Sekretarz wielki koronny: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 13:54, 15 paź 2006

Sekretarz wielki koronny (łac. secretarius maior Regni) - najwyższy urząd centralny niesenatorski w I Rzeczypospolitej. W hierarchii urzędników dworu monarchy ustępował tylko marszałkowi nadwornemu koronnemu.

Historia urzędu

Urząd ten został powołany przez króla Aleksandra Jagiellończyka w 1504. Do 1764 piastować go mogli jedynie duchowni katoliccy.

Kompetencje urzędu

Były bliskie kompetencjom kanclerza, którego sekretarz mógł nawet zastąpić, jednak bez prawa podpisywania i pieczętowania pism państwowych. W nadzwyczajnych przypadkach mógł je jednak sygnować sygnetem kanclerza. Do głównych jego obowiązków należało prowadzenie tajnej kancelarii państwa. Odczytywał na sejmie uchwały I Rzeczypospolitej, pisma królewskie. Na sejmie koronacyjnym odczytywał nowemu monarsze pacta conventa. Sekretarz zasiadał również z urzędu w sądzie asesorskim.

@@ Linia 7: / Linia 7: @@
 ==Kompetencje urzędu==
 Były bliskie kompetencjom [[kanclerz]]a, którego sekretarz mógł nawet zastąpić, jednak bez prawa podpisywania i pieczętowania pism państwowych. W nadzwyczajnych przypadkach mógł je jednak sygnować [[sygnet]]em kanclerza.
-Do głównych jego obowiązków należało prowadzenie tajnej kancelarii państwa. Odczytywał na [[sejm]]ie uchwały [[senat (I Rzeczpospolita)|I Rzeczpospolitej]], pisma królewskie. Na [[sejm koronacyjny|sejmie koronacyjnym]] odczytywał nowemu monarsze [[pacta conventa]]. Sekretarz zasiadał również z urzędu w [[sąd asesorski|sądzie asesorskim]].
+Do głównych jego obowiązków należało prowadzenie tajnej kancelarii państwa. Odczytywał na [[sejm]]ie uchwały [[senat (I Rzeczpospolita)|I Rzeczypospolitej]], pisma królewskie. Na [[sejm koronacyjny|sejmie koronacyjnym]] odczytywał nowemu monarsze [[pacta conventa]]. Sekretarz zasiadał również z urzędu w [[sąd asesorski|sądzie asesorskim]].
 [[Kategoria:Urzędy staropolskie]]