Przejdź do zawartości

Stanisław Fal

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Fal
Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1954
Niebieszczany

Poseł II kadencji Sejmu
Okres

od 11 października 1995
do 20 października 1997

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Stanisław Fal (ur. 29 kwietnia 1954 w Niebieszczanach) – polski polityk, działacz spółdzielczy, samorządowiec, poseł na Sejm II kadencji, działacz Polskiego Stronnictwa Ludowego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1974 ukończył Technikum Mechaniczne w Sanoku z dyplomem technika mechanika o specjalności obróbka skrawaniem[1]. Podczas nauki w szkole średniej w 1973 został członkiem Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Pracował w spółdzielni mleczarskiej, rejonowej spółdzielni Samopomoc Chłopska, a od 1976 w spółdzielni kółek rolniczych. Został członkiem Wojewódzkiego Związku Kółek i Organizacji Rolniczych. Przez wiele lat był prezesem zarządu Spółdzielczych Kółek Rolniczych. W 1991 ukończył studia na Wydziale Budowy Maszyn i Lotnictwa Politechniki Rzeszowskiej z tytułem zawodowym inżyniera mechanika. Został wiceprezesem zarządu gminnego PSL w Sanoku. Od 1995 do 1997 był posłem II kadencji wybranym w okręgu krośnieńskim (mandat objął w miejsce zmarłej Marii Olszewskiej[2]). Zasiadł we władzach Podkarpackiej Izby Rolniczej. Ostatni raz kandydował do Sejmu w 2001. W wyborach samorządowych w 1998 ubiegał się o mandat radnego Sejmiku Województwa Podkarpackiego startując z listy Przymierza Społecznego[3]. Mandat radnego objął w 2001 i wykonywał do 2002; nie ubiegał się o reelekcję. W 2006 i 2010 wybierany na radnego powiatu sanockiego. W 2014 nie uzyskał reelekcji. Zajął się prowadzeniem prywatnej działalności gospodarczej w ramach spółki prawa handlowego.

W 2000 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi[4].

Życie prywatywne

[edytuj | edytuj kod]

Żonaty, ojciec ośmiorga dzieci (czterech córek i czterech synów)[5]. Zamieszkał w Zagórzu[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 117. ISBN 83-87450-00-6.
  2. Bartosz Błażewicz. Mamy senatora, mamy i posła. „Tygodnik Sanocki”. Nr 44 (208), s. 1, 3 listopada 1995. 
  3. Wybory ’98. „Tygodnik Sanocki”. Nr 39 (359), s. 3, 25 września 1998. [dostęp 2022-12-21]. 
  4. M.P. z 2000 r. nr 13, poz. 268.
  5. a b Radni Rady Powiatu kadencja IV (2010–2014). „Tygodnik Sanocki”. Nr 50 (996), s. 10, 17 grudnia 2010. [dostęp 2021-05-23]. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bartosz Błażewicz. Immunitet to nie tarcza. „Tygodnik Sanocki”. Nr 45 (209), s. 5, 10 listopada 1995. 
  • Strona sejmowa posła II kadencji. [dostęp 2015-06-09].