Jan z Łaska: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
Literówkę
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 1: Linia 1:
'''Jan z Łaska''' (ur. ?, zm. 1451) – [[rycerstwo|rycerz]] [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełły]], od 1417 roku [[chorąży]] sieradzki.
'''Jan z Łasku''' (ur. ?, zm. 1451) – [[rycerstwo|rycerz]] [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełły]], od 1417 roku [[chorąży]] sieradzki.


Jan z Łaska był synem [[Wojciech z Krowicy|Wojciecha z Krowicy]]. Po nim odziedziczył wieś [[Historia Łasku|Łasko]]. W uznaniu za zasługi król Władysław Jagiełło 2 września 1422 roku<ref>W obozie wojennym nad jeziorem Melno, po zwycięskiej [[Wojna golubska|wojnie golubskiej]] i przed podpisaniem [[Pokój melneński|pokoju melneńskiego]]</ref> wystawił [[prawa miejskie]] i [[przywilej targowy]] dla miasta Łasku. Z małżeństwa z Anną (zm. 1448) miał czterech synów: Andrzeja, Peregryna, Macieja, Jana. W roku 1448 wyruszył w pielgrzymce do [[Ziemia Święta|Ziemi Świętej]]. Podczas pobytu na [[Królestwo Cypru|Cyprze]] stracił wzrok<ref>[[Monumenta Poloniae Historica]], tom 3, wyd. [[Akademia Umiejętności]], Lwów 1878</ref>.
Jan z Łasku był synem [[Wojciech z Krowicy|Wojciecha z Krowicy]]. Po nim odziedziczył wieś [[Historia Łasku|Łasko]]. W uznaniu za zasługi król Władysław Jagiełło 2 września 1422 roku<ref>W obozie wojennym nad jeziorem Melno, po zwycięskiej [[Wojna golubska|wojnie golubskiej]] i przed podpisaniem [[Pokój melneński|pokoju melneńskiego]]</ref> wystawił [[prawa miejskie]] i [[przywilej targowy]] dla miasta Łasku. Z małżeństwa z Anną (zm. 1448) miał czterech synów: Andrzeja, Peregryna, Macieja, Jana. W roku 1448 wyruszył w pielgrzymce do [[Ziemia Święta|Ziemi Świętej]]. Podczas pobytu na [[Królestwo Cypru|Cyprze]] stracił wzrok<ref>[[Monumenta Poloniae Historica]], tom 3, wyd. [[Akademia Umiejętności]], Lwów 1878</ref>.


'''Andrzej z Łaska''' (zm. 1476) odziedziczył dobra rodowe. Był on dwukrotnie żonaty, z Barbarą z Rembieszowa (córką Jarosława z [[Tuliszków|Tuliszkowa]]) oraz z inną szlachcianką<ref>Była to szlachcianka z rodu Nowinów ze Skok.</ref>. Z tych małżeństw miał sześcioro dzieci: Andrzeja, [[Jarosław Łaski|Jarosława Łaskiego]], [[Jan Łaski (prymas)|Jana Łaskiego]], Michała, starszą, nieznaną z imienia córkę oraz młodszą Annę.
'''Andrzej z Łasku''' (zm. 1476) odziedziczył dobra rodowe. Był on dwukrotnie żonaty, z Barbarą z Rembieszowa (córką Jarosława z [[Tuliszków|Tuliszkowa]]) oraz z inną szlachcianką<ref>Była to szlachcianka z rodu Nowinów ze Skok.</ref>. Z tych małżeństw miał sześcioro dzieci: Andrzeja, [[Jarosław Łaski|Jarosława Łaskiego]], [[Jan Łaski (prymas)|Jana Łaskiego]], Michała, starszą, nieznaną z imienia córkę oraz młodszą Annę.


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Wersja z 00:24, 20 maj 2018

Jan z Łasku (ur. ?, zm. 1451) – rycerz Władysława Jagiełły, od 1417 roku chorąży sieradzki.

Jan z Łasku był synem Wojciecha z Krowicy. Po nim odziedziczył wieś Łasko. W uznaniu za zasługi król Władysław Jagiełło 2 września 1422 roku[1] wystawił prawa miejskie i przywilej targowy dla miasta Łasku. Z małżeństwa z Anną (zm. 1448) miał czterech synów: Andrzeja, Peregryna, Macieja, Jana. W roku 1448 wyruszył w pielgrzymce do Ziemi Świętej. Podczas pobytu na Cyprze stracił wzrok[2].

Andrzej z Łasku (zm. 1476) odziedziczył dobra rodowe. Był on dwukrotnie żonaty, z Barbarą z Rembieszowa (córką Jarosława z Tuliszkowa) oraz z inną szlachcianką[3]. Z tych małżeństw miał sześcioro dzieci: Andrzeja, Jarosława Łaskiego, Jana Łaskiego, Michała, starszą, nieznaną z imienia córkę oraz młodszą Annę.

Przypisy

  1. W obozie wojennym nad jeziorem Melno, po zwycięskiej wojnie golubskiej i przed podpisaniem pokoju melneńskiego
  2. Monumenta Poloniae Historica, tom 3, wyd. Akademia Umiejętności, Lwów 1878
  3. Była to szlachcianka z rodu Nowinów ze Skok.

Bibliografia

  • Stanisław Rusin: Ród Łaskich. Łask: Urząd Miasta i gminy w Łasku, 1990.