Ruprecht I Rudy

Ruprecht I Wittelsbach ( ur. 9 czerwca 1309 Wolfratshausen – zm. 16 lutego 1390 Neustadt an der Weinstraße ) – hrabia Palatynatu Reńskiego, od 1356 roku elektor Palatynatu Reńskiego .

Syn księcia Górnej Bawarii i Palatynatu Rudolfa I Wittelsbacha i Matyldy Nassau. Jego dziadkami byli: książę Górnej Bawarii Ludwik II Wittelsbach i Matylda Habsburg oraz król niemiecki Adolf i Imagina von Isenburg-Limburg.

W 1313 roku ojciec Rudolfa podpisuje wraz z bratem Ludwikiem porozumienie mające zakończyć wojnę domową. Rudolf otrzymuje Palatynat, zaś Ludwik Górną Bawarię. Po wyborze Ludwika na cesarza rzymskiego i dalszych konfliktach między braćmi, cesarz zajmuje Palatynat, a Rudolf wraz z synami udaję się na emigrację. Rudolf umiera w 1319 roku. Jego następcom zostaje najstarszy syn Adolf Wittelsbach. Po śmierci Adolfa w 1327 pomimo faktu że posiadał on męskiego potomka, hrabią Palatynatu zostaję jego młodszy brat Rudolf II Wittelsbach. Rudolf wraz z Ruprechtem podpisują z wujem porozumienie. Ludwik wycofuje się z Palatynatu, przekazując władzę Rudolfowi.

Ruprecht żeni się w 1350 roku z hrabiną Elżbietą (1340-1382) córką hrabiego Flandrii i Namuru Jana I Dampierre.

W 1356 roku na mocy Złotej Bulli wydanej przez cesarza Karola IV hrabia Palatynatu został jednym z 7 elektorów Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego.

Trzy lata po śmierci Elżbiety Ruprecht żeni się ponownie z księżniczką Beatrycze (1360-1395) córką księcia Bergu Wilhelma I i córki Ruprechta II – Anny Wittelsbach. Zarówno z pierwszego jak i drugiego małżeństwa nie narodziło się dziecko.

Ruprecht zakłada w 1386 roku Uniwersytet w Heidelbergu.

Po śmierci Ruprechta elektorem Palatynatu zostaje jego bratanek Ruprecht II Wittelsbach syn Adolfa.