Katastrofa lotnicza na Ławicy (1977): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MOs810 (dyskusja | edycje)
ilustracja
int.
Linia 39: Linia 39:
* płk dypl. pil. Józef Piorun – starszy oficer Wydziału Planowania Operacyjnego Sztabu Dowództwa Wojsk Lotniczych
* płk dypl. pil. Józef Piorun – starszy oficer Wydziału Planowania Operacyjnego Sztabu Dowództwa Wojsk Lotniczych
* Wojciech Rzepka – II pilot, 17 Eskadra Łącznikowa Dowództwa Wojsk Lotniczych
* Wojciech Rzepka – II pilot, 17 Eskadra Łącznikowa Dowództwa Wojsk Lotniczych
* Andrzej Wiktor Wawrzaszek – I pilot, dowódca załogi<ref>Polskie Lotnictwo Wojskowe 1945-2010. Rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze, red. płk. rez. nawig. dr Józef Zieliński, Warszawa 2011, s. 417 – 419</ref>
* Andrzej Wiktor Wawrzaszek – I pilot, dowódca załogi<ref>Polskie Lotnictwo Wojskowe 1945–2010. Rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze, red. płk. rez. nawig. dr Józef Zieliński, Warszawa 2011, s. 417 – 419</ref>


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Wersja z 16:35, 13 kwi 2020

Katastrofa lotnicza na Ławicy
Państwo

 Polska

Miejsce

Port lotniczy Poznań-Ławica

Rodzaj zdarzenia

zderzenie samolotu z ziemią

Data

14 lutego 1977

Godzina

8:17

Ofiary śmiertelne

8 osób

brak współrzędnych

Katastrofa lotnicza na Ławicy miała miejsce 14 lutego 1977 roku o godz. 8:17. Zginęło w niej 3 członków załogi oraz 5 pasażerów – wysokich rangą oficerów Wojsk Lotniczych PRL.

Przebieg katastrofy

Samolot An-2 wystartował w kierunku na Warszawę o godz. 8:09:46, w trudnych warunkach atmosferycznych. Na pokładzie znajdowała się komisja Dowództwa Wojsk Lotniczych, mająca dokonać przeglądu jednego z lotnisk. Po wykonaniu lotu w lewym kręgu, na wysokości 400 m załoga uznała, że wobec warunków atmosferycznych wykonanie zadania jest niemożliwe. O godz. 8:15:10 pilot zameldował, że wraca na lotnisko, a ok. godz. 8:17 nastąpiło zderzenie maszyny z ziemią. Katastrofy nikt nie przeżył.

Przyczyny katastrofy

Za przyczyny katastrofy uznano:

  • niedopuszczalne przechylenie samolotu w czasie zajścia do lądowania, spotęgowane włączeniem trymera lotek w kierunku przechylenia,
  • niewłaściwe dowodzenie załogą,
  • wykonanie zajścia do lądowania w trudnych warunkach atmosferycznych, bez wykorzystania środków radiotechnicznych.

Ofiary katastrofy

Grób sierż. sztab. Franciszka Gierwazika na cmentarzu junikowskim
  • ppłk Henryk Wiktor Bełżek – oficer Oddziału Organizacji i planowania Szefostwa Wojsk Łączności i Radiolokacyjnego Ubezpieczania lotów
  • sierż. sztab. Franciszek Gierwazik – technik pokładowy, 17 Eskadra Łącznikowa Dowództwa Wojsk Lotniczych
  • ppłk pil. inż. Hieronim Jerzak – starszy inspektor Oddziału Szkolenia Podstawowego i Kursów Zarządu Szkolenia Lotniczego Wojsk Lotniczych[1]
  • kpt. mgr inż. Marek Kozłowski
  • ppłk pil. inż. Mieczysław Piętowski – starszy inspektor Zarządu szkolenia Lotniczego Dowództwa Wojsk Lotniczych
  • płk dypl. pil. Józef Piorun – starszy oficer Wydziału Planowania Operacyjnego Sztabu Dowództwa Wojsk Lotniczych
  • Wojciech Rzepka – II pilot, 17 Eskadra Łącznikowa Dowództwa Wojsk Lotniczych
  • Andrzej Wiktor Wawrzaszek – I pilot, dowódca załogi[2]

Przypisy

  1. CAW 1663/82/322.
  2. Polskie Lotnictwo Wojskowe 1945–2010. Rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze, red. płk. rez. nawig. dr Józef Zieliński, Warszawa 2011, s. 417 – 419