Wichraż (wzgórze): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
N: tekst artykułu, ilustr., przypisy |
koordynaty |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Wichras 2.jpg|thumb|250x| Widok na Wichras z szosy w [[Leksandrowa|Leksandrowej]]]] |
[[Plik:Wichras 2.jpg|thumb|250x| Widok na Wichras z szosy w [[Leksandrowa|Leksandrowej]]]] |
||
'''Wichras''' ( |
'''Wichras''' (Wichraz, Wichrasz, Wichraż) – [[wzgórze]] o wysokości 428 m n.p.m. na [[Pogórze Wiśnickie|Pogórzu Wiśnickim]]<ref name=Compass>{{Cytuj książkę |tytuł=Beskid Wyspowy 1:50 000. Mapa turystyczna|miejsce=Kraków |rok=2006 |wydawca=Wyd. Compass |isbn= 83-89165-86-4}}</ref>. Jest najwyższym wzgórzem w ciągu wzgórz po wschodniej stronie rzeki [[Stradomka (dopływ Raby)|Stradomka]], na odcinku pomiędzy miejscowościami [[Cichawka]] i [[Sobolów]]. Od południowej strony wzgórza te opadają do doliny potoku [[Cichawka (dopływ Stradomki)|Cichawka]], od północnej i wschodniej do doliny [[Polanka (dopływ Stradomki)|Polanki]]. Wichras wznosi się nad kilkoma miejscowościami: Cichawka, Sobolów, [[Wola Nieszkowska]], [[Leszczyna (województwo małopolskie)|Leszczyna]]<ref name=geoportal>{{cytuj stronę|url=http://maps.geoportal.gov.pl/webclient/Default.aspx|tytuł=Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna|data dostępu=2012-01-10}}</ref>. |
||
Obecnie Wichras jest niemal całkowicie zalesiony. Dawniej jednak był znacznie bardziej bezleśny, zajęty przez pola uprawne. W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] takie bezleśne wzgórza stanowiły ważne punkty strategiczne, zajmującej je armii umożliwiały bowiem obserwację dużego terenu i stanowiły dobry punkt obronny<ref>{{cytuj książkę |nazwisko=Jan |imię=Dąbrowski |tytuł=Wielka Wojna 1914- 1918 |wydawca=Trzaska, Evert i Michalski /reprint-Wydawnictwo KURPISZ s.c. |rok= 1937/ reprint 2000|isbn=83-87621-72-2}}</ref>. 7 grudnia Rosjanie armii generała [[Radko Dimitrijew]]a obsadzili wzgórza na zachód od Stradomki w miejscowościach Sobolów, [[Gierczyce (województwo małopolskie)|Gierczyce]] i [[Nieprześnia]]. Austriacy po kilkudniowych, niezwykle zaciekłych walkach wyparli Rosjan dalej na wschód. Również na polach Wichrasu toczyły się walki, a na jego wschodnich stokach Austriacy wybudowali później [[cmentarz wojenny nr 340 - Wola Nieszkowska-Wichras]]<ref name=Bochnia>{{Cytuj stronę |url=http://bochenskie.republika.pl/operacja.html|tytuł=Cmentarze I wojny|data dostępu =2010-11-18}}</ref>. Pochowano na nim łącznie 227 żołnierzy armii austro-węgierskiej i 270 żołnierzy armii rosyjskiej<ref name=Drogomir>{{Cytuj książkę |nazwisko=Drogomir |imię=Jerzy J. P.|tytuł=Polegli w Galicji Zachodniej 1914–1915 (1918). Tom 2 |wydawca=Muzeum Okręgowe w Tarnowie |miejsce= Tarnów |rok= 2002| |isbn= 83-85988-57-2}}</ref>. |
