Antyproton: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę 32 linków interwiki do Wikidata, znajdziesz je teraz w zasobie d:q107575
Linia 19: Linia 19:
[[Plik:Quark structure antiproton.png|thumb|left|250px|Struktura antyprotonu]]
[[Plik:Quark structure antiproton.png|thumb|left|250px|Struktura antyprotonu]]


Oddziaływanie [[proton]]a z antyprotonem powoduje ich [[anihilacja|anihilację]].
Oddziaływanie [[proton]]u z antyprotonem powoduje ich [[anihilacja|anihilację]].


Antyproton został odkryty w [[1955]] r. przez [[Owen Chamberlain|O. Chamberlaina]], [[Emilio Segrè|E. Segrègo]], C. Wieganda i Th. Ypsilantisa.
Antyproton został odkryty w [[1955]] r. przez [[Owen Chamberlain|O. Chamberlaina]], [[Emilio Segrè|E. Segrègo]], C. Wieganda i Th. Ypsilantisa.

Wersja z 18:26, 18 gru 2013

antyproton
ilustracja
Klasyfikacja

barion nukleon hadron

Symbol

Ładunek

e −1,60217653(14)·10−19 C

Masa

1,00727646688 u 1,67262171(29)·10 −27 kg

938,272029(80) MeV/c²

Czas życia T1/2

trwały?

Spin

1/2

Antyprotoncząstka elementarna będąca antycząstką protonu — różniąca się od niego głównie odwrotnym ładunkiem elektrycznym, momentem magnetycznym, i liczbą barionową — lecz mająca tę samą masę i czas życia.

Antyproton według Modelu Standardowego jest cząstką złożoną, zaliczaną do hadronów, a ściślej barionów, i jest zbudowana z trzech antykwarków: dwóch antykwarków górnych "" i jednego antykwarka dolnego "" (układ ') związanych silnym oddziaływaniem przenoszonym przez gluony.

Struktura antyprotonu

Oddziaływanie protonu z antyprotonem powoduje ich anihilację.

Antyproton został odkryty w 1955 r. przez O. Chamberlaina, E. Segrègo, C. Wieganda i Th. Ypsilantisa.

Występowanie w naturze

Antyprotony występują również w naturze. Odnajdywane są w promieniowaniu kosmicznym docierającym do Ziemi, oraz w pasach Van Allena. Przypuszcza się, że większość z tych antyprotonów ma pochodzenie wtórne – powstają w wyniku oddziaływania promieniowania kosmicznego z materią międzygwiezdną.

Antypierwiastki

Ponieważ antymateria jest w zasadzie identyczna do "normalnej" materii, teorie o stworzeniu antypierwiastków zaistniały od momentu kiedy Paul Dirac ogłosił przewidzianą cząstkę negatywną, czyli antyproton (wówczas przemowy swojej przyjmując Nagrodę Nobla w 1933 r). Realizacja pierwszego antypierwiastka zajeła kolejne 62 lata — w 1995 roku, stworzono poraz pierwszy antywodór. Te pierwsze wyniki ledwo trwały dość długo by być potwierdzone (ułamki sekundy), ze względu na brak sprzętu zdolnego na przechowywanie nowych antyatomów w otoczeniu gdzie mogłyby być ochronione od styku z normalnymi pierwiastkami. Nowe sposoby używania m.in. laserów pulsowych umożliwiły bezpieczne zawieszenie świeżych antyatomów — w czerwcu 2011 r., drużyna ALPHA ogłosiła sukces w utrzymywaniu antywodoru przez ponad 1000s (ponad kwadrans).


Zobacz też