Wikipedysta:Mrug/brudnopis6: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
** pogorszenie parametrów gazometrycznych, np. spadek [[Saturacja (medycyna)|saturacji]] tlenu o 4 procent lub więcej w spoczynku lub podczas wysiłku |
** pogorszenie parametrów gazometrycznych, np. spadek [[Saturacja (medycyna)|saturacji]] tlenu o 4 procent lub więcej w spoczynku lub podczas wysiłku |
||
* progresja zmian radiologicznych pod postacią nasilenia zmian śródmiąższowych, wystąpienia jam, progresji zmian o typie "plastra miodu" lub wystąpienia objawów [[nadciśnienie płucne|nadciśnienia płucnego]] |
* progresja zmian radiologicznych pod postacią nasilenia zmian śródmiąższowych, wystąpienia jam, progresji zmian o typie "plastra miodu" lub wystąpienia objawów [[nadciśnienie płucne|nadciśnienia płucnego]] |
||
* zajęcie narządu wzroku, układu nerwowego, mięśnia sercowego lub nerek |
|||
* [[hiperkalcemia]] |
|||
Czasami choroba jest na tyle nasilona, że włącza się leczenie bez czekania na ewentualne pogorszenie funkcji płuc lub obrazu radiologicznego. Tacy pacjenci mają zazwyczaj nasilone objawy, wartości FVC lub [[Natężona objętość wydechowa pierwszosekundowa|FEV1]] poniżej 70% wartości należnej, DLCO poniżej 60% wartości należnej, saturację poniżej 90% oraz nasilone zmiany radiologiczne. |
Czasami choroba jest na tyle nasilona, że włącza się leczenie bez czekania na ewentualne pogorszenie funkcji płuc lub obrazu radiologicznego. Tacy pacjenci mają zazwyczaj nasilone objawy, wartości FVC lub [[Natężona objętość wydechowa pierwszosekundowa|FEV1]] poniżej 70% wartości należnej, DLCO poniżej 60% wartości należnej, saturację poniżej 90% oraz nasilone zmiany radiologiczne. |
||
Wersja z 13:06, 20 mar 2016
Większość pacjentów z sarkoidozą płucną nie wymaga leczenia, zostaje uzyskana spontaniczna remisja. Do tej grupy kwalifikują pacjenci:
- bezobjawowi z radiologicznym stadium 1 choroby - około 60-80% spontanicznych remisji[1].
- bezobjawowi z radiologicznym stadium 2 choroby oraz prawidłową lub nieznacznie obniżoną funkcją płuc (niewielka obturacja lub restrykcja w badaniach czynnościowych płuc przy prawidłowej wymianie gazowej). Tacy pacjenci powinni być obserwowani przez 3-6 miesięcy w celu zaobserwowania ewentualnej progresji. Wśród tej grupy pacjentów u około 50-60 % zostaje uzyskana spontaniczna remisja[1].
- bezobjawowi z radiologicznym stadium 3 choroby oraz prawidłową lub nieznacznie obniżoną funkcją płuc. Tacy pacjenci powinni być obserwowani przez 3-6 miesięcy w celu zaobserwowania ewentualnej progresji. Wśród tej grupy pacjentów u mniej niż 30% zostaje uzyskana spontaniczna remisja[1]. Większość z nich będzie wymagała włączenia leczenia.
Każdy pacjent powinien być oceniony indywidualnie, nie istnieją narzędzia umożliwiające wcześniejszą ocenę pod kątem spontanicznej remisji czy wystąpienia progresji. Dobre wyniki testów czynnościowych i radiologicznych mogą nie pokrywać się z objawami zgłaszanymi przez pacjenta. Uważa się, że do strategii wstrzymywania się od leczenia predysponowani są pacjenci ze stadium 1 choroby, zwłaszcza z obecnością rumienia guzowatego, bezobjawowi czy pochodzenia europejskiego. Niekorzystnie rokują osoby objawowe (zwłaszcza z dusznością), z zajęciem wielu narządów, z zaawansowanymi zmianami radiologicznymi, z pozapłucną chorobą zajmującą skórę, kości lub stawy (zwłaszcza u pacjentów powyżej 30 roku życia) oraz z afrykańskim pochodzeniem (jedynie 12% w stadium 1 wykazuje szybką remisję)[2][3].
Wcześniejsze włączenie leczenia (typowo glikokortykosteroidy) może wiązać się z występowaniem uciążliwych efektów ubocznych terapii. Sugeruje się również, że wczesne włączenie sterydów może wiązać się ze zwiększonym ryzykiem nawrotu choroby po uzyskaniu remisji[4].
Bezwzględnymi wskazania do rozpoczęcia leczenia są:
- objawy choroby
- pogarszająca się funkcja płuc, stwierdzana w badaniach kontrolnych wykonywanych co 3-6 miesięcy:
- progresja zmian radiologicznych pod postacią nasilenia zmian śródmiąższowych, wystąpienia jam, progresji zmian o typie "plastra miodu" lub wystąpienia objawów nadciśnienia płucnego
- zajęcie narządu wzroku, układu nerwowego, mięśnia sercowego lub nerek
- hiperkalcemia
Czasami choroba jest na tyle nasilona, że włącza się leczenie bez czekania na ewentualne pogorszenie funkcji płuc lub obrazu radiologicznego. Tacy pacjenci mają zazwyczaj nasilone objawy, wartości FVC lub FEV1 poniżej 70% wartości należnej, DLCO poniżej 60% wartości należnej, saturację poniżej 90% oraz nasilone zmiany radiologiczne.
Glikokortykosteroidy
- ↑ a b c LS. Newman, CS. Rose, LA. Maier. Sarcoidosis.. „N Engl J Med”. 336 (17), s. 1224-34, Apr 1997. DOI: 10.1056/NEJM199704243361706. PMID: 9110911.
- ↑ RA. DeRemee. The present status of treatment of pulmonary sarcoidosis: a house divided.. „Chest”. 71 (3), s. 388-93, Mar 1977. PMID: 837754.
- ↑ GW. Hunninghake, S. Gilbert, R. Pueringer, C. Dayton i inni. Outcome of the treatment for sarcoidosis.. „Am J Respir Crit Care Med”. 149 (4 Pt 1), s. 893-8, Apr 1994. DOI: 10.1164/ajrccm.149.4.8143052. PMID: 8143052.
- ↑ RP. Baughman, MA. Judson, A. Teirstein, H. Yeager i inni. Presenting characteristics as predictors of duration of treatment in sarcoidosis.. „QJM”. 99 (5), s. 307-15, May 2006. DOI: 10.1093/qjmed/hcl038. PMID: 16595563.