Obecnie Wichras jest niemal całkowicie zalesiony. Dawniej jednak był znacznie bardziej bezleśny, zajęty przez pola uprawne. W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] takie bezleśne wzgórza stanowiły ważne punkty strategiczne, zajmującej je armii umożliwiały bowiem obserwację dużego terenu i stanowiły dobry punkt obronny<ref>{{cytuj książkę |nazwisko=Jan |imię=Dąbrowski |tytuł=Wielka Wojna 1914- 1918 |wydawca=Trzaska, Evert i Michalski /reprint-Wydawnictwo KURPISZ s.c. |rok= 1937/ reprint 2000|isbn=83-87621-72-2}}</ref>. 7 grudnia Rosjanie armii generała [[Radko Dimitrijew]]a obsadzili wzgórza na zachód od Stradomki w miejscowościach Sobolów, [[Gierczyce (województwo małopolskie)|Gierczyce]] i [[Nieprześnia]]. Austriacy po kilkudniowych, niezwykle zaciekłych walkach wyparli Rosjan dalej na wschód. Również na polach Wichrasu toczyły się walki, a na jego wschodnich stokach Austriacy wybudowali później [[cmentarz wojenny nr 340 - Wola Nieszkowska-Wichras]]<ref name=Bochnia>{{Cytuj stronę |url=http://bochenskie.republika.pl/operacja.html|tytuł=Cmentarze I wojny|data dostępu =2010-11-18}}</ref>. Pochowano na nim łącznie 227 żołnierzy armii austro-węgierskiej i 270 żołnierzy armii rosyjskiej<ref name=Drogomir>{{Cytuj książkę |nazwisko=Drogomir |imię=Jerzy J. P.|tytuł=Polegli w Galicji Zachodniej 1914–1915 (1918). Tom 2 |wydawca=Muzeum Okręgowe w Tarnowie |miejsce= Tarnów |rok= 2002| |isbn= 83-85988-57-2}}</ref>. |
||
==== Koordynaty ==== |
|||
{{koordynaty|49|52|55.2|N|20|22|16.8|E|umieść=w tekście}} |
|||
{{Przypisy|stopień= ====}} |
{{Przypisy|stopień= ====}} |
Wersja z 14:35, 13 maj 2012
Wichras (Wichraz, Wichrasz, Wichraż) – wzgórze o wysokości 428 m n.p.m. na Pogórzu Wiśnickim[1]. Jest najwyższym wzgórzem w ciągu wzgórz po wschodniej stronie rzeki Stradomka, na odcinku pomiędzy miejscowościami Cichawka i Sobolów. Od południowej strony wzgórza te opadają do doliny potoku Cichawka, od północnej i wschodniej do doliny Polanki. Wichras wznosi się nad kilkoma miejscowościami: Cichawka, Sobolów, Wola Nieszkowska, Leszczyna[2].
Obecnie Wichras jest niemal całkowicie zalesiony. Dawniej jednak był znacznie bardziej bezleśny, zajęty przez pola uprawne. W czasie I wojny światowej takie bezleśne wzgórza stanowiły ważne punkty strategiczne, zajmującej je armii umożliwiały bowiem obserwację dużego terenu i stanowiły dobry punkt obronny[3]. 7 grudnia Rosjanie armii generała Radko Dimitrijewa obsadzili wzgórza na zachód od Stradomki w miejscowościach Sobolów, Gierczyce i Nieprześnia. Austriacy po kilkudniowych, niezwykle zaciekłych walkach wyparli Rosjan dalej na wschód. Również na polach Wichrasu toczyły się walki, a na jego wschodnich stokach Austriacy wybudowali później cmentarz wojenny nr 340 - Wola Nieszkowska-Wichras[4]. Pochowano na nim łącznie 227 żołnierzy armii austro-węgierskiej i 270 żołnierzy armii rosyjskiej[5].
Koordynaty
Nieprawidłowe parametry: {49|52|55.2|N|20|22|16.8|E}
- ↑ Beskid Wyspowy 1:50 000. Mapa turystyczna. Kraków: Wyd. Compass, 2006. ISBN 83-89165-86-4.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2012-01-10].
- ↑ Dąbrowski Jan: Wielka Wojna 1914- 1918. Trzaska, Evert i Michalski /reprint-Wydawnictwo KURPISZ s.c., 1937/ reprint 2000. ISBN 83-87621-72-2.
- ↑ Cmentarze I wojny. [dostęp 2010-11-18].
- ↑ Jerzy J. P. Drogomir: Polegli w Galicji Zachodniej 1914–1915 (1918). Tom 2. Tarnów: Muzeum Okręgowe w Tarnowie, 2002. ISBN 83-85988-57-2.
<ref>
o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>
, nie był użyty wcześniej w treści.