Sighere z Esseksu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Przekształcanie na Szablon:Władca infobox |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Władca |
{{Władca infobox |
||
| |
|władca = Sighere |
||
| |
|imiona = |
||
| |
|tytulatura = |
||
| |
|grafika = |
||
|opis grafiki = |
|||
| sygnatura grafika = |
|||
| |
|herb = |
||
| |
|opis herbu = |
||
| |
|faksymile = |
||
|opis faksymile = |
|||
⚫ | |||
| |
|dewiza = |
||
| |
|1. tytuł = współwładca Essex |
||
| |
|1. od = [[664]] |
||
| |
|1. do = [[683]] |
||
| |
|1. koronacja = |
||
⚫ | |||
| 2 następca = |
|||
| |
|1. następca = [[Sebbi z Essex|Sebbi]] |
||
| |
|dynastia = |
||
| |
|data urodzenia = data nieznana |
||
|miejsce urodzenia = |
|||
| 3 poprzednik = |
|||
| |
|data śmierci = ok. [[688]]{{r|kir}} |
||
|miejsce śmierci = |
|||
| 4 tytuł = |
|||
|przyczyna śmierci = |
|||
| 4 od = |
|||
|miejsce spoczynku = |
|||
| 4 do = |
|||
| |
|ojciec = |
||
| |
|matka = |
||
| |
|rodzeństwo = [[Sebbi z Essex|Sebbi]] |
||
| |
|1. związek = żona |
||
| |
|1. związek z = Osyth |
||
| |
|1. związek od = |
||
| |
|1. związek do = |
||
| |
|1. dzieci = [[Offa z Essex|Offa]]{{r|kir}} |
||
| |
|odznaczenia = |
||
| |
|commons = |
||
| |
|wikiźródła = |
||
| |
|wikicytaty = |
||
| żona = Osyth |
|||
| dzieci = [[Offa z Essex|Offa]]{{r|kir}} |
|||
| rodzeństwo = [[Sebbi z Essex|Sebbi]] |
|||
| commons = |
|||
| source = |
|||
| quote = |
|||
}} |
}} |
||
'''Sighere z Essex''' (''Sigehere'', zm. ok. [[688]]) − współwładca [[Królestwo Essex|Królestwa Essex]] w okresie 664–683. |
'''Sighere z Essex''' (''Sigehere'', zm. ok. [[688]]) − współwładca [[Królestwo Essex|Królestwa Essex]] w okresie 664–683. |
Wersja z 23:22, 25 sty 2016
współwładca Essex | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Data urodzenia |
data nieznana |
Data śmierci | |
Rodzeństwo | |
Żona |
Osyth |
Dzieci |
Sighere z Essex (Sigehere, zm. ok. 688) − współwładca Królestwa Essex w okresie 664–683.
Sighere był synem Sexbalda i wnukiem Sleddy[2]. W 664 roku, wraz z kuzynem Sebbi, został sukcesorem tronu Essex po bezpotomnej śmierci Swithelma[3].
W 664 roku kraj spustoszyła wielka plaga dżumy, wśród zarażonych znalazł się również Sighere. Jego ozdrowienie lud zinterpretował jako efekt opieki dawnych bogów. Sighere wykorzystał tę sytuację i ogłosił się "stróżem zdrowia swego ludu", reaktywował pogańskie świątynie i dokonał apostazji[3][4][5], podczas gdy Sebbi pozostał wierny chrześcijaństwu. Konsekwencją konfliktu młodych władców było poszukiwanie stronników wśród sąsiadów w pogańskim Wessex i chrześcijańskiej Mercji.
Potężniejszym sojusznikiem okazał się Wulfhere z Mercji[6], który uzyskał władzę zwierzchnią nad Essex i nakłonił Sighere do poślubienia swojej bratanicy - Osyth - córki współwładcy Surrey Firthuwolda. Legenda głosi, że zmuszona do małżeństwa Osyth pozostała po ślubie nietknięta[7], jednak według innych źródeł urodziła Sighere syna, Offa[1].
Wulfhere wysłał do Essex swego biskupa Jarumana z misją ewangelizacyjną, której celem była ponowna chrystianizacja królestwa[4]. Misja Jarumana zakończyła się sukcesem[3] i Sighere ponownie się ochrzcił[4].
W późniejszym okresie swych rządów w Essex, Sighere prawdopodobnie ponownie zwrócił się w stronę Wessex. Istnieją przypuszczenia, że zawarł sojusz z Mul, bratem króla Caedwalla, i towarzyszył mu w podboju Kentu[1][5]. Być może współrządził również Kentem wspólnie z Mul ok. 680 roku[8][6], ale już w roku 689 prowincję kontrolował syn Sebbi, Swaefhard, wraz z następcą tronu Kentu, Oswinem[8].
Sighere zmarł ok. 688 roku, od tego momentu jedynym władcą Essex był Sebbi.
- ↑ a b c d Ann Williams, Alfred P. Smyth, D. P. Kirby: A Biographical Dictionary of Dark Age Britain: England, Scotland and Wales c.500 - c.1050. Routledge, 1997, s. 215. ISBN 1-85264-047-2.(ang.)
- ↑ J.M. Lappenberg: A History of England Under the Anglo-Saxon Kings Part One 1845. Kessinger Publishing Co, 2004, s. 288. ISBN 1-4179-7795-7.
- ↑ a b c Beda Czcigodny: Historia ecclesiastica gentis Anglorum, księga III, rozdział 30. [dostęp 2010-09-26]. (ang.).
- ↑ a b c William A. Chaney: The cult of kingship in Anglo-Saxon England;: The transition from paganism to Christianity. University of California Press, 1970, s. 160. ISBN 0-520-01401-4.
- ↑ a b Barbara Yorke: The Kingdom of the East Saxons. s. 25. w: Peter Clemoes: Anglo-Saxon England. Cambridge University Press. ISBN 0-521-03838-3.
- ↑ a b Michael Lapidge, John Blair, Simon Keynes: The Blackwell encyclopaedia of Anglo-Saxon England. Wiley-Blackwell, 2000, s. 511. ISBN 0-631-22492-0.
- ↑ Michael Lapidge, John Blair, Simon Keynes: The Blackwell encyclopaedia of Anglo-Saxon England. Wiley-Blackwell, 2000, s. 347. ISBN 0-631-22492-0.
- ↑ a b Barbara Yorke: The Kingdom of the East Saxons. s. 29. w: Peter Clemoes: Anglo-Saxon England. Cambridge University Press. ISBN 0-521-03838-3.