Spiridon Ilo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spiridon Ilo
Ilustracja
Spiridon Ilo (lata 20. XX w.)
Data i miejsce urodzenia

30 września 1876
Korcza

Data i miejsce śmierci

7 listopada 1950
Korcza

Zawód, zajęcie

muzyk, polityk

Narodowość

albańska

Odznaczenia
Order Nderi i Kombit

Spiridon Ilo (ur. 30 września 1876 w Korczy, zm. 7 listopada 1950 tamże) – albański aktor i muzyk, jeden z sygnatariuszy Albańskiej Deklaracji Niepodległości[1][2][3][4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu greckiego liceum w Szkodrze wyemigrował do Bukaresztu, gdzie do 1905 roku działał na rzecz mniejszości albańskiej[5]. Następnie wyjechał do Bostonu, gdzie wspierał albańskojęzyczne czasopisma i angażował się w działalność polityczną; był współzałożycielem patriotycznych organizacji Malli i Mëmëdheut⁠ i Besa-Besë[5], pracował również jako aktor teatraly[2].

W 1910 roku wrócił do Bukaresztu, gdzie założył drukarnię i był jednym z głównych działaczy na rzecz mniejszości albańskiej w tym mieście[5].

28 listopada 1912 jako przedstawiciel regionu Korczy podpisał Albańską Deklarację Niepodległości jako Spiro T. Ilo[5][2]. W kwietniu 1914 roku wrócił do Albanii i dołączył do oddziału Themistokliego Gërmenjiego, walczącego przeciwko greckim nacjonalistom w Korczy,⁠ jednak po kilku miesiącach, z powodu wybuchu I wojny światowej był zmuszony wrócić do Rumunii[5]. Z powodu przyłączenia się Rumunii do wojny, w 1916 roku ponownie wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie otworzył kawiarnię w Nowym Jorku i prowadził działalność patriotyczną oraz muzyczną[5][6][2].

W 1923 roku założył w Chicago Albanian Phonograph Records – przedsiębiorstwo produkujące płyty gramofonowe i nagrywające pieśni patriotyczne, które jest znane z nagrania wersji instrumentalnej hymnu Albanii[5][6]. Nagrania gramofonowe, przywiezione w 1946 roku przez Spiridona Ila do Korczy[6], zostały nieumyślnie zniszczone; ponieważ były wykonane z miedzi, wobec czego zostały wykorzystane do budowy anteny radiowej w Korczy[5][2].

W marcu 1926 wrócił do Korczy, gdzie spędził resztę życia[5][6]. Podczas II wojny światowej działał w antyfaszystowskim ruchu oporu[5].

W 1945 roku przeszedł na emeryturę[6][2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

28 listopada 2012 roku, w związku z 100. rocznicą odzyskania niepodległości przez Albanię, wraz z pozostałymi sygnatariuszami Albańskiej Deklaracji Niepodległości, został odznaczony Orderem Honor Narodu przez prezydenta Albanii, Bujara Nishaniego[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]