|V w. p.n.e.]] Jednak system ten był stosowany w [[Jonia|Jonii]] już w [[VII wiek p.n.e.|VII w. p.n.e.]], a Hippodamos jedynie rozpowszechnił go w [[Starożytna Grecja|Grecji]] właściwej. |
'''System hippodamejski''' to jeden ze sposobów racjonalnego rozplanowania miasta. Jego autorstwo przypisuje się [[Hippodamos z Miletu|Hippodamosowi z Miletu]] – greckiemu urbaniście działającemu w [[V wiek p.n.e.|V w. p.n.e.]] Jednak system ten był stosowany w [[Jonia|Jonii]] już w [[VII wiek p.n.e.|VII w. p.n.e.]], a Hippodamos jedynie rozpowszechnił go w [[Starożytna Grecja|Grecji]] właściwej. |
||
Wersja z 02:17, 28 sty 2011
Szablon:Źródła System hippodamejski to jeden ze sposobów racjonalnego rozplanowania miasta. Jego autorstwo przypisuje się Hippodamosowi z Miletu – greckiemu urbaniście działającemu w V w. p.n.e. Jednak system ten był stosowany w Jonii już w VII w. p.n.e., a Hippodamos jedynie rozpowszechnił go w Grecji właściwej.
System uwzględnia warunki naturalne, perspektywiczny rozwój i funkcjonalność miasta. Obszar przyszłego miasta o wyraźnie zakreślonych granicach dzielono głównymi arteriami wytyczonymi wzdłuż osi północ-południe i wschód-zachód na kwartały. W centralnie usytuowanej części miasta lokowano ośrodek administracyjno-handlowy (agora) i kultowy (akropol), pozostałe kwartały zapełniała zabudowa mieszkalna. Miasto uzupełniały np. gimnazjon i teatr. Główne i boczne ulice krzyżowały się pod kątem prostym, tworząc geometryczną regularną siatkę.
Według tych zasad zbudowano m.in. Milet, Pireus (ok. 475 p.n.e.), Rodos i grecką kolonię Turioj na Sycylii.
W okresie hellenistycznym hippodamejski plan miasta znalazł pełne zastosowanie przy zakładaniu licznych Aleksandrii, Seleucji i Antiochii oraz przy przebudowie starych ośrodków miejskich, z których dotychczas najlepiej zostało zbadane Priene.