Blastochoria: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m de |
m MalarzBOT: porządkowanie poziomów nagłówków |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Blastochoria''' – to sposób przenoszenia [[Diaspora (botanika)|diaspor]] polegający na wzroście pędów na długość i pozostawianiu diaspor w pewnej odległości od rośliny macierzystej. Pędy leżące na ziemi wydłużając się, przenoszą [[kwiat]]y, [[owoc]]e i [[Nasienie (botanika)|nasiona]] (czyli diaspory generatywne) na odległość do 2 m (np. [[rdest ptasi]]), pędy podziemne – [[kłącze|kłącza]] i [[rozłogi]] – przenoszą pąki (diaspory wegetatywne) na odległość do 10 m (np. [[trzcina pospolita]]). Formą blastochorii jest także wydłużanie się szypułek kwiatowych u [[Roślina geokarpiczna|roślin geokarpicznych]]. |
'''Blastochoria''' – to sposób przenoszenia [[Diaspora (botanika)|diaspor]] polegający na wzroście pędów na długość i pozostawianiu diaspor w pewnej odległości od rośliny macierzystej. Pędy leżące na ziemi wydłużając się, przenoszą [[kwiat]]y, [[owoc]]e i [[Nasienie (botanika)|nasiona]] (czyli diaspory generatywne) na odległość do 2 m (np. [[rdest ptasi]]), pędy podziemne – [[kłącze|kłącza]] i [[rozłogi]] – przenoszą pąki (diaspory wegetatywne) na odległość do 10 m (np. [[trzcina pospolita]]). Formą blastochorii jest także wydłużanie się szypułek kwiatowych u [[Roślina geokarpiczna|roślin geokarpicznych]]. |
||
== Bibliografia == |
|||
# {{cytuj książkę |nazwisko=Podbielkowski |imię=Zbigniew |tytuł=Wędrówki roślin |rok=1995 |wydawca=Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne |miejsce=Warszawa |isbn = 83-02-05615-4}} |
# {{cytuj książkę |nazwisko=Podbielkowski |imię=Zbigniew |tytuł=Wędrówki roślin |rok=1995 |wydawca=Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne |miejsce=Warszawa |isbn = 83-02-05615-4}} |
||
Wersja z 09:41, 2 paź 2014
Blastochoria – to sposób przenoszenia diaspor polegający na wzroście pędów na długość i pozostawianiu diaspor w pewnej odległości od rośliny macierzystej. Pędy leżące na ziemi wydłużając się, przenoszą kwiaty, owoce i nasiona (czyli diaspory generatywne) na odległość do 2 m (np. rdest ptasi), pędy podziemne – kłącza i rozłogi – przenoszą pąki (diaspory wegetatywne) na odległość do 10 m (np. trzcina pospolita). Formą blastochorii jest także wydłużanie się szypułek kwiatowych u roślin geokarpicznych.
Bibliografia
- Zbigniew Podbielkowski: Wędrówki roślin. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1995. ISBN 83-02-05615-4.
Zobacz też
- autochoria (samosiewność)
- allochoria (obcosiewność)