Alegoria roztropności: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

[wersja nieprzejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 15:09, 7 lip 2015

Szablon:Obraz infobox Alegoria Mądrości' (Alegoria roztropności lub Autoportret z Oraziem i Marco Vecellio) – obraz renesansowego malarza weneckiego Tycjana, powstały w latach 1566–1570, znajdujący się obecnie w londyńskim National Gallery.

Obraz jest autoportretem malarza ujęty w filozoficzny sposób będący komentarzem do przemijania i życia. Według niemieckiego historyka sztuki Erwina Panofsky'ego była to alegoria mądrości. Tycjan, prócz swojej twarzy widzianej z przodu przedstawił swojego syna, Orazia (1525-1576) i krewnego Marco (1545-1611). Obaj widoczni są z profilu. Całość nawiązuje do symbolicznego przedstawienia mądrości. Głowy mogą również reprezentować trzy okresy życia mężczyzny oraz trzy okresy czasowe: okres młodzieńczy (przeszłość), dojrzały (teraźniejszość) i starczy (przyszłość). Głowom odpowiadają łby trzech zwierząt: wilka, lwa i psa. Łby zwierząt mogą również symbolizować trzy drogi którymi podąża dusza po śmierci: Wilk miał symbolizować ziemska reinkarnację i stać na straży lewej drogi, lew symbolizuje drogę słoneczną prowadzącą do raju a pies drogę niebiańskiego odrodzenia^{[potrzebny przypis]}.

Na obrazie widoczny jest napis stanowiący motto dzieła: Ex praeterito/praesens prudenter agit/ne futura actione deturpe (Z przeszłych doświadczeń, teraźniejszość postępuje roztropnie, Aby nie szkodzić w przyszłych działaniach).

Tycjan użył przygaszonych kolorów, lecz nie przypadkowych. Czerwona czapka starca i jego siwe włosy oświetlone jasnym światłem mają swoje odbicie w czerwonym języku psa i jasnej plamie na czole.

Bibliografia

R. Bergerhoff, Tycjan, Warszawa: Arkady, 1979.
R. Stemp Renesans Odkrywanie tajemic, wyd. Muza SA Warszawa 2007, ISBN 978-83-7495-211-8
M. Battistini Symbole i alegorie, wyd. Arkady, Warszawa 2007 ISBN 978-83-213-4382-2

@@ Linia 12: / Linia 12: @@
 ''Alegoria Mądrości''' (Alegoria roztropności lub Autoportret z Oraziem i Marco Vecellio) – obraz [[renesans]]owego malarza [[Wenecja|weneckiego]] [[Tycjan]]a, powstały w latach [[1566]]–[[1570]], znajdujący się obecnie w [[Londyn|londyńskim]] National Gallery.
-Obraz jest autoportretem malarza ujęty w filozoficzny sposób będący komentarzem do przemijania i życia. Według niemieckiego historyka sztuki Erwina Panofsky'ego była to alegoria mądrości. Tycjan, prócz swojej twarzy widzianej z przodu przedstawił swojego syna, Orazia (1525-1576) i krewnego Marco (1545-1611). Obaj widoczni są z profilu. Całość nawiązuje do symbolicznego przedstawienia mądrości. Głowy mogą również reprezentować trzy okresy życia mężczyzny oraz trzy okresy czasowe: okres młodzieńczy (przeszłość), dojrzały (teraźniejszość) i starczy (przyszłość). Głowom odpowiadają łby trzech zwierząt: wilka, lwa i psa. Łby zwierząt mogą również symbolizować trzy drogi którymi podąża dusza po śmierci: Wilk miał symbolizować ziemska reinkarnację i stać na straży lewej drogi, lew symbolizuje drogę słoneczną prowadzącą do raju a pies drogę niebiańskiego odrodzenia.
+Obraz jest autoportretem malarza ujęty w filozoficzny sposób będący komentarzem do przemijania i życia. Według niemieckiego historyka sztuki Erwina Panofsky'ego była to alegoria mądrości. Tycjan, prócz swojej twarzy widzianej z przodu przedstawił swojego syna, Orazia (1525-1576) i krewnego Marco (1545-1611). Obaj widoczni są z profilu. Całość nawiązuje do symbolicznego przedstawienia mądrości. Głowy mogą również reprezentować trzy okresy życia mężczyzny oraz trzy okresy czasowe: okres młodzieńczy (przeszłość), dojrzały (teraźniejszość) i starczy (przyszłość). Głowom odpowiadają łby trzech zwierząt: wilka, lwa i psa. Łby zwierząt mogą również symbolizować trzy drogi którymi podąża dusza po śmierci: Wilk miał symbolizować ziemska reinkarnację i stać na straży lewej drogi, lew symbolizuje drogę słoneczną prowadzącą do raju a pies drogę niebiańskiego odrodzenia{{fakt}}.
 Na obrazie widoczny jest napis stanowiący motto dzieła: ''Ex praeterito/praesens prudenter agit/ne futura actione deturpe'' (Z przeszłych doświadczeń, teraźniejszość postępuje roztropnie, Aby nie szkodzić w przyszłych działaniach).