Ludolf (książę Saksonii)

Ludolf (ur. ok. 806, zm. 864 lub 866), hrabia Saksonii od ok. 840 i książę Saksonii Wschodniej (dux orientalis Saxonum) od ok. 850, założyciel dynastii Ludolfingów.

Prawdopodobnie już, nieznani z imienia, dziad i ojciec Ludolfa pełnili urząd margrabiów gandersheimskich. Żoną była Oda, córka frankońskiego princepsa Billunga i Aedy. Ludolf z żoną byli fundatorami żeńskiego klasztoru w Gandersheim. W związku z tą fundacją, w latach 845-846 odbyli oni podróż do Rzymu, gdzie u papieża Sergiusza II wystarali się o dyspensę (ze względu na niepełnoletność) dla swojej córki Hathemody, aby mogła ona zostać przeoryszą w tym klasztorze. Dodatkowo Ludolf z żoną otrzymali z rąk papieża relikwie Atanazego i Innocentego I — dwóch papieży-świętych. Kwestia jaką rzeczywistą władzę i nad jakim obszarem miał Ludolf w Saksonii pozostaje otwarta.

Ludolf i Oda mieli 11 lub 12 dzieci:

• Bruno (zm. 2 II 880) – książę saski
• Otto Dostojny książę saski
• Thankmar – opat w Corvey
• Luitgarda Saska – żona Ludwika III Młodszego
• Enda – zamężna
• Hathemoda – opatka w Gandersheim
• Gerberga – opatka Gandersheim
• Krystyna – opatka w Gandersheim
• 1 córka i 2 lub 3 synów zmarłych w młodości

Bibliografia

• Althoff G., Ottonowie: władza królewska bez państwa, Warszawa 2009, ISBN 978-83-235-0599-0.