Wincenty Dłużak: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Genealogus (dyskusja | edycje) drobne poprawki |
Genealogus (dyskusja | edycje) aktualizacja informacji |
||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
==Życiorys== |
==Życiorys== |
||
Przyszedł na świat w rodzinie włościańskiej Józefa i Franciszki z domu Misiak. Był trzecim dzieckiem i drugim synem. Nie wiadomo nic na temat jego dzieciństwa i wczesnej młodości. Ukończył szkołę ludową w Bieżyniu. O dalszej edukacji nic nie wiadomo. Posiadł umiejętność pisania i czytania, a także liczenia. Już jako nastolatek pracował w gospodarstwie swego ojca. Mając jedynie 25 lat zawarł 28 listopada 1899 r. związek małżeński z młodszą od siebie Zofią z domu Gościniak, pochodzącą z [[Łagowo|Łagowa]], leżącego nieopodal Bieżynia<ref>Archiwum Państwowe w Lesznie, Akta małżeństw z 1899.</ref> Wkrótce urodziły się pierwsze dzieci. Jako młodszy syn nie mógł liczyć na objęcie gospodarstwa po ojcu. Musiał zatem poszukać własnego miejsca na ziemi. Znalazł je w osadzie Gaj, położonej niedaleko [[Dolsk]]a, leżącej w powiecie [[gostyń]]skim. Nabył tam w początkach 1907 r. folwark o powierzchni 110 ha<ref>P.K. Marszałek, Wincenty Dłużak – poseł na Sejm Dzielnicowy 1918, [w:] „Gazeta Śremska” 2019, nr 11-12, s. 2.</ref> Już w Gaju przyszły na świat kolejne dzieci. Miał ich wszystkich dziewiętnaścioro. Ostatnie urodziło się jako pogrobowiec. Nie dane mu było cieszyć się tak liczną gromadą, bowiem kilkoro dzieci nie dożyło dorosłego wieku. Mimo bolesnych doświadczeń osobistych aktywnie uczestniczył w życiu gospodarczym powiatu. W latach 1911-1918 był członkiem rady nadzorczej Banku Ludowego w Dolsku<ref>Czterdzieste sprawozdanie Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych w Wielkim Księstwie Poznańskim i Prusach Zachodnich, Poznań 1912, s. 15; Czterdzieste pierwsze sprawozdanie Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych w Wielkim Księstwie Poznańskim i Prusach Zachodnich, Poznań 1913, s. 9; Sprawozdanie Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych na Poznańskie i Prusy Zachodnie, Poznań 1914, s. 9; Czterdzieste trzecie sprawozdanie Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych w Wielkiem Księstwie Poznańskiem i w Prusach Zachodnich, Poznań 1915, s. 9.</ref> W latach 1918-1922 był prezesem Kółka Rolniczego w [[Kunowo|Kunowie]]<ref>Rocznik Kółek Rolniczo-Włościańskich w Wielkopolsce, Poznań 1920, s. 40. Zob. też W. Jakóbczyk, Wielkopolskie Kółka Rolnicze 1866-1939, Poznań 1982, passim.</ref> W listopadzie 1918 r. Powiatowa Rada Ludowa w Dolsku delegowała go, wraz z 18 innymi delegatami z powiatu śremskiego na [[Polski Sejm Dzielnicowy]], obradujący w [[Poznań|Poznaniu]] w dniach 2-5 grudnia 1918 r<ref>Dziennik Polskiego Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu, w grudniu 1918, Poznań 2018, s. 107. Zob. też J. Wawrzyniak, Śrem w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, Śrem 2011, s. 18.</ref> Był zapalonym myśliwym. Wielokrotnie organizował polowania dla okolicznych sąsiadów. Podczas jednego z takich polowań śmiertelnie postrzelono jego szesnastoletniego syna Leona. Gdy zorganizował kolejne w początkach 1922 roku przemarzł i nabawił się grypy. Zmarł 4 lutego 1922 r., w wieku zaledwie 48 lat. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w |
