Stanisław Zubrzycki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Zubrzycki
Data i miejsce urodzenia

1878
Stanisławów

Data i miejsce śmierci

14 września 1938
Lwów

Zawód, zajęcie

prawnik
sędzia

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Stanisław Roman Zubrzycki (ur. 1878 w Stanisławowie, zm. 14 września 1938 we Lwowie) – prokurator, sędzia, oficer wojskowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Roman Zubrzycki urodził się w 1878 w Stanisławowie[1]. W młodości był członkiem Lwowskiego Klubu Szermierczego i startował w zawodach (wraz z nim m.in. Artur Till)[2]. Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego[1].

Praktykę sądową odbywał we Lwowie[1]. Pracował jako sędzia w Mościskach oraz we Lwowie[1]. W 1912 został mianowany zastępcą prokuratora w Tarnopolu[1]. Podczas I wojny światowej od 1915 do 1918 przebywał we niewoli[1]. Od 1919 do 1921 służy w Wojsku Polski jako major korpusu sądowego na stanowisku szefa sądu polowego 18 Dywizji Piechoty[1]. Wiceprokuratorem Sądu Okręgowego tamże pozostał do 1929[1]. 22 października 1929 został mianowany wiceprokuratorem Sądu Apelacyjnego we Lwowie, a potem awansował na prokuratora SA[3][1]. Od 11 lipca 1932 był wiceprezesem oddziałów karnych Sądu Apelacyjnego we Lwowie[4][1][5].

11 listopada 1937 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[6][7][8].

Zmarł 14 września 1938 we Lwowie[9]. Tam odbył się jego pogrzeb[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k † Stanisław Zubrzycki. Wiceprezes Sadu Apelacyjnego. „Wschód”. Nr 97, s. 2, 25 września 1938. 
  2. ↑ Kronika. Turniej szermierczy. „Słowo Polskie”, s. 2, Nr 62 z 14 marca 1899. 
  3. ↑ Ruch służbowy w sądownictwie. Sądy apelacyjne „Ruch Służbowy. Dodatek do Dziennika Urzędowego Ministerstwa Sprawiedliwości” Nr 1, z 11 stycznia 1930 r., Warszawa, s. 2.
  4. ↑ Ruch służbowy w sądownictwie „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości” Nr 21, z 15 listopada 1932 r., Warszawa, s. 360.
  5. ↑ Czasopismo Sędziowskie : organ Oddziału Lwowskiego Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów Rzpltej Polskiej. R. 8, nr 1 (styczeń-luty 1934) [online], 4 sierpnia 2014 [dostęp 2021-05-15] (ang.).
  6. ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy w sądownictwie”.
  7. ↑ Nowy naczelnik Wydziału Ogólnego w lwowskim Urzędzie Wojewódzkim. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”, s. 2, Nr 1627 z 13 listopada 1937. 
  8. ↑ Odznaczenia w dniu Święta Niepodległości. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 258 z 13 listopada 1937. 
  9. ↑ Kronika miejska. Skon wiceprezesa Sądu Apelacyjnego we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 210 z 16 września 1938. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Zubrzycki&oldid=73600926”