Stanisław Królikowski (dominikanin): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Usunięto kategorię "Zmarli w 1847" za pomocą HotCat |
m Dodano kategorię "Zmarli w XIX wieku" za pomocą HotCat |
||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
[[Kategoria:Polscy rytownicy]] |
[[Kategoria:Polscy rytownicy]] |
||
[[Kategoria:Urodzeni w 1779]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1779]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w XIX wieku]] |
|||
Wersja z 19:27, 8 lis 2020
Stanisław Królikowski (ur. 1779 w Inwald, zm. 1847 lub 1848 w Krakowie) – rytownik polski, zakonnik (dominikanin).
W 1802 roku Stanisław Królikowski przyjął święcenia kapłańskie. Studiował filozofię w Lublinie, teologię w Krakowie. W 1836 uzyskał doktorat. W latach 1813, 1830–1836 był wykładowcą przedmiotów filozoficzno-teologicznych w Krakowie, w Lublinie w latach 1827–1830 i w Gidlach od 1828 roku. W latach posługi był przeorem w Klimontowem, kaznodzieją w kościele Św. Floriana w Krakowie, duszpasterzem w Bejscach oraz Olbierzycach[1].
Jako artysta zajmował się rytowaniem obrazów religijnych i pejzaży. Znane ryciny: miedzioryt wg obrazu NMP Gidelskiej w kilku wersjach, „Portret Piusa VII”, „Obraz Chrystusa z kościoła reformatów w Krakowie”, „Św. Dominik”, „Krajobraz z wieżą”[1].
Przypisy
- ↑ a b Białostocka 1986 ↓, s. 271.
Bibliografia
- red. naczelny Jolanta Białostocka: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających. T. IV Kl-La. Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 1986.