Wendowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
źródła/przypisy
→‎Historia: Vends - l. mnoga od Vend. Vend-Wend. Cymbrowie mają do teraz nieustalone pochodzenie.
Linia 4: Linia 4:
== Historia ==
== Historia ==
{{osobny artykuł|Germania Slavica|Kronika Słowian}}
{{osobny artykuł|Germania Slavica|Kronika Słowian}}
Pochodzi od łacińskiej nazwy ''Venedi'', którą określano [[Wenedowie|Wenedów]].
Pochodzi od łacińskiej nazwy ''Venedi'', którą określano [[Wenedowie|Wenedów]]. Słowo '''wend''' występuje również jako [[źródłosłów]] nazwy dużej duńskiej wyspy [[Vendsyssel]].


Badaniem języków Wendów zajmował się [[Johann Heinrich Jugler]], autor ''Vollständiges Lüneburgisch-Wendisches Wörterbuch'', ich historię i kulturę opisywał [[Johann Parum Schultze]] w ''Die Wendländische Bauernchronik''.
Badaniem języków Wendów zajmował się [[Johann Heinrich Jugler]], autor ''Vollständiges Lüneburgisch-Wendisches Wörterbuch'', ich historię i kulturę opisywał [[Johann Parum Schultze]] w ''Die Wendländische Bauernchronik''.

Wersja z 09:51, 18 gru 2015

Wendowie (niem. Wenden[1], Winden, Windische) - określenie historyczne Słowian nadbałtyckich, wspólne dla Słowian połabskich i Łużyczan, zamieszkujących na wschód od królestwa duńskiego, Norwegii, Szwecji i na terenach od Odry do Gdańska. Obecnie używane w Niemczech w odniesieniu do Serbów Łużyckich zamieszkujących Łużyce.

Historia

 Osobne artykuły: Germania SlavicaKronika Słowian.

Pochodzi od łacińskiej nazwy Venedi, którą określano Wenedów. Słowo wend występuje również jako źródłosłów nazwy dużej duńskiej wyspy Vendsyssel.

Badaniem języków Wendów zajmował się Johann Heinrich Jugler, autor Vollständiges Lüneburgisch-Wendisches Wörterbuch, ich historię i kulturę opisywał Johann Parum Schultze w Die Wendländische Bauernchronik.

Bibliografia

  • Lech Leciejewicz: Słowianie zachodni. Wrocław-Warszawa: Ossolineum, 1989. ISBN 83-04-02690-2.

Zobacz też