Przyszedł na świat w rodzinie włościańskiej Józefa i Franciszki z domu Misiak. Był trzecim dzieckiem i drugim synem. Nie wiadomo nic na temat jego dzieciństwa i wczesnej młodości. Ukończył szkołę ludową w Bieżyniu. O dalszej edukacji nic nie wiadomo. Posiadł umiejętność pisania i czytania, a także liczenia. Już jako nastolatek pracował w gospodarstwie swego ojca. Mając jedynie 25 lat zawarł 28 listopada 1899 r. związek małżeński z młodszą od siebie Zofią z domu Gościniak, pochodzącą z [[Łagowo|Łagowa]], leżącego nieopodal Bieżynia<ref>Archiwum Państwowe w Lesznie, Akta małżeństw z 1899.</ref> Wkrótce urodziły się pierwsze dzieci. Jako młodszy syn nie mógł liczyć na objęcie gospodarstwa po ojcu. Musiał zatem poszukać własnego miejsca na ziemi. Znalazł je w osadzie Gaj, położonej niedaleko [[Dolsk]]a, leżącej w powiecie [[gostyń]]skim. Nabył tam w początkach 1907 r. folwark o powierzchni 110 ha<ref>P.K. Marszałek, Wincenty Dłużak – poseł na Sejm Dzielnicowy 1918, [w:] „Gazeta Śremska” 2019, nr 11-12, s. 2.</ref> Już w Gaju przyszły na świat kolejne dzieci. Miał ich wszystkich dziewiętnaścioro. Ostatnie urodziło się jako pogrobowiec. Nie dane mu było cieszyć się tak liczną gromadą, bowiem kilkoro dzieci nie dożyło dorosłego wieku. Mimo bolesnych doświadczeń osobistych aktywnie uczestniczył w życiu gospodarczym powiatu. W latach 1911-1918 był członkiem rady nadzorczej Banku Ludowego w Dolsku<ref>Czterdzieste sprawozdanie Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych w Wielkim Księstwie Poznańskim i Prusach Zachodnich, Poznań 1912, s. 15; Czterdzieste pierwsze sprawozdanie Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych w Wielkim Księstwie Poznańskim i Prusach Zachodnich, Poznań 1913, s. 9; Sprawozdanie Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych na Poznańskie i Prusy Zachodnie, Poznań 1914, s. 9; Czterdzieste trzecie sprawozdanie Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych w Wielkiem Księstwie Poznańskiem i w Prusach Zachodnich, Poznań 1915, s. 9.</ref> W latach 1918-1922 był prezesem Kółka Rolniczego w [[Kunowo|Kunowie]]<ref>Rocznik Kółek Rolniczo-Włościańskich w Wielkopolsce, Poznań 1920, s. 40. Zob. też W. Jakóbczyk, Wielkopolskie Kółka Rolnicze 1866-1939, Poznań 1982, passim.</ref> W listopadzie 1918 r. Powiatowa Rada Ludowa w Dolsku delegowała go, wraz z 18 innymi delegatami z powiatu śremskiego na [[Polski Sejm Dzielnicowy]], obradujący w [[Poznań|Poznaniu]] w dniach 2-5 grudnia 1918 r<ref>Dziennik Polskiego Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu, w grudniu 1918, Poznań 2018, s. 107. Zob. też J. Wawrzyniak, Śrem w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, Śrem 2011, s. 18.</ref> Był zapalonym myśliwym. Wielokrotnie organizował polowania dla okolicznych sąsiadów. Podczas jednego z takich polowań śmiertelnie postrzelono jego szesnastoletniego syna Leona. Gdy zorganizował kolejne w początkach 1922 roku przemarzł i nabawił się grypy. Zmarł 4 lutego 1922 r., w wieku zaledwie 48 lat. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kunowie. |
||
Wersja z 00:45, 7 paź 2021
| {{{alt grafiki}}} Wincenty Dłużak, ok. 1920 | |
| Data i miejsce urodzenia |
6 października 1874 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
rolnik, działacz gospodarczy |
Wincenty Dłużak (ur. 6 października 1874 w Bieżyniu, zm. 4 lutego 1922 w Gaju - polski rolnik, działacz gospodarczy z Wielkopolski, delegat na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu w 1918 r.
