Kościół św. Brata Alberta w Krakowie (os. Dywizjonu 303): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m regeneracja szablonu {{Świątynia chrześcijańska infobox}} + WP:SK |
m Kościół św. Brata Alberta w Krakowie przeniesiono do Kościół św. Brata Alberta w Krakowie (os. Dywizjonu 303): precyzyjniejszy tytuł, są i inne o tym wezwaniu |
(Brak różnic)
|
Wersja z 16:28, 1 maj 2011
kościół parafialny | |||||||||
Państwo | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||
Adres |
{{{adres}}} | ||||||||
Wyznanie | |||||||||
Kościół | |||||||||
Parafia | |||||||||
Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} |
Kościół św. Brata Alberta , kościół został wybudowany w latach 1986-1994 według projektu Witolda Cęckiewicza.
Kościół znajduje się obok pasa startowego nieczynnego lotniska Czyżyny, na osiedlu Dywizjonu 303.
Historia
26 września 1982 kardynał Franciszek Macharski poświęcił plac pod budowę kościoła oraz sale katechetyczne przy kaplicy. 2 lutego 1984 parafia kierowana przez ks. prałata Jana Bielańskiego otrzymała decyzję zezwalającą na rozpoczęcie budowy kościoła i zaplecza. 11 sierpnia 1985 rozpoczęto budowę fundamentów. 24 września ksiądz kardynał Franciszek Macharski uroczyście omurował w fundamenty kamień węgielny, poświęcony w Rzymie 13 października 1982 przez Papieża Jana Pawła II. 12 czerwca 1994 ksiądz Kazimierz Nycz poświęca kościół.
Świątynia nakryta jest wspartym na słupach stropem o konstrukcji stalowej z podwieszonym sufitem kasetonowym z przeszkloną fasadą. Pierwotnie w ołtarzu głównym znajdował się obraz św. Brata Alberta; obecnie (od 2006 roku) znajduje się tam figura św. Brata Alberta przygarniającego bezdomnego. Pierwszy obraz z ołtarza głównego oraz stacje Drogi Krzyżowej namalowała w latach 80. Z. Kopycińska-Wilczkowa. W przedsionku znajdują się płyty upamiętniające polskich lotników poległych w czasie II wojny światowej (wyk. Bronisław Chromy w 1995 r.) oraz saperów poległych przy rozminowywaniu pobliskiego lotniska w 1946 r. (wyk. A. Kołaczyński w 1999 r.). Dominującym kolorem wnętrza jest biel. Budowla ta jest niedokończona, gdyż brakuje jej wieży.