Dyskusyjny klub filmowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m poprawa linków |
|||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
Mirosław Walas, ''30 lat działalności dyskusyjnych klubów filmowych'', Kraków 1986. |
Mirosław Walas, ''30 lat działalności dyskusyjnych klubów filmowych'', Kraków 1986. |
||
== Linki zewnętrzne == |
|||
* [http://www.pfdkf.pl Polska Federacja DKF] |
|||
* [http://www.filmklubb.no/IFFS.php International Federation of Film Societes] |
|||
* [http://www.laf.net.pl Letnia Akademia Filmowa w Zwierzyńcu] |
|||
[[Kategoria:Organizacje filmowe]] |
[[Kategoria:Organizacje filmowe]] |
||
Wersja z 19:28, 14 maj 2012
Dyskusyjny klub filmowy (DKF, ang. film society, fr. ciné club) to zrzeszenie miłośników sztuki filmowej, mające na celu pogłębianie wiedzy członków klubu na temat tej sztuki oraz jej popularyzację. Głównym sposobem realizacji tych celów są projekcje filmów o wysokich walorach artystycznych lub poznawczych. Jednak z założenia DKF nie ogranicza się tylko do takiej formy, uzupełniając projekcje o prelekcje, dyskusje, spotkania z twórcami, publikacje.
Ojczyzną ruchu klubów filmowych jest Francja. Terminu "klub filmowy" po raz pierwszy użyli w 1921 r. Germaine Dulac i Ricciotto Canudo. Pierwszym klubem była "Filmowa Wolna Trybuna", którą założył w 1924 roku Charles Leger, a pierwszym klubem masowym był klub "Przyjaciół Spartakusa" założony w 1928 r. Kolejnymi krajami, w których zaczęły powstawać kluby filmowe były Niemcy i Holandia. W 1947 r. powołano do życia w Cannes Międzynarodową Federację Klubów Filmowych (FICC - Fédération internationale des ciné clubs), zrzeszającą federacje krajowe.
W Polsce pierwsze kluby filmowe zaczęły powstawać w połowie lat 50. Pierwszym formalnie założonym DKF-em był, obecnie nieistniejący, warszawski "po prostu", który powstał przy tygodniku o tej samej nazwie. Rozpoczął on działalność 8 listopada 1955 r. projekcją filmu "Dyktator" Charlie Chaplina w sali kina Wiedza Pałacu Kultury i Nauki. 27 maja 1956 r. przedstawiciele 26 istniejących klubów powołali do życia Polską Federację Dyskusyjnych Klubów Filmowych. Pierwszym przewodniczącym Federacji został wybrany reżyser Antoni Bohdziewicz.
W latach PRL-u dyskusyjne kluby filmowe odgrywały ważną rolę kulturalną i społeczną. Umożliwiały poznanie filmów niedostępnych w oficjalnej dystrybucji (m.in. dzięki istniejącej, głównie w latach 60., tzw. "puli dkf-owskiej" filmów). Były też miejscem względnie swobodnej wymiany poglądów. Liczba DKF-ów stopniowo zwiększała się, aż do ok. 500 w latach 80.
Przełom 1989 roku spowodował zmniejszenie się liczby klubów. Obecnie funkcjonuje ponad 130 DKF-ów. W kadencji 2009-2012 przewodniczącym Polskiej Federacji DKF jest Maciej Gil.
Bibliografia
Mirosław Walas, 30 lat działalności dyskusyjnych klubów filmowych, Kraków 1986.