Życiorys
Przyszedł na świat w rodzinie włościańskiej Józefa i Franciszki z domu Misiak. Był trzecim dzieckiem i drugim synem. Nie wiadomo nic na temat jego dzieciństwa i wczesnej młodości. Ukończył szkołę ludową w Bieżyniu. O dalszej edukacji nic nie wiadomo. Posiadł umiejętność pisania i czytania, a także liczenia. Już jako nastolatek pracował w gospodarstwie swego ojca. Mając jedynie 25 lat zawarł 28 listopada 1899 r. związek małżeński z młodszą od siebie Zofią z domu Gościniak, pochodzącą z Łagowa, leżącego nieopodal Bieżynia[1] Wkrótce urodziły się pierwsze dzieci. Jako młodszy syn nie mógł liczyć na objęcie gospodarstwa po ojcu. Musiał zatem poszukać własnego miejsca na ziemi. Znalazł je w osadzie Gaj, położonej niedaleko Dolska, leżącej w powiecie gostyńskim. Nabył tam w początkach 1907 r. folwark o powierzchni 110 ha[2] Już w Gaju przyszły na świat kolejne dzieci. Miał ich wszystkich dziewiętnaścioro. Ostatnie urodziło się jako pogrobowiec. Nie dane mu było cieszyć się tak liczną gromadą, bowiem kilkoro dzieci nie dożyło dorosłego wieku. Mimo bolesnych doświadczeń osobistych aktywnie uczestniczył w życiu gospodarczym powiatu. W latach 1911-1918 był członkiem rady nadzorczej Banku Ludowego w Dolsku[3] W latach 1918-1922 był prezesem Kółka Rolniczego w Kunowie[4] W listopadzie 1918 r. Powiatowa Rada Ludowa w Dolsku delegowała go, wraz z 18 innymi delegatami z powiatu śremskiego na Polski Sejm Dzielnicowy, obradujący w Poznaniu w dniach 2-5 grudnia 1918 r[5] Był zapalonym myśliwym. Wielokrotnie organizował polowania dla okolicznych sąsiadów. Podczas jednego z takich polowań śmiertelnie postrzelono jego szesnastoletniego syna Leona. Gdy zorganizował kolejne w początkach 1922 roku przemarzł i nabawił się grypy. Zmarł 4 lutego 1922 r., w wieku zaledwie 48 lat. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kunowie.
Przypisy
- ↑ Archiwum Państwowe w Lesznie, Akta małżeństw z 1899.
- ↑ P.K. Marszałek, Wincenty Dłużak – poseł na Sejm Dzielnicowy 1918, [w:] „Gazeta Śremska” 2019, nr 11-12, s. 2.
- ↑ Czterdzieste sprawozdanie Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych w Wielkim Księstwie Poznańskim i Prusach Zachodnich, Poznań 1912, s. 15; Czterdzieste pierwsze sprawozdanie Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych w Wielkim Księstwie Poznańskim i Prusach Zachodnich, Poznań 1913, s. 9; Sprawozdanie Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych na Poznańskie i Prusy Zachodnie, Poznań 1914, s. 9; Czterdzieste trzecie sprawozdanie Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych w Wielkiem Księstwie Poznańskiem i w Prusach Zachodnich, Poznań 1915, s. 9.
- ↑ Rocznik Kółek Rolniczo-Włościańskich w Wielkopolsce, Poznań 1920, s. 40. Zob. też W. Jakóbczyk, Wielkopolskie Kółka Rolnicze 1866-1939, Poznań 1982, passim.
- ↑ Dziennik Polskiego Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu, w grudniu 1918, Poznań 2018, s. 107. Zob. też J. Wawrzyniak, Śrem w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, Śrem 2011, s. 18.