Cnoty kardynalne: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
|||
Linia 32: | Linia 32: | ||
[[Kategoria:Teologia chrześcijańska]] |
[[Kategoria:Teologia chrześcijańska]] |
||
[[ca:Virtuts cardinals]] |
|||
[[cs:Kardinální ctnosti]] |
|||
[[da:Kardinaldyder]] |
|||
[[de:Kardinaltugend]] |
|||
[[en:Cardinal virtues]] |
|||
[[es:Virtudes cardinales]] |
|||
[[eo:Kardinalaj virtoj]] |
|||
[[fr:Vertus cardinales]] |
|||
[[ia:Virtutes cardinal]] |
|||
[[it:Virtù cardinali]] |
|||
[[sw:Maadili bawaba]] |
|||
[[la:Virtutes cardinales]] |
|||
[[nl:Kardinale deugden]] |
|||
[[no:Kardinaldyd]] |
|||
[[pt:Virtudes cardinais]] |
|||
[[ru:Кардинальные добродетели]] |
|||
[[sk:Kardinálne cnosti]] |
|||
[[fi:Kardinaalihyveet]] |
|||
[[sv:Kardinaldygder]] |
|||
[[th:คุณธรรมหลัก]] |
|||
[[zh:枢德]] |
Wersja z 06:43, 15 mar 2013
Cnoty kardynalne (łac. cardo - zawias) – pojęcie w chrześcijaństwie oznaczające cnoty ludzkie (KKK 1810), które odgrywają kluczową rolę i dlatego nazywa się je cnotami „kardynalnymi”; wszystkie inne grupują się wokół nich (KKK 1805).
Wyróżnia się 4 cnoty kardynalne:
Wymienione są one w Mdr 8:5-7
5. Jeśli w życiu bogactwo jest dobrem pożądanym - cóż cenniejszego niż Mądrość, która wszystko sprawia? 6. Jeśli rozwaga jest twórcza - któreż ze stworzeń bardziej twórcze niż Mądrość? 7. I jeśli kto miłuje sprawiedliwość - jej to dziełem są cnoty: uczy bowiem umiarkowania i roztropności, sprawiedliwości i męstwa, od których nie ma dla ludzi nic lepszego w życiu[1].
Iustitia (Sprawiedliwość) |
Fortitudo (Męstwo) |
Prudentia (Roztropność) |
Temperantia (Umiarkowanie) | |
---|---|---|---|---|
Uznawane przez niektórych za zapożyczone od filozofów starożytnych, przede wszystkim od Platona.
U Platona
Platon wyodrębnił trzy części duszy i każdej przypisał określony rodzaj cnoty: cnotą duszy rozumnej jest mądrość (roztropność) i jej osiąganie oraz podporządkowanie się niższych części rozumowi; duszy popędliwej – męstwo, a duszy pożądliwej – panowanie nad sobą, czyli wstrzemięźliwość (umiarkowanie). Te trzy cnoty podporządkowane były czwartej – sprawiedliwości, która pojawia się wtedy, gdy każda z części duszy we właściwy sposób kieruje się przynależną jej cnotą. Jest to teoria czterech cnót, zwanych niekiedy kardynalnymi.