Stanisław Sierosławski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Sierosławski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 maja 1877
Podgórze

Data i miejsce śmierci

6 października 1941
Warszawa

Dziedzina sztuki

literatura, prasa

Epoka

Młoda Polska, dwudziestolecie międzywojenne

Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach

Stanisław Sierosławski (ur. 8 maja 1877, Podgórze, zm. 6 października 1941, Warszawa[1]) – polski pisarz, dziennikarz, tłumacz i konferansjer kabaretowy.

Studiował języki orientalne (sanskryt) na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po studiach pracował jako dziennikarz. Należał do kręgu artystycznego związanego ze Stanisławem Przybyszewskim, który utrwalił w legendzie Tadeusz Boy-Żeleński w książce Znasz-li ten kraj?. Był współtwórcą kabaretu Zielony Balonik, w którym prowadził konferansjerkę. O czasach przybyszewszczyzny takie wspomnienie zanotował o nim Stanisław Helsztyński:

Najruchliwszym, najsprytniejszym okazał się w [...] akcji urządzania gniazdka dla Przybyszewskiego prawdziwy totumfacki, adlatus, wyręczyciel, lokaj i szambelan Jego Literackiej Mości Przybyszewskiego – Stasinek Sierosławski [...], niby student sanskrytologii, syn kapelmistrza wojskowego, sam niezgorszy wirtuoz gry fortepianowej, od pierwszej chwili oddany ciałem i duszą Stachowi [Przybyszewskiemu], a później jego żonie Dagny, jak i ich dzieciom, trzyletniemu Zenonkowi i jednorocznej Iwi[2].

Sierosławski tworzył nowele zebrane w tomach Okno naprzeciw (1904), Noc ślubna (1913)[3], Ciekawe drogi (1922). Pisał do „Biblioteczki Historyczno-Geograficznej” anegdotyczno-sensacyjne epizody z życia postaci historycznych, np. Dramat królowej (1914)[4], Miłość Wilhelma I (1914), Naszyjnik królowej (1925). Przełożył na polski m.in. Pannę Scudéry (1908)[5] E.T.A. Hoffmanna, Lady Frederich (1909) Williama Maughama, Trzech muszkieterów (1926) Aleksandra Dumasa, Młyn na wzgórzu (1926) Karla Gjellerupa, Wyspę obiecaną (1926)[6] Lauridsa Bruuna, Opowieści Artura Gordona Pyma (1931)[7] Edgara Allana Poego i Ludzi za mgłą (1939) Josepha Gollomba.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dawni pisarze polscy, tom IV, s. 65.
  2. ↑ Stanisław Helsztyński, Przybyszewski. Opowieść biograficzna, Warszawa 1973, s. 261.
  3. ↑ Stanisław Sierosławski, Noc ślubna [online], polona.pl [dostęp 2019-05-11].
  4. ↑ Stanisław Sierosławski, Dramat królowej. Epizod z dziejów Danji [online], polona.pl [dostęp 2019-05-11].
  5. ↑ Panna Scudery. Opowiadanie z czasów Ludwika XIV ; Kopalnie faluńskie. Opowieść górnicza [online], polona.pl [dostęp 2019-05-11].
  6. ↑ Wyspa obiecana [online], polona.pl [dostęp 2019-05-11].
  7. ↑ Opowieść Artura Gordona Pyma [online], polona.pl [dostęp 2019-05-11].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Artur Hutnikiewicz: Młoda Polska. Wyd. IX - 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 432, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13850-9.
  • Izabella Teresińska [I. T.], Sierosławski Stanisław, w: Dawni pisarze polscy od początków piśmiennictwa do Młodej Polski. Przewodnik biograficzny i bibliograficzny, tom IV: S–T (koordynacja całości Roman Loth), Warszawa 2003, s. 65.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Sierosławski&oldid=71927478”