Poliacetylen: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Dodano kategorię "Polimery przewodzące" za pomocą HotCat |
|||
| Linia 69: | Linia 69: | ||
[[Kategoria:Poliolefiny]] |
[[Kategoria:Poliolefiny]] |
||
[[Kategoria:Polimery przewodzące]] |
|||
Wersja z 01:57, 16 mar 2017
| |||||||||||||||||
 Porównanie trans i cis poliacetylenu | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||
| Monomery |
CH≡CH (acetylen) | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Struktura meru |
-[-CH=CH-]- | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||
n.png){kind=spacer}
Poliacetylen (inaczej: polietyn, skróty: PA, PAC, -[-C2H2-]n-) – polimer przewodzący prąd elektryczny.
Poliacetylen powstaje podczas polimeryzacji acetylenu (CH≡CH), podczas której wiązania potrójne przekształcają się w wiązania podwójne wytwarzając jednocześnie wiązania pomiędzy kolejnymi cząsteczkami:
- n CH≡CH → -[-CH=CH-]n-
W praktyce proces ten jest trudno kontrolować i poliacetylen otrzymuje się raczej w procesie polimeryzacji z metatetycznym otwarciem pierścienia, np. cyklooktatetraenu lub jego podstawionych pochodnych[1].
Poliacetylen zbudowany jest z długich łańcuchów, w których wiązania pomiędzy atomami węgla są formalnie na przemian podwójne i pojedyncze (tzw. wiązania sprzężone). W rzeczywistości wiązania sprzężone są uśrednione, a elektrony tworzące wiązania π ulegają delokalizacji[2] wzdłuż całej cząsteczki polimeru, co umożliwia im łatwe przemieszczanie się i przewodzenie prądu elektrycznego.
Czysty poliacetylen ma barwę od ciemnoniebieskiej do czerwonej. Każda para merów w poliacetylenie może przyjmować konfigurację cis lub trans. Polimer, w którym wszystkie pary merów układają się konfiguracji trans ma barwę ciemnoniebieską (niemal czarną) i dobrze przewodzi prąd. Wynika to faktu, że łańcuchy polimeru w konfiguracji tylko trans układają się wzdłuż linii prostej. Poliacetylen tylko cis – ma barwę miedzianą i nieco gorsze przewodnictwo, a jego łańcuchy układają się w zygzak. Forma izomeryczna cis-poliacetylenu jest niestabilna termodynamicznie i w trakcie ogrzewania i naświetlania samorzutnie przechodzi stopniowo w bardziej stabilną formę trans.
- ↑ Jozefiak, T. H.; Ginsburg, E. J.; Gorman, C. B.; Grubbs, R. H.; Lewis, N. S.. Voltammetric Characterization of Soluble Polyacetylene Derivatives Obtained from the Ring-Opening Metathesis Polymerization (ROMP) of Substituted Cyclooctatetraenes. „J. Am. Chem. Soc.”. 115, s. 4705-4713, 1993. DOI: 10.1021/ja00064a035.
- ↑ John McMurry: Chemia organiczna. Tom 3.. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 467-469. ISBN 83-01-14403-3.