Przejdź do zawartości

Iza Zaliwska: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
BlackBot (dyskusja | edycje)
m WP:ZdB: wg --> według
ZbyszekB (dyskusja | edycje)
→‎Synonimy: aktualizacja linku w przypisach
Linia 15: Linia 15:


== Synonimy ==
== Synonimy ==
Iza<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.vivc.de/datasheet/dataResultPassport.php?data=*23091 | tytuł = Iza Zaliwska w bazie danych VIVC | język = en | data dostępu = 14 lutego 2014}}</ref>
Iza<ref>{{Cytuj stronę | url =http://www.vivc.de/index.php?r=passport%2Fview&id=23091 | tytuł = Iza Zaliwska w bazie danych VIVC | język = en | data dostępu = 12 lutego 2017}}</ref>
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}



Wersja z 17:47, 12 lut 2017

winorośl ‘Iza Zaliwska’- grona

Iza Zaliwska – odmiana winorośli wyselekcjonowana około 1945 roku w Puławach przez profesora Stanisława Zaliwskiego. Jest prawdopodobnie siewką odmiany Seneca. Nazwa odmiany nadana została przez profesora Bolesława Sękowskiego[1]. Według Jerzego Liska jest to odmiana o nieustalonym pochodzeniu, mieszaniec międzygatunkowy[2].

Charakterystyka winorośli

Wzrost krzewu średni. Liście 5-klapowe z głębokimi zatokami bocznymi, w zarysie pięciokątnymi, i zatoką ogonkową otwartą. Kwiaty obupłciowe (samopylne). Wierzchołki pędów (koronki) żółtawoszare kutnerowate. Płodność dolnych trzech pąków u nasady łozy bardzo słaba. Grona średniej wielkości o masie około 180 g w kształcie stożka, średnio zagęszczone. Jagody zielonożółte, kuliste o masie około 3 g. Miąższ soczysty i słodki o lekko truskawkowym aromacie.

Fenologia

Dojrzewa bardzo wcześnie, w drugiej lub trzeciej dekadzie sierpnia. Suma aktywnych temperatur 1950-2100 zależnie od stanowiska uprawy. W polskich warunkach klimatycznych pąki wytrzymują mrozy do -25 ºC. Średnio odporna na choroby grzybowe.

Cięcie

Dobrze owocuje przy długim cięciu na 6-12 pąków.

Rozpowszechnienie

Uprawiana w Polsce, Białorusi, Litwie, Estonii i Finlandii[3] – ze względu na wczesne dojrzewanie.

Synonimy

Iza[4]

  1. Bolesław Sękowski: 101 odmian winorośli do uprawy w Polsce. Warszawa: PWN, 1996, s. 135–6.
  2. Jerzy Lisek: Winorośl w uprawie przydomowej i towarowej. Warszawa: Hortpress, 2011, s. 79.
  3. Iza Zaliwska we Finlandii. [dostęp 2013-12-14].
  4. Iza Zaliwska w bazie danych VIVC. [dostęp 12 lutego 2017]. (ang.).

Linki zewnętrzne

  1. http://www.winogrona.org/index.php?title=Iza_Zaliwska
  2. http://www.winorosl.pl/opisy-odmian-winorosli.html?id=126&view=odmiana
  3. http://www.ibro.pl/Pliki/wynik.php?id=3553