Reluktancja

Reluktancja (rezystancja magnetyczna, opór magnetyczny) obwodu magnetycznego. Jest pojęciem analogicznym do rezystancji (oporu elektrycznego), ale zamiast rozpraszać energię magazynuje ją. Reluktancja jest skalarem. Całkowita reluktancja jest stosunkiem siły magnetomotorycznej w pasywnym obwodzie magnetycznym do całkowitego strumienia magnetycznego w tym obwodzie. Jednostką reluktancji w układzie SI jest henr⁻¹. Z definicjii może być wyrażona:

${\mathcal {R}}={\frac {\mathcal {F}}{\Phi }}$

gdzie:

${\mathcal {R}}$- jest reluktancją wyrażoną w amperozwojach na weber (jest to jednostka równoważna zwojowi na henr)

${\mathcal {F}}$- jest siłą magnetomotoryczną wyrażaną w amperozwojach

${\mathcal {(}}\Phi )$- strumień magnetomotoryczny wyrażony w weberach

Strumień magnetyczny zawsze tworzy zamkniętą pętlę w sposób opisany równaniami Maxwella, ale kształt pętli zależy od reluktancji materiałów. Strumień jest skoncentrowany wokół ścieżek o najmniejszej reluktancji. Reluktancja jednorodnego obwodu magnetycznego można obliczyć wzorami:

${\mathcal {R}}={\frac {l}{\mu _{0}\mu _{r}A}}$

lub

${\mathcal {R}}={\frac {l}{\mu A}}$

gdzie:

l jest długością obwodu w metrach

$\mu _{0}$ jest przenikalnością magnetyczną próżni równą $4\pi \times 10^{-7}$ henra na metr

$\mu _{r}$ jest względną przenikalnością magnetyczną materiału (bezwymiarowa)

$\mu$ jest przenikalnością magnetyczną materiału ($\mu =\mu _{0}\mu _{r}$)

A jest przekrojem poprzecznym obwodu w metrach kwadratowych.

Odwrotnością reluktacji jest permeancja

${\mathcal {P}}={\frac {1}{\mathcal {R}}}$

Jednostką permeancji w układzie SI jest henr (tak samo jak indukcyjności, ale oba pojęcia są od siebie różne).